Δεν ήταν ανάγκη να συμπέσει, με ένα τραγικά συμβολικό τρόπο, η βιβλική καταστροφή στην Αττική με τη σημερινή «γιορτή της Δημοκρατίας» για να ξαναθυμηθούμε ότι η Δημοκρατία γιορτάζει μόνο όταν αποδεικνύεται ικανή να εξασφαλίσει την ισοπολιτεία και τη δικαιοσύνη, όταν μπορεί να εγγυηθεί το δικαίωμά των πολιτών στη ζωή.

Προφανώς η σημερινή γιορτή θα ματαιωθεί. Πώς να γιορτάσεις τη Δημοκρατία πάνω στα αποκαΐδια, μετρώντας τα καρβουνιασμένα πτώματα;

Προφανώς θα ακουστούν οι ίδιες ευχετήριες εκκλήσεις «να είναι η τελευταία φορά που θρηνούμε νεκρούς». Μόνο που δεν είναι. Μόλις ολοκληρωθεί ο μακάβριος απολογισμός θα αρχίσει ο μακάβριος ανταγωνισμός για το ποιανού η καταστροφή ήταν η μικρότερη, ποιανού οι νεκροί ήταν οι λιγότεροι. Τα κομματικά επιτελεία θα βρουν πλούσιο σύγχρονο και παλιότερο υλικό για τα προεκλογικά σποτάκια τους.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η κρίση που βιώνουμε δεν είναι απλά μια οικονομική κρίση. Μπορεί να νιώθουμε τις βαριές της συνέπειες στην οικονομία αλλά πρόκειται για κρίση των θεσμών, για κρίση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, όσο κι αν αυτό φαίνεται οδυνηρό ιδιαίτερα για όσους είχαν την αυταπάτη ότι τα πράγματα θα άλλαζαν με την Αριστερά στην εξουσία.

Η πραγματική «γιορτή της Δημοκρατίας» θα είναι η συνειδητή προσπάθεια όλων μας ν’ αλλάξουμε τις παθογένειες που μας οδήγησαν στην ολική καταστροφή, ν’ αλλάξουμε πρώτα απ’ όλα τους ίδιους εαυτούς και τη νοοτροπία μας.