«Για να είμαι ξεκάθαρος, δεν θα με ενοχλούσε καθόλου να σκάσει μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα» έγραψε σήμερα ανερυθρίαστα ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου Γιώργος Φιλιππάκης.

Για όσους δεν τον γνώρισαν ποτέ, μικρό το κακό. Για όσους τον γνώρισαν από τα χρόνια της χούντας και παρακολούθησαν στη συνέχεια τη δημοσιογραφική και πολιτική του διαδρομή μικρή η έκπληξη.

Με τη σημερινή του ανάρτηση σφραγίζει οριστικά την τραγική κατάντια του.

Δεν είναι ο πρώτος και μάλλον δεν θα είναι δυστυχώς ούτε ο τελευταίος αυτής της γενιάς. Αρκετοί έσπευσαν με τη στάση τους σε όλη τη μεταπολίτευση να συγκαλύψουν, να υπερασπιστούν, να δικαιολογήσουν τις εγκληματικές πράξεις βίας των τρομοκρατικών οργανώσεων και των υποκινητών τους.

Ο ίδιος ο Μάκης Μπαλαούρας, αντιπρόεδρος πια της Βουλής, έχει ήδη αναγνωρίσει ότι «οι οργανώσεις όπως η 17 Νοέμβρη είχαν ένα ανθρώπινο ιδεώδες» όταν αφαιρούσαν ανθρώπινες ζωές. Ίσως αυτόν να ζήλεψε η ομόφωνα εκλεγμένη πρώην πρόεδρος της Βουλής που αρνήθηκε σήμερα να καταδικάσει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Η ντροπή που νιώθει μια ολόκληρη γενιά γι αυτούς τους – λίγους ευτυχώς – που σπεύδουν να καλύψουν ιδεολογικά αδίστακτους εγκληματίες, δεν πρόκειται να ακυρώσει τους αγώνες της για ψωμί-παιδεία-ελευθερία ούτε και να αμφισβητήσει το σταθερό δημοκρατικό πολίτευμα για την αποκατάσταση του οποίου έβαλε τα δικά της γερά θεμέλια.