Το κρισιμότερο ίσως για την πορεία της χώρας ζήτημα, αντιμετωπίζεται για μια ακόμη φορά από την κυβέρνηση – και μέρος της αντιπολίτευσης – αποκλειστικά με επικοινωνιακούς όρους. Ο λόγος για την φερόμενη ως «καθαρή» έξοδο από το πρόγραμμα τον προσεχή Αύγουστο. Λες και μπορεί να θεωρηθεί καθαρή η έξοδος από ένα πρόγραμμα τη στιγμή που τα μέτρα που προβλέπονται αλλά και ορισμένα νέα, ήδη ψηφισμένα, θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται για πολλά χρόνια ακόμα και η υλοποίησή τους θα συνεχίζει να ελέγχεται αυστηρά έστω κι αν η κυβέρνηση υποβιβάζει τον έλεγχο αυτό σε «ενισχυμένη παρακολούθηση»…
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και δυστυχώς πολύ πιο δυσάρεστα. Αυτό που τελειώνει τον Αύγουστο είναι το πρόγραμμα χρηματοδότησης της χώρας. Η έξοδος από τη χρηματοδότηση σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να υλοποιεί μνημονιακές υποχρεώσεις και ν’ ανταποκρίνεται ταυτόχρονα στις δανειακές της υποχρεώσεις απευθυνόμενη στην ελεύθερη – και ακριβότερη – αγορά.
Όλα αυτά η κυβέρνηση προσπαθεί να τα παρουσιάσει σαν μια ηρωική έξοδο από τα μνημόνια που οφείλεται δήθεν στην ίδια και την πολιτική της. Μόνο που η σύγχρονη αυτή έξοδος του Μεσολογγίου είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των προεκλογικών της αναγκών. Δεξιά κι αριστερά θα βρίσκονται οι δυνάμεις του λαϊκισμού και στη μέση μια διαλυμένη κοινωνία, μια αφυδατωμένη οικονομία και μια χώρα που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της.