Μετά το πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά σόου της κυβέρνησης με τις εξευτελιστικές διαδικασίες, ξαναμοιράστηκε η πίτα, με την εισαγωγή δύο αμφιλεγόμενων προσώπων με «υπόγειες διαδρομές» με την κυβέρνηση, στο χώρο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Τα τηλεοπτικά κανάλια περιορίζονται σε τέσσερα, περίπου 2.000 εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικό προσωπικό βρίσκονται στον αέρα με ανοιχτή την πόρτα εξόδου στην ανεργία.
Ο διαγωνισμός που οργάνωσε η αριστερή- όπως αυτοαποκαλείται- κυβέρνηση, δεν έθεσε κανένα κριτήριο ποιότητας, ούτε ενδιαφέρθηκε για την τύχη των εργαζομένων στα υπάρχοντα κανάλια. Αν και πανηγυρίζει για τα 246 εκατ. ευρώ που εισέπραξε, δεν ήταν αυτό το πραγματικό της ενδιαφέρον. Δεν υπολογίζει εξάλλου, τα δάνεια και τα χρέη γενικότερα των καναλιών που θα κλείσουν.
Το μόνο που ενδιέφερε την ομάδα Τσίπρα- Παππά, ήταν να στήσει την δική της διαπλοκή στον χώρο των ΜΜΕ με στόχο τον έλεγχο της ενημέρωσης που θα εξυπηρετεί τις δικές της κομματικές στρατηγικές. Και για τον λόγο αυτό μεθόδευσε μια διαδικασία που δεν έχει καμιά σχέση με τις ενδεδειγμένες διεθνείς πρακτικές, αφού προηγουμένως κατήργησε ντε φάκτο την αρμόδια κατά το Σύνταγμα Αρχή, το ΕΣΡ.
Τα δύο νέα πρόσωπα που επελέγησαν να μπουν στον χώρο των ΜΜΕ, κάθε άλλο παρά μπορούν να εγγυηθούν για μια αδέσμευτη και ανεξάρτητη από την εξουσία ενημέρωση. Αντιθέτως, ανοίγουν τον δρόμο σε μία Ελληνική εκδοχή του Μπερλουσκονισμού, που λειτουργεί ως εφεδρεία τουλαϊκισμού, όπως πολύ έυστοχα επισημαίνει στο άρθρο του στη «Μ», ο Νίκος Γκιώνης…
Είναι, εξάλλου, ενδεικτική η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και συνταγματολόγου κ. Χρυσόγονου, στον «Αθήνα 9.84», που ζήτησε «να προστατευθεί το τηλεοπτικό πεδίο και ο δημόσιος βίος της χώρας απέναντι σε τυχόν προσπάθειες διείσδυσης του οργανωμένου εγκλήματος στο χώρο».
Η ομάδα Τσίπρα- Παππά δεν έβαλε τάξη στο τοπίο, αλλά έχτισε τη δική της διαπλοκή στον χώρο των ΜΜΕ. Το τοπίο εξακολουθεί να παραμένει ασαφές. Ένα τοπίο ομιχλώδες και αβέβαιο, καθώς η εγκυρότητα της διαδικασίας δεν έχει κριθεί ακόμη ούτε από το ΣτΕ, ούτε και από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές. Και ήδη έχει ξεκινήσει από τους χαμένους του διαγωνισμού μια καταιγίδα, ενστάσεων, προσφυγών σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, παρατείνοντας ακόμη περισσότερο την αβεβαιότητα.
Κάθε μη αφελής πολίτης, καταλαβαίνει πως για άλλη μια φορά ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, επιχειρούν να εξαπατήσουν τον λαό. Αυτήν τη νέα απάτη, την περιτυλίγουν με χρυσόχαρτα και μεταξωτές κορδέλες προπαγάνδας, για να παρουσιαστεί από το βήμα της ΔΕΘ, ως μεγάλη επιτυχία της «αριστερής» κυβέρνησης για χάρη των πολιτών και μάλιστα των πιο αδυνάτων. Ήδη ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε πως τα 246 εκατ. Που συγκεντρώθηκαν από τον διαγωνισμό, θα διατεθούν σε «ευπαθείς ομάδες».
Αυτή η κυβέρνηση είναι αναμφισβήτητα ικανή στην προπαγάνδα και στα επικοινωνιακά παιχνίδια, αυτά άλλωστε την έφεραν στην εξουσία. Πάνω, σε μισές αλήθειες οικοδομεί το δικό της ψέμα και μεθοδεύει την παραπλάνηση των πολιτών.
Αυτή τη μέθοδο ακολούθησε και στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών.
Η ομάδα που μας κυβερνά, δεν πιστεύει στην ελεύθερη και ανεξάρτητη ενημέρωση. Δεν πιστεύει στην πολυφωνία. Το απέδειξε πολλές φορές. Τόσο με τις επιθέσεις της στα τηλεοπτικά κανάλια που της ασκούσαν κριτική είτε όταν ήταν στην αντιπολίτευση, όσο -και πολύ πιο έντονα- όταν ανέλαβε την εξουσία. Το απέδειξε και με την επανασύσταση της ΕΡΤ, όπου κυριαρχεί η αναξιοκρατία και ο απόλυτος έλεγχος, αλλά και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, που μετατράπηκε από ένα αξιόπιστο πρακτορείο ειδήσεων σε γραφείο τύπου της κυβέρνησης…
Η ομάδα που μας κυβερνά δεν διστάζει να παραβιάζει ακόμη και το Σύνταγμα, προκειμένου να πετύχει τους στόχους της, καθώς αρχή της είναι ότι». «στην πολιτική δεν υπάρχει ηθική, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα»
Ο περιορισμός των τηλεοπτικών καναλιών σε τέσσερα, είναι βαθύτατα αντισυνταγματικός, όπως σημειώνει ο καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης, με ανάρτησή του στο fb.
«Η τηλεόραση,- γράφει- όπως το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες, είναι medium ενημέρωσης και λόγου. Η ελευθερία του λόγου που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα αφορά και τα μέσα έκφρασης του λόγου, απαγορεύει στην κρατική εξουσία να τα περιορίζει. Δεν επιτρέπεται με άλλα λόγια στην κρατική εξουσία να ορίσει ότι 20 μόνο εφημερίδες ή 20 ραδιοφωνικοί σταθμοί ή 4 τηλεοπτικοί σταθμοί επιτρέπονται γιατί αυτόν τον αριθμό σηκώνει η αγορά ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Η συνταγματική προστασία υπαγορεύει να υπάρχουν τόσες άδειες τηλεοπτικών σταθμών όσες είναι δυνατές τεχνολογικά. Η οικονομική βιωσιμότητα των ΜΜΕ δεν είναι κάτι που αφορά την κρατική εξουσία».
Ανεξάρτητα, λοιπόν από τους «τυχερούς» που έφυγαν από το κτίριο της ΓΓΕ με την άδεια στο χέρι, το βέβαιο είναι πως χαμένη είναι η ανεξάρτητη και ελεύθερη ενημέρωση των πολιτών και η πολυφωνία. Χαμένοι είναι και οι εκατοντάδες εργαζόμενοι που μένουν άνεργοι.
Χαμένη είναι η Ελλάδα, που για άλλη μια φορά στέλνει το μήνυμα προς τα έξω, ότι εξακολουθεί να παραμένει μια μη κανονική χώρα, ολισθαίνουσα ολοταχώς προς τα πίσω….