Η πορεία της ελληνικής ναυτιλίας οφείλει να αποτελεί την κορυφαία επιλογή για την εκάστοτε κυβέρνηση.
Η πρωτοφανής παγκόσμια υγειονομική κρίση που επήλθε µε την έξαρση της πανδηµίας του COVID-19 ανέδειξε µε πρωτόγνωρο τρόπο τον ζωτικής σηµασίας ρόλο της ναυτιλίας, η οποία, παρά τις πολυσχιδείς συνέπειες και αντιξοότητες που αντιμετωπίζει, συνεχίζει αδιάλειπτα να εξυπηρετεί το 90% των αναγκών του παγκόσμιου εμπορίου. Τα χιλιάδες πλοία, µε το ανθρώπινο δυναµικό τους, τους ναυτικούς µας, τους «ήρωες των θαλασσών», απέτρεψαν την παράλυση της παγκόσμιας οικονομίας, τονίζει ο πρόεδρος της Ένωσις Ελλήνων Εφοπλιστών κ. Θόδωρος Βενιάμης.
Όµως, αν και η ναυτιλία ως κλάδος προσφέρει αναντικατάστατες υπηρεσίες, εξασφαλίζοντας τα βασικά αγαθά που χρειάζεται η κοινωνία µας σε καιρούς ειρήνης αλλά και κρίσεων, δυστυχώς, απουσιάζει από τις προτεραιότητες των πολιτικών ιθυνόντων. Παρά την καθοριστική της υπόσταση στο διεθνές εµπόριο και οικονοµία, η ναυτιλία δεν τυγχάνει της αναγνώρισης και της υποστήριξης που της αξίζει. Μία τέτοια αναγνώριση και πολιτική προάσπισης του ρόλου της είναι απαραίτητη, προκειμένου να εξασφαλισθεί κάθε δυνατή διευκόλυνση για την ανεμπόδιστη παροχή των θαλάσσιων μεταφορικών υπηρεσιών, καθώς και για την απρόσκοπτη μετακίνηση των ναυτικών ανά τον κόσµο, µε γνώμονα πρωτίστως την υγεία τους και την ασφάλεια των πλοίων και της ναυσιπλοΐας, συμπληρώνει ο κ. Βενιάμης.
Οι επόµενοι µήνες διαφαίνονται άκρως απαιτητικοί, λόγω κυρίως των περιβαλλοντικών νομοθετικών προκλήσεων που καλείται να αντιμετωπίσει η ναυτιλία, τόσο σε διεθνές όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτό, επικροτούµε και υποστηρίζουμε τις συνεχιζόµενες προσπάθειες στον ΙΜΟ, τον αρµόδιο ρυθμιστή του κανονιστικού πλαισίου των θαλασσίων μεταφορών παγκοσμίως, οι οποίες όµως δεν θα πρέπει να υποσκάπτονται από περιφερειακές ή και µονοµερείς νομοθετικές πρωτοβουλίες και ειδικότερα της ΕΕ, καταλήγει ο πρόεδρος της Ένωσις Ελλήνων Εφοπλιστών.
Η Ένωσις Ελλήνων Εφοπλιστών είναι σταθερά προσηλωμένη στην προστασία του περιβάλλοντος και στην απεξάρτηση της ναυτιλίας από τον άνθρακα. Όµως, σε κάθε περίπτωση, σημαντικότατο µερίδιο ευθύνης για την επίτευξη των στόχων αυτών ανήκει στους κατασκευαστές μηχανών πλοίων, στα ναυπηγεία και στους παραγωγούς και προμηθευτές καυσίµων, καθοριστική παράμετρος που δεν λαµβάνεται υπόψη.
Απαιτούνται σηµαντικές επενδύσεις στην έρευνα και στην ανάπτυξη από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
Η Ελλάδα παραµένει η µμεγαλύτερη ναυτιλιακή δύναµη παγκοσμίως: Με στόλο 4.901 πλοίων, οι Έλληνες πλοιοκτήτες ελέγχουν το 19,42% της παγκόσμιας χωρητικότητας σε τόνους deadweight (dwt). To 2020, ο ελληνόκτητος στόλος αυξήθηκε περισσότερο από 4% φτάνοντας περίπου τα 364 εκατομμύρια τόνους dwt. Η Ελλάδα συνεχίζει να αυξάνει το μερίδιο της στον στόλο που ελέγχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι έλληνες πλοιοκτήτες κατέχουν το 58% της χωρητικότητας της ΕΕ. Περισσότερο από το ένα τρίτο του ελληνόκτητου στόλου ή 1.706 πλοία, φέρουν σηµαία κράτους-μέλους.
Οι Έλληνες πλοιοκτήτες συνεχίζουν να επενδύουν σε νεότευκτα πλοία: Το 2020 οι ελληνικών συμφερόντων παραγγελίες ναυπήγησης ανήλθαν σε 104 πλοία (άνω των 1.000 gt) ή 14,36 εκατομμύρια τόνους dwt, τα οποία αντιπροσωπεύουν το 10,99% της παγκόσμιας χωρητικότητας υπό παραγγελία.. Οι Έλληνες πλοιοκτήτες συνεχίζουν να επενδύουν σε νέα και ενεργειακά αποδοτικά πλοία, µε τη µέση ηλικία του ελληνόκτητου στόλου (9,54 έτη) να είναι χαμηλότερη από τη µέση ηλικία του παγκόσμιου στόλου (9,87 έτη).
Η ελληνική ναυτιλία μεταφέρει φορτία µεταξύ τρίτων χωρών σε ποσοστό άνω του 98% της μεταφορικής της ικανότητας, γεγονός που την καθιστά τον μεγαλύτερο διασυνοριακό µεταφορέα παγκοσμίως.
Η ναυτιλία θα πρέπει να παραµείνει προτεραιότητα στο πλαίσιο των πολιτικών εμπορίου και εξωτερικών Σχέσεων της ΕΕ.
Η ναυτιλιακή χρηματοδότηση στην ΕΕ έχει καταστεί πιο δύσκολη, ενώ τα χρηματοπιστωτικά ιδρύµατα της Ασίας κερδίζουν µερίδιο της αγοράς.
Η ευρωπαϊκή ναυτιλία, ως επιχειρηματική δραστηριότητα υψηλής έντασης κεφαλαίου, χρειάζεται ένα βιώσιµο χρηματοδοτικό πλαίσιο και πρόσβαση σε ανταγωνιστική χρηματοδότηση, προκειμένου να διατηρήσει και να αναπτύξει το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οφείλει να αναγνωρίσει την πρόοδο που σημείωσαν τρίτες χώρες σε ότι αφορά την αειφόρο ανακύκλωση πλοίων.
Όλες οι εθνικές οικονομίες θα έχουν όφελος από την εξάλειψη υφιστάμενων περιορισµών στην απρόσκοπτη διεξαγωγή του διεθνούς θαλάσσιου εμπορίου.
Οι κυβερνήσεις οφείλουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από το διεθνές ναυτιλιακό κανονιστικό πλαίσιο, ιδίως δε από τη διεθνή σύµβαση ναυτικής εργασίας (MLC, 2006), αναφορικά µε την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των ναυτικών, καθώς και τη διευκόλυνση πραγματοποίησης αλλαγών πληρωμάτων στους λιµένες τους.
Η Ελλάδα κερδίζει και οφείλει να διεκδικήσει από την ΕΕ περισσότερα πράγματα. Το ναυτικό επάγγελμα και ειδικότερα η ναυτική εκπαίδευση να είναι στις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης.