Αντιλαμβάνομαι, χωρίς να συμφωνώ, τη θέση ορισμένων βουλευτών, που για λόγους αρχής δηλώνουν στήριξη στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Πράγματι, η Αριστερά στο σύνολό της είχε ως βασική αρχή την στήριξη της απλής αναλογικής. Τότε, επί δεκαετίες, στη Βουλή εκπροσωπούντο 3-4 κόμματα, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με συνολικά ποσοστά άνω του 80%, και ΚΚΕ και Ανανεωτική Αριστερά.
Σήμερα, υπό τις παρούσες συνθήκες, τα κόμματα που θα εισέλθουν στην επόμενη Βουλή, εφ’ όσον υπερψηφισθεί για άμεση εφαρμογή η απλή αναλογική με όριο εισόδου το 3%, είναι περίπου αυτά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Δηλαδή ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΧΑ, ΚΚΕ, ΔΗΣΥ, ΛΑΕ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, ΑΝΕΛ ΚΑΙ Πλεύση Ελευθερίας. Εξ αυτών, στο μπλοκ των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων κατατάσσονται ΝΔ, ΔΗΣΥ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ (για το τελευταίο έχω σοβαρές επιφυλάξεις έως βεβαιότητες περί του αντιθέτου, αλλά ας το δεχθούμε προσώρας), ενώ στο μπλοκ των ευρωφοβικών και αντιευρωπαϊκών κομμάτων έχουμε ΧΑ, ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΕΛ και Πλεύση Ελευθερίας, Το πρώτο μπλοκ συγκεντρώνει, βάσει των πρόσφατων δημοσκοπήσεων με απλή αναλογική και όριο εισόδου το 3%, περίπου 218 έδρες, ενώ το δεύτερο 82 έδρες. Είναι προφανές ότι με πρώτη την ΝΔ από την επόμενη κυβερνητική πλειοψηφία θα αποκλειστούν τα κόμματα του δεύτερου μπλοκ, ενώ θα πρέπει να εξασφαλιστούν 151 έδρες εκ των 218. Μόνος συνδυασμός, επομένως, για τον σχηματισμό κυβέρνησης είναι η συνεργασία της ΝΔ τουλάχιστον με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό θα έχει μία προφανή και σχετικώς επώδυνη συνέπεια, αλλά και πολλές άκρως επώδυνες. Η κάπως είναι ότι η Χρυσή Αυγή θα είναι αξιωματική αντιπολίτευση.
Οι άκρως επώδυνες συνέπειες, όμως, είναι ότι μία τέτοια κυβέρνηση δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Δεν είναι μόνον οι διαμετρικά αντίθετες απόψεις στο θέμα σύνδεσης Κράτους και Κόμματος, δεν είναι μόνον οι διαφορές στα θέματα άσκησης της εξουσίας, της προσπάθειας χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και στην καταστρατήγηση του Συντάγματος. Οι θέσεις των δύο κομμάτων είναι διαμετρικά αντίθετες στα θεμελιώδη θέματα της φορολογίας, της προσέλκυσης ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων, της αξιοκρατίας και του εκπαιδευτικού συστήματος. Στο τελευταίο, περιλαμβάνεται η επαναλειτουργία των πρότυπων σχολείων, της δημιουργίας ολοκληρωμένων Σχολικών Μονάδων με κρίσιμη μάζα καθηγητών και μαθητών, την εφαρμογή του Ολοήμερου Σχολείου σε όλη την υποχρεωτική εκπαίδευση, την απονομή του Εθνικού Απολυτηρίου στο τέλος του Λυκείου, τον χωροταξικό ανασχεδιασμό της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με κατάργηση θνησιγενών μονάδων, την αναγνώριση από την Πολιτεία ότι δεν μπορεί η Ελλάδα να εισάγει το 80% των εξεταζομένων στα ΑΕΙ ενώ ο μέσος όρος στον ΟΟΣΑ είναι 30%, την επαναφορά των διατάξεων του ν. 4009/2011 με την ενίσχυση της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ και την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος, ώστε να επιτραπεί η λειτουργία και μη κρατικών ΑΕΙ. Σε όλα αυτά τα θέματα οι θέσεις του ΣΥΡΥΖΑ από τη μία και των άλλων δυνάμεων από την άλλη είναι διαμετρικά αντίθετες.
Επομένως, είναι προφανές ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα διαρκέσει το πολύ μία ημέρα, αφού δεν θα υπάρχει έστω και ένα σημείο επαφής των δύο κομμάτων. Κατά συνέπεια, όλοι εκείνοι που στηρίζουν την εφαρμογή της απλής αναλογικής στην παρούσα φάση είναι είτε αφελείς είτε έχουν ως στόχο την ακυβερνησία της χώρας. Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε τη ρήση του Μάο Τσε Τούνγκ προ ολίγων ημερών, λέγοντας κατ’ ουσίαν ότι η ακυβερνησία της χώρας τον συμφέρει. Και βέβαια τον συμφέρει, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το τελευταίο βιβλίο του φίλου και συνεργάτη του Βαρουφάκη για την κατάστρωση του Σχεδίου Χ, δηλαδή του σχεδίου ανατροπής του πολιτεύματος, κατάλυσης της δημοκρατίας και επιβολή ολοκληρωτικού καθεστώτος. Θέλει, επομένως, να συμμετέχει στην εξουσία προκειμένου να διασωθεί. Οι γελοιότητες του κ. Λεβέντη δεν είναι άνευ λόγου και αιτίας. Θεωρεί τη στήριξη του Τσίπρα ως μοναδικής οδού διάσωσής του. Όμως, η ΔΗΜΑΡ δεν είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεται ότι ρίχνει νερό στο μύλο στου ΣΥΡΙΖΑ και βοηθά στην ακυβερνησία της χώρας. Πιστεύω ότι δεν έχει δεύτερες σκέψεις για τις συμμαχίες της και την περαιτέρω πορεία της και ότι δεν έχει ως στόχο να ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε ο Φ. Κουβέλης.
Οι φιλοευρωπαϊκές, μεταρρυθμιστικές και προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να επισπεύσουν τις διαδικασίες συγκρότησης του νέου και ενιαίου κόμματος. Αυτό όμως είναι ένα κεφάλαιο που θα μας απασχολήσει έντονα το αμέσως επόμενο διάστημα.
Ολοκληρώνοντας, θα επαναλάβω το ακόλουθο: Οι πολίτες από το 2012 αποφάσισαν να επιβάλουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Εμείς, ως χώρος του Προοδευτικού, Μεταρρυθμιστικού και Σοσιαλδημοκρατικού Χώρου, δεν μπορούμε να ζητάμε ως επαίτες από τους πολίτες να μας δώσουν ένα 3-4%, προκειμένου να εκπροσωπηθούμε στην νέα Βουλή και να παραμείνουμε απλοί θεατές των τεκταινομένων. Οφείλουμε να πείσουμε τους πολίτες ότι ενωμένοι ζητάμε από αυτούς να μας δώσουν ένα ικανό διψήφιο ποσοστό, προκειμένου στην αυριανή συμμαχική κυβέρνηση να έχουμε λόγο ισχυρό και πειστικό, που θα επιβάλει τις επεξεργασμένες λύσεις που προτείνονται σήμερα από την Επιτροπή Διαλόγου για τις Μεταρρυθμίσεις. Τέλος, θεωρώ μεγάλη ευκαιρία για τα κόμματα της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης την ομόφωνη απαίτηση για την θεσμοθέτηση της ψήφου όλων εκείνων, που ξενιτεύτηκαν τα τελευταία χρόνια, αναζητώντας εργασία και αξιοπρέπεια. Όπως, επίσης, και την κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών.