Πριν λίγους μήνες η Ευρώπη πήρε μια μεγάλη ανάσα, μετά τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Κι αυτό παρά το ότι η Λεπέν κατάφερε στον δεύτερο γύρο να συγκεντρώσει τις ψήφους του ενός τρίτου περίπου των Γάλλων ψηφοφόρων. Η θριαμβευτική νίκη ενός αφοσιωμένου στην ευρωπαϊκή ιδέα Προέδρου ήταν η καλύτερη απάντηση στους φόβους που είχαν προηγηθεί.

Τα χθεσινά μαντάτα από τη Γερμανία, αντίθετα, γέμισαν με ανησυχία τους Ευρωπαίους πολίτες, παρά το ότι το ποσοστό του ακροδεξιού κόμματος δεν ξεπέρασε το 13%. Κι αυτό γιατί στη Γερμανία που σημάδεψε με τον χειρότερο τρόπο την ιστορία της Ευρώπης στον περασμένο αιώνα, το φάντασμα του ναζισμού πρόβαλε απειλητικό για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας.

Ασφαλώς, μετά την αρχική παγωμάρα, το εκλογικό αποτέλεσμα θα πρέπει να αναλυθεί σε βάθος. Σε ποιο βαθμό η ψήφος στο AfD ήταν αντισυστημική ή ψήφος διαμαρτυρίας και σε ποιο βαθμό ήταν «ιδεολογικά» ρατσιστική και νεοναζιστική. Σε κάθε περίπτωση πάντως η ευκαιρία που έδωσε το αποτέλεσμα στις δημοκρατικές δυνάμεις της Γερμανίας δεν πρέπει να πάει χαμένη γιατί μπορεί να αποδειχθεί και η τελευταία.

Ο δρόμος της άμεσης και αποφασιστικής προώθησης των διαδικασιών της ουσιαστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι η μόνη αλτερνατίβα για  τη Γερμανία και για  ολόκληρη τη «γηραιά ήπειρο».