«Οι κυβερνήσεις όπως και οι λαοί δεν παίρνουν πάντοτε λογικές αποφάσεις. Μερικές φορές παίρνουν ανόητες»

Τσόρτσιλ

Λίγο πριν από τις εκλογές, και κυρίως μετά, παρακολουθώ τις παρεμβάσεις του Βασίλη Λεβέντη. Επίσης εντυπωσιάζομαι με τη συνεχή άνοδο που έχει στην αποδοχή των ψηφοφόρων στις τελευταίες δημοσκοπήσεις – έφτασε κιόλας δεύτερος, μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι έχει συμβεί και βρέθηκε όχι μόνο στη Βουλή αλλά και από τα τάρταρα της δημοτικότητας στο ζενίθ;

Θρήσκος δεν είμαι. Ούτε θρησκόληπτος. Αλλά σέβομαι τις θρησκείες και τους πιστούς κάθε είδους. Ούτε μαοϊκός υπήρξα να χαρακτηρίζω τη θρησκεία όπιο του λαού και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες. Ωστόσο, εδώ και λίγα χρόνια που άρχισε να φουντώνει ο τζιχαντισμός, άρχισε να φουντώνει και το ενδιαφέρον μου για το Ισλάμ. Μέχρι και το Κοράνιο πήρα μαζί με «Το Βήμα».

Εμαθα λοιπόν ότι ο Προφήτης, όπως όλοι οι προηγούμενοι προφήτες, απήγγελλε τις αποκαλύψεις του, τις γνωστές σούρες. Οι σούρες ήταν λίγοι στίχοι που αναφέρονταν σε διάφορα θέματα της ζωής, του θανάτου, του Θεού κ.λπ. Τις σούρες ο Προφήτης τις διατύπωνε σε βάθος χρόνου. Είκοσι τρία χρόνια χρειάστηκε για να ολοκληρώσει τον λόγο του Θεού. Τις σούρες τις διέδιδαν οι πιστοί του προφορικά. Με τον λόγο, αργότερα και με το σπαθί, απέκτησε πιστούς και δημιούργησε μια από τις μεγαλύτερες θρησκείες. Το Κοράνιο συνεγράφη χρόνια μετά τον θάνατό του.

Βλέπετε τι θέλω να πω. Ο Λεβέντης πάνω από σαράντα χρόνια μάς τροφοδοτεί με τον λόγο του. Στην αρχή ήταν πολυλογάς. Καταγγελίες, προφητείες, οργισμένες τηλεοπτικές παραστάσεις. Στυλ ροκοκό. Αλλά ξάφνου το επικοινωνιακό στυλ άλλαξε. Σύντομες παρεμβάσεις. Πολλές προφητείες. Καταγγελίες. Αλλά και νουθεσίες. Πώς θα βγούμε από την κρίση (οικουμενική). Πώς να λύσουμε το Ασφαλιστικό και χίλια δυο άλλα.

Οι υπόλοιποι αρχηγοί δεν ακούγονται παρά μόνο από τους εαυτούς τους. Πολυλογίες. Αντιφάσεις, ο σημερινός λόγος τους αναιρεί όσα έλεγαν πριν από λίγους μήνες. Τους κάνει μια ερώτηση ο δημοσιογράφος και απαντούν με ατέλειωτες, βαρετές διαλέξεις.

Ο Λεβέντης, συνήθως, απαντά με λιγότερα λόγια από τα λόγια της ερώτησης.

Η εποχή των επτάωρων ομιλιών τού Κάστρο και του Μπρέζνιεφ τελείωσε. Είμαστε στην εποχή του twitter. Ο Λεβέντης, είτε σκόπιμα είτε αυθόρμητα, έχει προσαρμοστεί. Δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις κανάλι και ό,τι θέλει να πει το έχει πει. Καιρός να καταλάβουν και οι υπόλοιποι ότι είτε με «σούρες» είτε με tweet μπορούν να ξαναπλησιάσουν το κοινό τους. Ιδίως τους νέους.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Και από φτώχεια, έτσι όπως τα κάναμε, άλλο τίποτε.