Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη μίλησε ανοιχτά για μετάβαση του ΣΥΡΙΖΑ από την παρανομία, στη νομιμότητα. Φυσικά, δεν πρόκειται για κάποια έμπνευση της στιγμής που του ήρθε ως… κεραυνός εν αιθρία! Η Νέα Δημοκρατία αντιλαμβάνεται ότι το… αντιτρομοκρατικό σενάριο της βγαίνει, βλέπει ότι ισοφαρίζει ή και περνά μπροστά στις δημοσκοπήσεις και το τραβάει όσο μπορεί.
Το ερώτημα είναι άλλο: Έχει άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ καμιά σχέση με όλη αυτή την ιστορία, ή αδίκως διασύρεται, όπως διατείνονται τα στελέχη του;
Η απάντηση είναι ότι και σχέση έχει και σοβαρή ευθύνη.
Και να, γιατί: Ο ΣΥΡΙΖΑ χάιδεψε επί χρόνια τ’ αυτιά των αντιεξουσιαστών, έκλεισε το μάτι -και τα μάτια του- στα… οικιακής χρήσεως πολεμοφόδιά τους, λειτούργησε επί χρόνια ως ο προνομιακός γειτονικός τους χώρος. Από αυτόν άλλωστε τον χώρο, στα πέτρινα εκλογικά χρόνια πήρε τις αναγκαίες ανάσες -και ψήφους- που χρειαζόταν για να παραμείνει σε τροχιά Βουλής. Κάπως έτσι ερμηνεύεται και η εκλογή ως βουλευτή του γνωστού αντιεξουσιαστή «οπαδού της άμεσης δημοκρατίας», ο οποίος εξακολουθεί να καταταλαιπωρεί με τις δηλώσεις του, στελέχη, συνιστώσες και, κυρίως, την κοινή λογική.
Η τακτική της μετωπικής σύγκρουσης -φαίνεται να- εξυπηρετεί, προς στιγμήν, τόσο τη ΝΔ, όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, μια και τον καθιερώνει ως τον δεύτερο πόλο του νέου δικομματισμού. Δεν βοηθά, ωστόσο, ώστε να αντιμετωπισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά και να αποκαλυφθεί η λαϊκίστικη αντίληψη που διαπερνά ένα κόμμα που, κατά τα λοιπά, διεκδικεί (;) τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε, δεν τσαλαβουτάει πλέον μόνο στο χώρο των αναρχικών, όπως παλιά. Οι νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν μέσα στην κρίση, του έδωσαν τη δυνατότητα να ψαρέψει και στα θολά νερά του δημόσιου τομέα, υποσχόμενος, αρχικά… 100.000 νέες προσλήψεις και διαμηνύοντας αργότερα ότι δεν θα υπάρξει όχι μόνο καμιά απολύτως απόλυση, αλλά ούτε καν μετάταξη. Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του υπερτροφικού κρατικοδίαιτου πασοκικού τομέα, μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ, εκλέγοντας κι αυτό τους δικούς του… πασόκους βουλευτές. Όπως ακριβώς συνέβη και με τη μετακόμιση ενός σημαντικού -σχεδόν του μισού- τμήματος των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, που είδε επιτέλους -έστω και στα λόγια- φως κυβερνητικής εξουσίας, μετά από δεκαετίες δογματικής απομόνωσης!
Υπό αυτήν την έννοια, το πείραμα ενιαιοποίησης όλων των προϋπαρχουσών συνιστωσών -όπως φαίνεται και από τις συνεχείς αναβολές του… ενιαίου συνεδρίου- μάλλον δεν πετυχαίνει, πόσο μάλλον που οι πασόκοι… εισβολείς δεν φαίνονται διατεθειμένοι να μπουν στο παραδοσιακό αριστερό παιχνίδι των ποσοστώσεων, του σεβασμού των πλειοψηφιών, κ.λπ. Είναι φανερό ότι μόλις απομακρυνθεί η προοπτική της εξουσίας, θα αναχωρήσουν και πάλι προς νέες, πιο… κυβερνητικές πολιτείες! Αυτή είναι η ουσία που κρύβεται πίσω από τις συνεχείς μεταλλάξεις της πολιτικής που ακολουθεί, τελευταία, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να συγκεράσει αντιεξουσιαστές και… φιλοεξουσιαστές!
Η μονομερής καταγγελία του μνημονίου -και μάλιστα με ένα άρθρο- ξεχάστηκε, η επίσκεψη στη Νότια Αμερική ανέδειξε την αδυναμία ανεύρεσης εναλλακτικών πηγών οικονομικής στήριξης, στη συνάντηση με το Σόιμπλε αναφέρθηκε απλώς ότι «… και οι Γερμανοί μας χρωστούν τις αποζημιώσεις», ενώ η επίσκεψη στην Αμερική εξελίσσεται σε επιχείρηση κατευνασμού των όποιων φόβων των -πάλαι ποτέ…- ιμπεριαλιστών του ΔΝΤ σχετικά με μια μελλοντική «αριστερή» διακυβέρνηση.
Οι αντιεξουσιαστές και οι καταληψίες έγιναν… νοικοκυραίοι!
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται όντως σε μεταβατική φάση. Όχι όμως από την παρανομία στη νομιμότητα, όπως είπε ο υπουργός, για επικοινωνιακούς προφανώς λόγους. Βρίσκεται στη φάση της μετεξέλιξής του, από ένα περιθωριακό αριστερίστικο κόμμα, σε πολυσυλλεκτική, πολυγλωσσική πολιτική δύναμη, Παπανδρεϊκών προδιαγραφών και διακηρύξεων.
Η ουσία είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις απουσιάζει οποιοδήποτε εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο πρέπει να επικεντρωθεί η πολιτική αντιπαράθεση των προοδευτικών κεντροαριστερών δυνάμεων.