Δεν πρέπει να είναι και πολλοί οι Έλληνες που ένιωσαν εθνική υπερηφάνεια, μαθαίνοντας από το βιβλίο του Θαπατέρο τις λεπτομέρειες από τη συνάντηση που είχε ο Γ. Παπανδρέου με τους άλλους ευρωπαίους πρωθυπουργούς στις Κάννες, τον Νοέμβριο του ?11. Η χουλιγκάνικη συμπεριφορά του Σαρκοζί -συμπεριφορά που πολλοί είχαν την ευκαιρία να… επιβεβαιώσουν στη διάρκεια της προεδρικής του θητείας- ήταν πραγματικά εκτός κάθε πλαισίου διακυβερνητικών σχέσεων και μάλιστα στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης.
Ούτε και δικαιολογείται από την όποια αγανάκτηση μπορεί να έχει κάποιος λόγω της προκήρυξης ενός δημοψηφίσματος, για ν? αποφασίσει ένας καταχρεωμένος λαός αν θέλει να επιστρέψει ή όχι το χρέος του, γιατί περί αυτού τελικά επρόκειτο! Δεν γνωρίζω αν και πότε θα γράψει κάποιος δεξιός… Θαπατέρο, τα όσα άκουγε ο Α. Σαμαράς στις συναντήσεις των ηγετών του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος από τους συναδέλφους του, όσον καιρό ήταν ακόμα σκληρός αντιμνημονιακός!
Αυτές οι διεθνείς ταπεινώσεις -και άλλες πολλές που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια- δεν φαίνονται ωστόσο ικανές να πτοήσουν την εμμονή μας να συνεχίζουμε να πορευόμαστε με την ίδια ακριβώς νοοτροπία, που μας οδήγησε στο βάθος του βαρελιού. Η μόνη μεγάλη προσπάθεια που κάνουμε, είναι να εμποδίσουμε κάθε ουσιαστική μεταρρύθμιση που μπορεί ν? αλλάξει την κατάσταση της χώρας και να δυσκολέψει τη ζωή μας. Λες και υπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσουμε στις παλιές… καλές μέρες, σαν να μην έγινε τίποτα… Το αποτέλεσμα της προσπάθειας είναι φυσικά το ακριβώς αντίθετο: χειροτερεύει διαρκώς η κατάσταση της χώρας και δυσκολεύει, ολοένα και περισσότερο, η ζωή μας!
Γι? αυτό και δεν υπήρχε ανάγκη να επιστρέψουμε στις Κάννες για να νιώσουμε ταπείνωση… Ποιος πολίτης, άλλωστε, δεν ένοιωσε ντροπή από το γεγονός ότι έφτασε μια νεροποντή για να βουλιάξει ένα νησί και να χαθούν ανθρώπινες ζωές, ποιος δεν έσκυψε το κεφάλι του που δεν άνοιξαν χτες σχολεία, επειδή δεν υπήρχε πετρέλαιο να ζεσταθούν τα παιδιά, ποιος δεν ανατρίχιασε που δολοφονήθηκε άνθρωπος, επειδή ζήτησε δεδουλευμένα!
Η κρίση δεν χτύπησε μόνο την Ελλάδα. Μια σειρά από χώρες βρέθηκαν μπροστά στον γκρεμό και κρατήθηκαν! Άλλες πήραν από μόνες τους μέτρα -έφτιαξαν… δικά τους μνημόνια- για να σωθούν. Άλλες κατάφεραν να απεμπλακούν σιγά-σιγά από τα μνημόνια των δανειστών και να σταθούν στα πόδια τους. Μόνο εμείς δείχνουμε να μη νιαζόμαστε να διαβάσουμε για κάποια άλλη… μεγάλη νύχτα των πρωθυπουργών!