Μετά τις πρώτες δέκα μέρες της νέας κυβέρνησης , είναι βέβαιον πλέον πως η επανάσταση στην Ευρώπη αναβλήθηκε. ( μάλλον ματαιώθηκε) .Η Ελλάδα του Σύριζα πίστεψε πως με την εξέγερση της , στην γερμανικής εμπνεύσεως λιτότητα , θα πυροδοτούσε αλυσσιδωτές εκρήξεις τουλάχιστον στη νότια Ευρώπη και μέσω των πολιτικών συμμαχιών θα ανέτρεπε τους συσχετισμούς δυνάμεων σε όλη την ΕΕ. Δυστυχώς ή ευτυχώς τίποτα από αυτά δεν έγινε. Η ηγετική ομάδα του Σύριζα αντιλήφθηκε πολύ γρήγορα πως οι ευρωπαίοι πολίτες έχουν να κάνουν άλλα πολύ πιο σοβαρά πράγματα από την επανάσταση. Δίπλα στους συριζαίους βρέθηκαν οι ‘’ αγανακτισμένοι ‘’ της Ισπανίας και οι γερμανοί απόγονοι του Ούλμπριχτ και του Χόνεκερ.
Αυτή η ‘’ αναβολή ‘’ της ευρωπαικής επανάστασης , σε συνδυασμό με τα αδυσώπητα κτυπήματα της ‘’αντεπανάστασης’’ , μοιραίο είναι να οδηγήσουν την ‘’ ειδικής συνθέσεως ‘’ ελληνική κυβέρνηση σε μια εθνική περιδίνηση που ενδεχομένως να φτάσει και στα όρια ενός ιδιότυπου εθνικισμού , με δεδομένο πως ο κυβερνητικός εταίρος του Σύριζα , έχει τις ρίζες του σε αυτόν τον χώρο. Ετσι κινδυνεύουμε να βρεθούμε απομονωμένοι από την ευρωπαική οικογένεια για μία ακόμα φορά , ανυπόληπτοι – ως μη τηρούντες τα συμφωνηθέντα – και κυρίως πτωχοί. Γινόμαστε λοιπόν μάρτυρες μιάς κατάστασης που τείνει να εκτρέψει την Ελλάδα από την ιστορική πορεία που ξεκίνησε ουσιαστικά το 1961 ( συμφωνία σύνδεσης Ελλάδος – ΕΟΚ ) και κορυφώθηκε το 1979 ( συνθήκη προσχώρησης της Ελλάδος στην ΕΟΚ ).Η διαφαινόμενη ρήξη με τους εταίρους – δανειστές μας , δεν γνωρίζω αν είναι απόρροια ενός στρατηγικού σχεδιασμού για τον διεθνή προσανατολισμό της χώρας ( η ανάληψη του ΥΠ.ΕΞ. από τον Ν Κοτζιά πρέπει να μας εμβάλλει σε σκέψεις επ΄αυτού ) ή είναι απόρροια της αδυναμίας του Σύριζα να εφαρμόσει το οικονομικό του πρόγραμμα εντός των πλαισίων της δανειακής σύμβασης. Η ουσία είναι , πως ούτως ή άλλως ,καλλιεργείται σε ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού το αίσθημα της μετάθεσης των ευθυνών για τη δεινή θέση που βρισκόμαστε , από την εγχώρια πολιτική τάξη στην ευρωπαική.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση , τα τρία φιλοευρωπαικά κόμματα ( ΝΔ , ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι ) , αντί να συντονίσουν τις κινήσεις τους προς την κατεύθυνση της αναστροφής αυτού του κλίματος , άρχισαν τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις , ενώ το ΠΑΣΟΚ – άγνωστο γιατί – άρχισε να φαίνεται συναινετικό στην κυβέρνηση Σύριζα – ΑΝ. ΕΛ. Δεν αντιλαμβάνομαι αν αυτή η συμπεριφορά έχει την πηγή της σε μύχιες σκέψεις πολιτικής στήριξης ή είναι απλώς πράξεις πολιτικού πολιτισμού. Οσο το δίδυμο Σύριζα – ΑΝ.ΕΛ κινείται τυχοδιωκτικά με πολιτικές που τορπιλλίζουν την ευρωπαική μας πορεία ή πολύ περισσότερο υποκρύπτουν γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό , όσο η ρητορεία τους μπολιάζει στο θυμικό ενός λαού , που πέρασε και περνά δύσκολες στιγμές , αντιδυτικό μένος , τα φιλοευρωπαικά κόμματα όχι μόνον θα πρέπει να απέχουν από πράξεις συναίνεσης προς την κυβέρνηση , αλλά να αντιληφθούν τις ευθύνες τους και να κινήσουν διαδικασίες συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα. Στο βαθμό που η ρήξη της ελληνικής κυβέρνησης με την ΕΕ φαίνεται αναπότρεπτη , τα τρία κόμματα , ΝΔ , ΠΑΣΟΚ , Ποτάμι , ας αρχίσουν να σκέφτονται μήπως θα πρέπει να συγκροτηθεί η Μεγάλη Ευρωπαικη Δημοκρατική Παράταξη.Ας προσέλθουν και όλες οι πολιτικές κινήσεις ,οι ομάδες και οι προσωπικότητες που θεωρούν την ευρωπαική πορεία της χώρας αναπόσπαστο κομμάτι της υπόστασης της. Ας παραμερισθούν οι υπαρκτές διαφορές μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο του συνολικού εκτροχιασμού της πατρίδας μας. Κόποι και θυσίες τριών γενεών δεν πρέπει να χαθούν εξαιτίας των οραμάτων μιάς ομάδας ιδεοληπτικών.