Ο νέος νόμος για τα ραδιοτηλεοπτικά
—του Τέλη Σαμαντά—
Αν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα στην οποία τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα τελούν υπό τον άμεσο έλεγχο του εκάστοτε υπουργού; Όχι, δεν υπάρχει. Αν υπάρχει στις ευνομούμενες χώρες νόμος, ο οποίος να αναθέτει σε υπουργό της κυβέρνησης τον προσδιορισμό του αριθμού των καναλιών; Όχι, δεν υπάρχει. Αν υπάρχει στις χώρες όπου υπάρχει τηλεόραση, νόμος που να προσδιορίζει πόσους ακριβώς εργαζόμενους πρέπει να απασχολεί το κάθε κανάλι; Όχι δεν υπάρχει. Αν υπάρχει, κάπου στον κόσμο, νόμος που να επιτρέπει στον αρμόδιο υπουργό να αποφασίζει το ποιοι και τι θα εκπέμπουν; Ναι, υπάρχει: σε μερικές χώρες της Λατινικής Αμερικής και στη Β. Κορέα — αλλά εκεί, ως γνωστόν, «Νόμος είναι η Βούληση του Ηγέτη».
Ας αφήσουμε όμως τα «αστεία». Το σχέδιο νόμου που έχει υποβάλει στη Βουλή ο υπουργός Επικρατείας κ. Νίκος Παππάς ένα και μοναδικό στόχο έχει: τον απόλυτο έλεγχο της πολιτικής εξουσίας επάνω στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.
Όχι πως, δεκαετίες τώρα, οι προηγούμενες πολιτικές εξουσίες δεν έκαναν ακριβώς το ίδιο: το να κρατάς «ομήρους» τους «ολιγάρχες καναλάρχες» —ελλείψει νόμου και σαφών διαδικασιών— ήταν πολύ βολικό. Βολικό οικονομικο-πολιτικά: έπαιρνες τηλέφωνο και υποσχόσουν «παράτηση του δανείου» και ταυτοχρόνως, «έκλεινες» τις τηλεοπτικές εμφανίσεις σου. Απλά πράγματα…