Ο λευκός καπνός από τη Μάλτα αναπτέρωσε το ηθικό των επενδυτών, των τραπεζών και της κυβέρνησης. Ανέβηκε η τιμή των μετοχών, έπεσαν τα spreads των ομολόγων και γενικώς μια ευχάριστη ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε γύρω από το Μαξίμου. Βέβαια ακόμη δεν τέλειωσε η διαπραγμάτευση και δεν πέρασαν τα μέτρα από τη Βουλή, ώστε να καταλάβουν οι κοινοί θνητοί τι θα πληρώσουν. Οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου έχουν ήδη δυσμενέστατα αποτελέσματα στην οικονομία και τελικά μοιάζουν σαν έναν φαύλο κύκλο. Μοιάζουν να καταλήγουν σχεδόν εκεί που ξεκίνησαν. Μοιάζουν με ένα άδειο πουκάμισο μιας… Ινάνα.

Ολα αυτά τα ξέρετε, μιας και ο ευπατρίδης Ευκλείδης μοίραζε ψήγματα αλήθειας στους ιθαγενείς όλον αυτόν τον καιρό. Ενώ οι θεοί του Μαξίμου ψιθύριζαν κατά καιρούς παραπλανητικούς χρησμούς, κατάρες και non papers. Αυτό το σκηνικό έδωσε απάντηση στο γιατί ο Πρωθυπουργός δεν έδωσε το χρίσμα τού διαπραγματευτή του χρέους στον Χριστοδουλάκη, ούτε δέχτηκε την πρόταση για εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης. Ολα αυτά σας είναι γνωστά και δεν θα επιμείνω.

Θέλω όμως να σας διηγηθώ μια ιστορία. Μια ιστορία από τους Σουμέριους. Τον αρχαίο αυτόν λαό που ανακάλυψε τη γραφή. Η ιστορία είναι από ένα ποίημα του 4000 π.Χ. και έχει τίτλο «Η κάθοδος της θεάς Ινάνα στον Αδη». Στα πιο σύγχρονα λέγεται και «Οι επτά πύλες της Κολάσεως».

Μια φορά κι έναν πολύ μακρινό καιρό υπήρχε μια θεά που την έλεγαν Ινάνα. Ενσάρκωνε και τη λάτρευαν ως θεά του ουρανού, των αστέρων, της ερωτικής επιθυμίας, της γονιμότητας και του πολέμου. Πολλοί σύγχρονοι τη θεωρούν πρόδρομο της Αστάρτης και αυτήν της Αφροδίτης. Αποφάσισε λοιπόν να επισκεφθεί την αδελφή της, την Ereshkigai, που, όπως η Περσεφόνη, διαφέντευε τον Κάτω Κόσμο με τους επτά Κριτές. Ζήτησε την άδεια από τον ανώτατο Θεό, που, όπως ο Δίας πολύ αργότερα, ήταν ο Μέγιστος των Θεών. Αυτός προσπάθησε να τη μεταπείσει για διάφορους λόγους, αλλά η λαμπερή θεότητά μας ήταν αμετάπειστη. Είδε κι απόειδε ο σοφός γέρων και έδωσε την άδεια να πάει, με τον όρο ότι αν δεν επιστρέψει σε τρεις ημέρες θα έστελνε τρία τέρατα να την αναζητήσουν. Εβαλε τα καλά της, φόρεσε τα κοσμήματά της και τα επτά πέπλα της και μια και δυο πάει στην είσοδο του Αδη. Ο φύλακας όμως της είπε ότι έπρεπε να περάσει από τις έξι πύλες και σε κάθε πύλη θα άφηνε και από ένα πολύτιμο αντικείμενο που κουβαλούσε. Η Ινάνα, που είχε ντυθεί με τα καλά της αρνήθηκε, αλλά ο φύλακας της είπε ότι αυτή ήταν η διαδικασία για όποιον κατέβει στον σκοτεινό κόσμο των νεκρών.

Τι να κάνει κι αυτή, πήγε στην πρώτη πύλη και άφησε τα χρυσά της δαχτυλίδια. Στη δεύτερη, το πολύτιμο σκήπτρο. Στην τρίτη, το μαργαριταρένιο της κολιέ. Στην τέταρτη το στέμμα της, στην πέμπτη τα κοσμήματα από Lapis Lazuli και το τουρμπάνι της, στην έκτη τα επτά πέπλα της – κάτι σας θυμίζει αυτό – και στην έβδομη, γυμνή όπως τη γέννησε ο πατέρας της, μπήκε στον κόσμο των νεκρών.