Για την ανασυγκρότηση της λεγόμενης κεντροαριστεράς έγιναν αρκετές προσπάθειες κατά το παρελθόν όλες όμως απέτυχαν παταγωδώς αφήνοντας μια εξαιρετικά πικρή γεύση σε όσους πολίτες αγωνιούν ειλικρινά για το μέλλον της χώρας. Πολύ κουβέντα κανένα αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα από το πώς θα ονομάσουμε το χώρο, κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία, μεταρρυθμιστικό κέντρο, το θέμα είναι ότι βολοδέρνει εδώ και μια δεκαετία χωρίς να έχει καταφέρει το παραμικρό. Καμία ανανέωση ιδεών, προσώπων, πρακτικών. Ένα μεγάλο μέρος των στελεχών του χώρου προτίμησε  καθόλη τη διάρκεια αυτού του διαστήματος τους βυζαντινισμούς, τους μικροτακτικισμούς και τις προσωπικές ατζέντες. Πολλά υπερτιμημένα στελέχη άρχισαν να τρέχουν δεξιά αριστερά υποστηρίζοντας με πάθος αυτό που κατακεραύνωναν την προηγούμενη. Φαίνεται ότι το διακύβευμα ξεπερνούσε κατά πολύ τα πρόσωπα.

Προς θεού μη μιλήσουμε για κάτι άλλο

Και έτσι φτάσαμε σε μια άλλη εκλογική αναμέτρηση αναμασώντας τα ίδια. Εμείς θα σώσουμε τη χώρα, δεν σας λέμε όμως πως, το κρατάμε για έκπληξη. Προς το παρόν έχουμε άλλα πιο σημαντικά πράγματα να κάνουμε τα οποία είναι τόσο σπουδαία που δεν μας αφήνουν περιθώρια να ασχοληθούμε με κάτι άλλο. Πως θα φτιάξουμε τα ψηφοδέλτια, ποιος θα κατέβει που, ποιος θα καταφέρει να εκλεγεί, ποιον θα πετάξουμε έξω, με ποιον θα συνεργαστούμε μετά τις εκλογές και άλλα τέτοια. Προσοχή με ποιον θα συνεργαστούμε θα σας το πούμε αφού πρώτα ψηφίσετε. Ούτως ή άλλως εσείς δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για την χώρα και το μέλλον των παιδιών σας. Είμαστε εμείς εδώ, εμείς ξέρουμε. Εμείς είμαστε ο φορέας της δημοκρατικής παράταξης, εμείς είμαστε οι προοδευτικοί, εμείς αγαπάμε το λαό. Αυτό πρέπει να σας φτάνει, δεν χρειάζεται να θέτετε ερωτήσεις ποιο είναι το σχέδιο μας, τι θα γίνει με την κυβερνησιμότητα της χώρας, πως θα μεταρρυθμίσουμε τα συστήματα του κράτους, πως θα προσελκύσουμε επενδύσεις και άλλα τέτοια. Αυτά ούτως ή άλλως είναι ψιλά γράμματα για σας. Επομένως εμείς θα παραμείνουμε σε αυτά που γνωρίζουμε καλύτερα και τα οποία μας συναρπάζουν και αποτελούν και το αλατοπίπερο της ούτως ή άλλως μίζερης πραγματικότητας. Ίντριγκα, μικροκομματικά παιχνίδια, έλα εσύ φύγε εσύ και πάει λέγοντας. Εσείς απλώς θα κοιτάτε.

Η ηθική της καρέκλας

Ωραία λοιπόν ας μην μιλήσουμε για τα μεγάλα αφού αυτά όπως λέτε είναι δύσκολα. Επενδύσεις, μείωση της ανεργίας, μεταρρύθμιση του κράτους, αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, συνεργασίες και άλλα τέτοια τα αφήνουμε στην άκρη. Πως όμως θα φτιάξετε το καινούργιο που επικαλείστε χωρίς καμία ανανέωση, χωρίς νέες ιδέες, νέα πρόσωπα; Πως θα είστε ο φορέας του καινούργιου μέσα από χιλιοειπωμένα τσιτάτα;

Μα καλά τι ερωτήσεις είναι αυτές;  Πάλι δεν καταλάβατε. Το ζητούμενο δεν είναι το καινούργιο καθ’ευατό, είπαμε αυτά είναι ψηλά γράμματα, αλλά το ποιος θα καπαρώσει τη θέση κάτω από τη ταμπέλα. Και εμείς είμαστε οι καλύτεροι για να το κάνουμε γιατί  εμείς είμαστε οι καλοί, ενώ οι άλλοι είναι οι κακοί. Κατά συνέπεια αφήστε αυτά τα περίεργα ερωτήματα και ασχοληθείτε με την ουσία. Η ουσία είναι ότι για να εκλεγούμε χρειάζεται ενότητα, όλα τα υπόλοιπα θολώνουν την εικόνα. Επομένως όλοι οι καλοί χωράνε αρκεί να φέρνουν ψήφους (ή να νομίζουμε ότι φέρνουν ψήφους) και να επιθυμούν και οι ίδιοι αυτό που θέλουμε και εμείς, επανεκλογή και ξερό ψωμί. Τους άλλους τους περίεργους, αυτούς που θέτουν ερωτήματα δεν τους θέλουμε γιατί χαλούν την ενότητα βρε αδελφέ. Γιατί με τα περίεργα ερωτήματά τους μας χαλούν τη σούπα, καλά δεν είμαστε με την ησυχία μας;

Και η πραγματικότητα;

Ωραία ας αφήσουμε τότε και το καινούργιο στην άκρη αφού αυτό δεν είναι το ζητούμενο. Όμως και πάλι φαίνεται ότι η κρίση αν και δεν κατάφερε να αλλάξει τη χώρα σάρωσε όμως τους μύθους της μεταπολίτευσης, της εγγενώς ανήθικης δεξιάς και της εγγενώς ηθικής αριστεράς. Φαίνεται ότι αυτό το παραμύθι δεν πουλάει πια, ο κόσμος δεν τσιμπάει πλέον. Αλλά και εκτός αυτού δεν είναι καιρός πλέον η αντιπαράθεση να γίνεται επί των προγραμμάτων και όχι επί των φαντασμάτων του παρελθόντος; Τι ακριβώς θα κάνετε, πως θα πάτε στις εκλογές;

Μα καλά, πάλι άσχετα ερωτήματα. Τι πάει να πει δεν τσιμπάει πλέον. Θα τον κάνουμε εμείς να τσιμπάει. Δεν καταλάβατε ότι όλο το παιχνίδι παίζεται αλλιώς (ή τουλάχιστον αυτό επιθυμούμε εμείς). Θα ξαναθέσουμε τα ίδια διλήμματα και αν η πραγματικότητα δεν τσιμπήσει τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν.

Και ένα τελευταίο ερώτημα

Ωραία το αφήνουμε και αυτό στην άκρη. Τελικά τι θα γίνει με την χώρα; Δέκα χρόνια μέσα στην κρίση και δεν λέει να ξεκολλήσει με τίποτα. Αν συνεχίσουμε έτσι φαίνεται ότι δεν θα ξεμπλέξουμε ούτε σε είκοσι χρόνια από τώρα. Είναι δυνατόν να συνεχίσουμε έτσι;

Τελικά τίποτα δεν καταλαβαίνετε. Τι είναι δέκα ή είκοσι χρόνια μπρος στο βαθύ ιστορικό χρόνο, απολύτως τίποτα. Τι είναι αυτά τα χρόνια μπροστά στο βασικό διακύβευμα  που είναι οι εκλογές. Τη σημασία έχει τι θα γίνει σε είκοσι χρόνια αφού όλοι εμείς θα έχουμε αφήσει αυτόν τον μάταιο κόσμο. Εξ’ άλλου ευθύνη δεν έχουμε μόνο εμείς ας κάνουν κάτι και οι μελλοντικές γενιές. Επιστρέφουμε κατά συνέπεια στο βασικό ερώτημα, τώρα έχουμε εκλογές ετοιμαστείτε να μας ψηφίσετε.

Πολύ ωραία και εις άλλα με υγεία.