Την Κυριακή το βράδυ , μόλις θα φανεί προς τα πού κλίνει η ζυγαριά του ναι και του όχι και ανάλογα με το αποτέλεσμα, θα μπορούσαν (στο καλό σενάριο) να ξεκινήσουν οι πολιτικές διεργασίες για την συγκρότηση μιας ομάδας διαπραγμάτευσης που θα απολαμβάνει ευρύτερης πολιτικής στήριξης, προκειμένου να κλείσει μια νέα συμφωνία το συντομότερο με στόχο οι τράπεζες να ανοίξουν στην καλύτερη περίπτωση μετα τις 15-20 Ιουλίου.
Παράλληλα θα αρχίσουν διεργασίες για κυβέρνηση εθνικής ενότητας μέσα από την υπάρχουσα βουλή ( με μικρό β μέχρι εκλογής νέου προέδρου) ή προκήρυξη εκλογών σε 3-4 εβδομάδες ή συνδυασμοί των δύο .
Εν τω μεταξύ οι συντάξεις και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα έχουν δυσκολίες να καταβληθούν, θα ενταθούν τα προβλήματα ελλείψεων ειδών πρώτης ανάγκης και οι τελευταίοι καλόπιστοι υποστηρικτές των Συριζανελ θα αρχίσουν να προβληματίζονται για τα αίτια της καταστροφής.
Όταν λοιπόν η κατάσταση θα είναι από δύσκολη έως απελπιστική θα πρέπει να ξεκινήσει η εφαρμογή της νέας συμφωνίας από μια κυβέρνηση ευρείας αποδοχής που θα προβλέπει :
- στοχευμένες και όχι οριζόντιες μειώσεις δαπανών του δημόσιου τομέα,
- δικαιότερη κατανομή συντάξεων & κοινωνικών επιδομάτων,
- εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα και
- εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων στην αγορά
μέτρα που κωλυσιεργούν όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 αλλά και νωρίτερα (βλ προτάσεις Σπράου, Γιαννίτση κλπ).
Όλα αυτά θα γίνονται σε ένα κλίμα διάχυτης ήττας του συνόλου του πολιτικού συστήματος που θα το εισπράττει και ο απλός κόσμος σαν δική του ήττα.
Πώς μπορεί να εφαρμοστεί μια συμφωνία σε ένα τέτοιο τοξικό κλίμα;
Με συστηματική μάχη κατα του λαϊκισμού,του πελατειακού κράτους και της συγκρουσιακής συμπεριφοράς που μας έφερε ως εδώ.
Έχουμε δηλαδή άλλη μια ευκαιρία να προκύψει κατι θετικό από την κρίση για την παραπέρα πορεία του τόπου : Να αρχίσει να ξεδιπλώνεται με νηφαλιότητα, απλότητα και σαφήνεια όλη η επιχειρηματολογία γιατί πρέπει να αλλάξουν οι συμπεριφορές όχι μόνο του πολιτικού συστήματος αλλά και των ψηφοφόρων του.
Έχουν αναλυθεί με τόση σαφήνεια αυτά που μας έφτασαν ως εδώ από ιδιαίτερα ικανούς χειριστές του γραπτού λόγου που θα είναι εύκολο να εξηγηθεί και στους πιό δύσπιστους πολίτες η ανάγκη να εφαρμοστεί και όχι μονο να ψηφιστεί η νέα συμφωνια.
Θα πρέπει λοιπόν να ξεκινήσει ένας διάλογος μεταξύ όλων των κοινωνικών ομάδων που συστρατεύτηκαν στην καμπάνια του ΝΑΙ (και όσων ομάδων του ΟΧΙ είναι θετικές σε αυτό τον διάλογο) και να προσδιορίσει η καθεμία ποιός είναι ο ρόλος της στην απόκτηση της κυριότητας των μεταρρυθμίσεων:
- Αυτός είναι ο ρόλος των επαγγελματικών και άλλων φορέων που συμμετείχαν στο ΝΑΙ και οι περισσότεροι από τους οποίους αντιδρούσαν μεχρι σήμερα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
- Αυτός είναι ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια (και δεν έχουν ακόμα κάνει μια αυτοκριτική για τα παθήματα του τόπου) και αφού ανανεώσουν εκ βάθρων το πολιτικό τους προσωπικό .
- Αυτός είναι ο ρόλος των διανοουμένων που όλα αυτά τα χρόνια ( με λίγες εξαιρέσεις) είτε λούφαξαν είτε τάχθηκαν με την πλευρά του λαϊκισμού – ακόμα και τώρα πριν το δημοψήφισμα.
- Αυτός είναι ο ρόλος των ΜΜΕ που στην πλειοψηφία τους επί 5 χρόνια χάϊδευαν τα αυτιά των τηλεθεατών τους στον σκοπό των σειρήνων του λαϊκισμού .
- Αυτός είναι ο ρόλος του δικαστικού σώματος και κυρίως της ηγεσίας του που θα πρέπει να ανταποκριθεί επιτέλους στην αποστολή του, να εκσυγχρονιστεί εκ βάθρων και να μην επικεντρώνεται στην εξυπηρέτηση συντεχνιακών συμφερόντων και στην παρακώλυση της ανάπτυξης.
- Αυτός είναι ο ρολος καθε απλού πολιτη που πονάει τον τόπο του και που είδε αυτές τις μέρες (αλλά και στην τελευταία πενταετία) ποιές επιπτώσεις μπορεί να έχει η αποχή του από τα δημόσια πράγματα και η ανεξέλγκτη ανάθεση των υποθέσεων του κράτους σε ανεπάγγελτους πολιτικούς και μαθητευόμενους μάγους.
Φαίνεται ότι έπρεπε να περάσουμε από αυτη την κατάρευση του συστήματος που είχαμε όλοι μαζί συνεργήσει στο να στηθεί, προκειμένου να ωριμάσουν οι συνθήκες να αλλάξουμε πορεία.
Ποτέ δεν ειναι αργά , αρκεί να ξεκινήσουμε.