Η απαγκίστρωση των Αμερικανών στρατιωτικών και των συμμάχων τους από το Αφγανιστάν μετά είκοσι έτη είναι πλέον γεγονός. Τρεις λόγοι αναφέρονται από τον Πρόεδρο Μπάιντεν που υλοποίησε την απόφαση του προκατόχου του Προέδρου Τραμπ και την επιθυμία του Προέδρου Ομπάμα. Το κόστος του πολέμου σε δολάρια, νεκρούς και τραυματίες, η αμερικανική κοινή γνώμη και η αδυναμία της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας να αναλάβει την διακυβέρνησή της. Enough is enough.
Το Πεντάγωνο πρόσφατα υπολόγισε την επιβάρυνση του Κράτους σε 820 δις και σε ζωές. 2400 στρατιώτες έχασαν την ζωή τους, καθώς και 3800 Αμερικανοί πολίτες. Η κοινή γνώμη μπορεί να υποστήριζε την επέμβαση ως επιχείρηση για την εξόντωση της Οσάμα Μπιν Λάντεν μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους, αλλά όχι πιά. Ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπάιντεν, από παλιά υποστήριζε την απόσυρση της Αμερικής εδώ και δέκα χρόνια.
??Η αποστολή στο Αφγανιστάν είχε ως στόχο την εξουδετέρωση της Αλ Κάντα η οποία επετεύχθη με τον θάνατο του Μπιν Λάντεν, δηλαδή πριν δέκα χρόνια. Από τότε οι ΗΠΑ έπρεπε να έχουν αποσυρθεί…Στο Αφγανιστάν δεν πήγαμε για να διαμορφώσουμε ένα έθνος..η αποστολή αυτή εναπόκειται στον Αφγανικό λαό και αυτός θα αποφασίσει πώς θέλει να κυβερνηθεί??.
Ωστόσο το θέμα μας δεν είναι αν και πότε θα έπρεπε να αποσυρθεί η Αμερική και το ΝΑΤΟ από την χώρα. Ούτε γιατί τόσα χρόνια δε μπόρεσαν οι σύμμαχοι να μετατρέψουν την χώρα νομάδων σε δυτική δημοκρατία. Ούτε στο πού πήγαν όλα αυτά τα χρήματα, η εκπαίδευση στρατιωτική και πολιτική. Το θέμα μας είναι το πώς βγαίνεις από έναν πόλεμο και τι συνέπειες έχει η έξοδος στους δεκάδες χιλιάδες Αφγανών που πίστεψαν στις αρχές της Δύσης. Στους διερμηνείς, τους συνεργάτες των ξένων στρατευμάτων και κυρίως στον γυναικείο πληθυσμό των πόλεων που γεύτηκε τα αγαθά της Δημοκρατίας και την μόρφωσης. Οι σύμμαχοι αντιμέτωποι με τα κύματα απελπισμένων συνεργατών που ζητούν να εγκαταλείψουν την χώρα φοβούμενοι τις συνέπειες για την ίδια τους τη ζωή και των οικογενειών τους, περιμένουν ακόμη το ΄΄πράσινο διαβατήριο?? μετανάστευσης. Όσο για οι στρατιώτης που πολέμησαν στο πλευρό των συμμάχων, απλά εγκαταλείπουν τα όπλα και κρύβονται στις φυλές τους.
Ίδια κατάσταση έχουμε ξαναδεί πολύ παλαιότερα όταν οι Ρώσσοι εισέβαλαν στην χώρα και την εγκατέλειψαν ηττημένοι μετά δέκα χρόνια πολέμου. Οι συνεργάτες των Ρώσσων είχαν την τύχη που γνωρίζουμε.
Η όλη εικόνα θυμίζει την εποχή που οι Βιετναμέζοι συνεργάτες των Αμερικανών θαλασσοπνίγονταν σε κάθε είδους πλεούμενα για να αποφύγουν την μοίρα που τους επιφύλασσαν οι νικητές Βιετκόνγκ.
Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι το δίκαιο ή μη ενός πολέμου-συνήθως συμφερόντων- αλλά η μοίρα των ανθρώπων που μένουν ανυπεράσπιστοι στο τέλος του πολέμου. Προδομένοι, εγκαταλειμμένοι και θύματα του κυνισμού των ισχυρών που τους εγκαταλείπουν.
Πολλά τέτοια παραδείγματα μπορούμε να ανακαλέσουμε από την πρόσφατη ιστορία. Οι Κούρδοι μαχητές συνέβαλλαν αποφασιστικά στην ήττα του ISIS στον πόλεμο της Συρίας. Οι Αμερικανοί είχαν επίσημα αναγνωρίσει την συμβολή τους. Με την εκλογή Τραμπ-΄΄Πρώτα η Αμερική΄΄- οι πιο αξιόπιστοι σύμμαχοι της Δύσης εγκαταλείφθηκαν προδομένοι. Οι Τούρκοι βάφτισαν όλους τους Κούρδους οπαδούς του PKK με τις γνωστές συνέπειες. Τα ίδια επαναλήφθηκαν και στο Ιράκ.
Ίδια εικόνα έχουμε με την τύχη των μαρωνιτών και ορθόδοξων χριστιανών στους πολέμους του Λιβάνου. Μετά την λανθασμένη βαθιά προέλαση του Ισραήλ και την αντεπίθεση της Χεσμπολάχ και του Ιράν, Αμερικανοί και Ισραηλίτες αποχώρησαν αφήνοντας την τύχη των συμμάχων τους στην ΄΄καλή?? προαίρεση των Σιιτών λόγω ιδιομορφίας του Συντάγματός της χώρας.
Τι φταίει όμως και το φαινόμενο του κυνισμού της εγκατάλειψης είναι τόσο διαδεδομένο;
Κατ΄αρχάς οι εκτιμήσεις των υπηρεσιών πληροφοριών. Είναι δυνατόν στη εποχή μας να αγνοούν τις ταυτοτικές ιδιαιτερότητες κάθε χώρας; Είναι δυνατόν να θέλουν να επιβάλλουν καθεστώτα Δημοκρατίας σε χώρες που επικρατεί η λογική της φυλής;
Κι όμως είναι. Αν δούμε τι συμβαίνει σε τέως Γαλλικές αποικίες της Αφρικής, οι πολιτικές δυνάμεις που εκλέχτηκαν με δημοκρατικές διαδικασίες αργά ή γρήγορα μετατρέπονται σε διεφθαρμένους δικτάτορες. Το επόμενο βήμα είναι οι εξεγέρσεις, η διάλυση του κρατικού μηχανισμού και η επικράτηση φονταμενταλιστικών κινημάτων. Η παρουσία του Γαλλικού στρατού πλέον αμφισβητείται από την ίδια την Γαλλία που δεν γνωρίζει τι να πράξει. Οι σύμμαχοί της σταδιακά βρίσκονται στο στόχαστρο των ανταρτών και η τύχη τους είναι γνωστή.
Όλες αυτές οι επεμβάσεις πραγματοποιούνται σε μικρές και ανίσχυρες χώρες. Στις μεγάλες και ισχυρές όχι. Και αυτό δείχνει ίσως την διέξοδο από πολέμους που δεν τελειώνουν και αφήνουν χιλιάδες ανθρώπους προδομένους από τον κυνισμό των μεγάλων. Η επιβολή κυρώσεων. Γιατί οι πόλεμοι δίκαιοι ή άδικοι πάντα θα υπάρχουν. Συνεπώς το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, καλό είναι να επανεξετάσουν τον ρόλο τους, όχι μόνο σε σχέση με το είδος και τις αφορμές πολεμικών εμπλοκών, αλλά κυρίως με το πώς θα βγουν από τις εμπλοκές.
Πηγή: www.tovima.gr