Η εύκολη κριτική στις προσπάθειες των ‘58’ καλά κρατεί. Οι αγωνιωδώς κρίνοντες πολλοί. Από τον καναπέ τους. Από το κομπιούτερ του γραφείου τους. Η αγωνία όμως των ‘58’ για τον τόπο μετουσιώνεται σε πράξη: οι περισσότεροι, επιστήμονες και αρκετοί πανεπιστημιακοί, αφιερώνουν άπειρο χρόνο, από τον ελάχιστο που τους αφήνει η ενεργός επιστημονική τους δραστηριότητα σε Ελλάδα και εξωτερικό, για συζήτηση και πολιτική επικοινωνία με τους πολίτες, όχι του Κολωνακίου αλλά της επαρχίας, του Ηρακλείου, της Λάρισας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, των Ιωαννίνων, του Βόλου, των Χανίων. Σε ανοικτές συγκεντρώσεις, σε προσωπικές συζητήσεις με τους πολίτες. Συμμετέχουν στη προσπάθεια για τη διαμόρφωση μίας πρότασης της Κεντροαριστεράς για την έξοδο από την κρίση, με συχνές συναντήσεις τους στην Αθήνα. Και όλα αυτά με πολλά έξοδα μετακίνησης και οργάνωσης των συναντήσεων (ξενοδοχεία, αίθουσες κλπ) που πληρώνουν προσωπικά, από την τσέπη τους, από τους κουτσουρεμένους μισθούς τους, που τα στερείται η οικογένεια τους.
Δεν έχουν ενδιαφέρον ούτε χρόνο να ασχοληθούν με κακοήθεις και άδικες προσωπικές, δημόσιες επιθέσεις και μάλιστα σε ΄φίλους’ και πολιτικούς συνοδοιπόρους. Παλεύουν να πείσουν τους συντρόφους τους για την αναγκαιότητα ενός Νέου Φορέα της Κεντροαριστεράς, υπόθεση καθόλου εύκολη.
Και αν οι ‘58’ δεν τα κάνουν καλά, γιατί δεν αναλαμβάνουν δράση οι κρίνοντες που τα ξέρουν καλύτερα? Να βγουν μπροστά να κάνουν αυτοί τον Νέο Φορέα της Κεντροαριστεράς, να τους ακολουθήσουμε. Ευκολότερη και ανέξοδη βέβαια η κριτική από το κομπιούτερ του γραφείου. Ας βγάλουν το ΄φίδι από την τρύπα’ οι άλλοι.
Το αποτέλεσμα της προσπάθειας των ΄58’ είναι αβέβαιο, γιατί στοχεύει στη ανανέωση του μεσαίου χώρου σε ιδέες και ανθρώπους, υπόθεση καθόλου εύκολη. Δεν έχει να κάνει με το ηλικιακά νέο ή παλιό αλλά με το πολιτικό νέο ή παλιό. Με την ενεργοποίηση ‘κανονικών’ ανθρώπων, που δεν ζουν από ή για την πολιτική. Με φρέσκους, πετυχημένους στον χώρο τους ανθρώπους, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των ‘58’. Στόχος των ‘58’ δεν είναι τα οφίτσια και οι καρέκλες (οι περισσότεροι το έχουν δηλώσει δημόσια), ποτέ δεν ήταν. Κοιτάζανε τόσα χρόνια τη δουλειά τους, το έργο τους είναι διακριτό, μετρήσιμο και μιλά από μόνο του γι αυτούς. Οι πολιτικοί και οι πολίτες που δεν συμφωνούν με τους ΄58’ ας σηκώσουν λοιπόν τα μανίκια και ας βάλουν το χέρι στη τσέπη να μας πουν με πολιτικές πράξεις ποια είναι η δική τους πρόταση για την Κεντροαριστερά. Αν δεν θέλουν ή δεν έχουν να πουν κάτι, ας σεβαστούν την προσπάθεια και τους κόπους των άλλων, κρίνοντας καλοπροαίρετα και παραγωγικά με προτάσεις και όχι με προσωπικές επιθέσεις και αφορισμούς, με περισπούδαστες σοφιστείες. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα!