Σοκ και Δέος ! Το θυμάστε το σύνθημα αυτό εξ Αμερικής, δια στόματος Μπους για την αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003; Ούτως ή άλλως η μιλιταριστική «κουλτούρα» μόνο δέος και τρόμο προκαλεί, έστω και αν αρκείται στην επίδειξη στρατευμάτων, οπλικών συστημάτων, νέων τρόπων θανάτου και ολέθρου, εξελιγμένων θανατικών μηχανών, σύγχρονης τεχνολογίας χημικών, πυρηνικών και άλλων όπλων, που ίσως δεν μπορούμε να φανταστούμε…
Όλα όσα μπορούν να εντοπίσουν και να καταστρέψουν, με τα δικά τους όπλα, οι αντίπαλοι. Ο ένας ενάντια στον άλλον και όποιον πάρει η μπάλα κι ο χάρος…
Με την αφορμή τής παρέλασης των κινεζικών οπλικών συστημάτων και των ειδικών σωμάτων στρατού με αμέτρητα στρατιωτάκια που θαρρείς και είναι πίνακες με τα επαναλαμβανόμενα ανθρωπάκια τού Γαϊτη. Εκεί, ο Πρόεδρος  της μεγάλης χώρας των 1,379 δισεκατομμυρίων ψυχών, Σι-Τζιπίνγκ εκφώνησε λόγο εμψυχωτικό προς το στράτευμα. Το βιντεάκι λέει πολλά, για όποιον έχει την υπομονή να το παρακολουθήσει…
http://www.protothema.gr/world/article/701596/epideixi-dunamis-apo-tin-kina-parelasi-apo-nea-oplika-sustimata-parousia-tou-si-tziping/

Όχι. Δεν είναι πρώτη φορά κατά την οποία ένας μεγαλοπρεπής στρατιωτικός σχηματισμός μπαίνει στο στόχαστρο σχολιασμού απλών πολιτών. Δυστυχώς δεν θα σταματήσει ποτέ το σοκ, το δέος και ο τρόμος να είναι φωλιασμένα στην ψυχή μας, όσο συνειδητοποιούμε πως η ισορροπία τού κόσμου εξαρτάται κατ’ εξοχήν από παλαβούς και ανισόρροπους σύγχρονους ηγέτες (βλέπε Κιμ Γιονγκ Ουν, Ντόναλτ Τράμπ…). (Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως οι παλαιότεροι ηγέτες ήταν λιγότερο ανισόρροποι, αν αναλογιστούμε το βαρύ τίμημα σε ψυχές, σε καταστροφές υποδομών και την σπατάλη χρήματος για τα οπλικά συστήματα τού κάθε πολέμου…) Η ιδέα και μόνο ενός ενδεχόμενου πολέμου, ακινητοποιεί τον κόσμο. Η ιστορία είναι γεμάτη από μαύρες σελίδες εμπόλεμων συρράξεων που κόστισαν μεγάλη οπισθοδρόμηση και θυσίες στην ανθρωπότητα. Γενιές εξαφανισμένες, υλικοτεχνικές κατακτήσεις οι οποίες ακυρώθηκαν, όνειρα ανθρώπων τα οποία δεν τελεσφόρησαν και άλλα πολλά, που θα έλεγε κανείς πως θα έβαζαν σε σκέψεις τις επόμενες γενιές, δημιουργώντας έντονη αντίδραση και άρνηση κάθε μιλιταριστικής σκέψης. Αντ’ αυτών, εμφανίστηκαν ηγέτες και ηγετίσκοι πρόθυμοι να παίξουν τα δόλια παιχνίδια τών πολεμικών βιομηχανιών και των ανήθικων εμπόρων όπλων με τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα… Το θέμα είναι γνωστό και μελαγχολικό. Φαίνεται πως ο Κόσμος, εξακολουθεί στην πλειοψηφία του, να ψηφίζει ανδρείκελα τα οποία σέρνουν τις μεγάλες δυνάμεις σε εμπόλεμες καταστάσεις και επίδειξη ισχύος, μέσω παρελάσεων και παρουσιάσεων τής «αρτιότητας» και της «υψηλής προετοιμασίας» των… μεγαλειωδών στρατιωτικών τους κατακτήσεων και των «ένδοξων» σελίδων τής ιστορίας και του Έθνους των…

Έτσι και ο Σι-Τζιπίνγκ! Η ένδοξη Κίνα, με τον ένδοξο λαό της και τα ένδοξα στρατεύματά της, που δόξασαν επανειλημμένως το ένδοξο Έθνος της και το ένδοξο παρελθόν τής ένδοξης ιστορίας του, επιδεικνύει τώρα στην οικουμένη την ένδοξη και αδιαμφισβήτητη δύναμη την οποία διαθέτει.
Σημειώστε πως το 2020, η Λαϊκή Δημοκρατία τής Κίνας αναμένεται να έχει «γύρω στα 1,42 δισεκατομμύρια» κατοίκους. Έτσι προβλέπει το 13ο πενταετές πλάνο, που παρουσιάστηκε κατά την έναρξη των εργασιών τής Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης τού κινεζικού κοινοβουλίου, το οποίο επικυρώνει την εγκατάλειψη της αμφιλεγόμενης πολιτικής τού ενός παιδιού προς όφελος εκείνης των δύο παιδιών ανά ζευγάρι, η οποία ανακοινώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο…
Δηλαδή, τα 45 εκατομμύρια των «νέων Κινέζων» αντιπροσωπεύουν μια σημαντική δημογραφική αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, κατά την οποία καταγράφηκαν 33 εκατομμύρια επιπλέον κάτοικοι.
Ε, αν όλη αυτή η πληροφόρηση δεν είναι είδηση «σοκ και δέους» τότε τι είναι; Πώς μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τόσο άνισες δυνάμεις;
Το video που παραθέτω, περιέχει όλο το μέγεθος της τρομακτικής στρατιωτικής ισχύος ενός έθνους επιβλητικού και μεγαλειώδους από κάθε άποψη!

Εκεί, θα παρατηρήσουμε τις γεωμετρικές ευθείες τής παράταξης του στρατιώτη-οπλίτη, την ευθεία παράταξη των εξοπλιστικών μηχανών, την απόλυτη στημένη πειθαρχία-εντυπωσιακό συντονισμό τής παρέλασης. Ως φαίνεται, εκεί, η… κουλτούρα τής «απόλυτης συμμετρίας», βρίσκεται σε υπέρτατο βαθμό, βαθιά στο συλλογικό υποσυνείδητο του απλού λαού, ο οποίος απέκτησε αυτή την «κουλτούρα» μέσα από μια ζωή πολύπλοκη. Για να συμβιώσει και να λειτουργήσει ένας τέτοιος ασύλληπτος αριθμός 1.420.000.000 ψυχών (!!!), ο τρόπος ζωής επιβάλλεται να ακολουθήσει ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης, έστω και αν γίνεται με όπλο τον φόβο, τον αυταρχισμό και τις αναγκαστικές συνθήκες ζωής. Όχι πάντως με το γνωστό στα μέρη μας δημοκρατικό, δυτικό, ευρωπαϊκό, πολίτευμα… Άλλη χώρα, άλλος χάρτης, άλλη ζωή…

Όλη αυτή η πειθαρχία τών κινήσεων και των λεπτομερειών δεν είναι μόνο αποτέλεσμα ενδελεχούς γυμναστικής, ασκήσεων συγχρονισμού μιας μεγάλης ομάδας πολλών ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο πως στις χώρες τής Ανατολικής Ασίας, η κουλτούρα τής ομαδικής πειθαρχίας έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην καθημερινή τους ζωή. Η βιομηχανική επανάσταση και η οικονομική ανάπτυξη της  Λ.Δ. Κίνας, δείχνει πως το μέγεθός της δεν περιορίζεται  μόνο στη γεωγραφική της έκταση και την πληθυσμιακή της ποσότητα, αλλά στηρίζεται στην παιδεία, στον πολιτισμό και στην κουλτούρα τής παράδοσης και του πνεύματος.
Υπάρχει όμως και μια άλλη… κρυφή λεπτομέρεια, η οποία είναι η βάση που θα στηρίξει το όλο οικοδόμημα και αυτή η βάση λέγεται στρατός, πειθαρχία και εξοπλισμός! Ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (έτσι ονομάζεται) ανέρχεται σε 2.285.000 προσωπικό (έτσι λένε τα επίσημα στοιχεία). Η Κίνα λοιπόν, δεν είναι μια χώρα που φημίζεται για τα δημοκρατικά της χαρακτηριστικά, καθ’ ό,τι το σχετικά πρόσφατο παρελθόν, κατάφερε και… επέδρασε στην κοινωνική και πολιτική της διαμόρφωση μέσα από τους συνήθεις σκληρούς κανόνες τής δικτατορίας τού προλεταριάτου, διαμορφώνοντας μέσα σε λίγα σχετικά χρόνια μια παγκόσμια ισχύ που δεν αμφισβητείται.

Επαναλαμβάνω: ο στρατός της, η οικονομία της και το δέος, σε συνδυασμό με τον φόβο που αισθάνεται το μεγαλύτερο μέρος των Κινέζων, είναι εκείνο το στοιχείο που της επιτρέπει να είναι σήμερα κραταιά δύναμη.
Όσοι θεωρούν πως, τα τόσα οπλικά συστήματα είναι ντροπή για την σύγχρονη εποχή των σύγχρονων χωρών, απλώς δεν έχουν (έχουμε) καταλάβει πως χωρίς αυτά, οι ελάχιστοι που ελέγχουν την ανθρωπότητα δεν θα μπορούσαν διαφορετικά να ελέγξουν τις όποιες ισορροπίες.
Πάντως, αυτή είναι η πραγματικότητα κι όχι άλλη. Είναι μια επίγνωση που θα μας βοηθήσει ίσως να… ελέγξουμε τον ρομαντισμό και τον ιδεαλισμό παλαιότερων εποχών.
Ο αντιμιλιταρισμός μου, το παραδέχομαι, έχει λαβωθεί από την ωμή πραγματικότητα…