«Η κάλπη είναι γκαστρωμένη» συνήθιζε να λέει ο Χαρίλαος Φλωράκης. Αν ζούσε τώρα, θα έλεγε πως η εποχή είναι γκαστρωμένη. Ο πολιτικός χρόνος έχει πυκνώσει τόσο πολύ που ανατρέπονται δεδομένα και συνθήκες εν μιά νυκτί.
Μέχρι πρότινος όλοι ανέμεναν ένα καυτό αγωνιστικό φθινόπωρο, ικανό να γκρεμίσει την κυβέρνηση και να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Ορισμένοι μάλιστα υπολόγιζαν ότι από μια τέτοια αναμέτρηση θα προέκυπτε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αξιωματική αντιπολίτευση Χρυσής Αυγής!
Ηρκεσε ωστόσο ένα γεγονός – τραγικό μεν αλλά αποτέλεσμα των προηγούμενων αδιερεύνητων συνθηκών – για να θάψει όλα τα σενάρια και να αναδείξει άλλα το ίδιο επισφαλή και ίσως προβληματικότερα.
Μετά την πολιτική στυγερή και άνανδρη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη όλα άλλαξαν δραματικά.
Η κυβέρνηση ξεπέρασε τις πολλές αναστολές της, ο Πρωθυπουργός απομόνωσε όσους από το περιβάλλον του φλέρταραν με τη Χρυσή Αυγή και οι Αρχές κινητοποιήθηκαν οδηγώντας την ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής ενώπιον της Δικαιοσύνης με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.
Αυτή την ώρα το θρασύ και φιλόδοξο νεοναζιστικό μόρφωμα είναι εξουθενωμένο.
Η ηγεσία του είναι στη φυλακή, τα πρωτοπαλίκαρα έξω με περιοριστικούς όρους και οι οπαδοί κλονισμένοι, δεν έχουν μούτρα πια να εμφανισθούν ούτε να δηλώσουν την πολιτική τοποθέτησή τους.
Στις εκδηλώσεις συμπαράστασης στα δικαστήρια μετρήθηκαν ελάχιστοι, ο τσαμπουκάς έσπασε, οι επιδρομές στις γειτονιές δεν μπορούν να επαναληφθούν, όλα αυτά που τους μεγάλωσαν δεν περνάνε πια.
Παρά ταύτα, η «κουλτούρα Κασιδιάρη», αυτός ο ψευτοτσαμπουκάς και το δήθεν αντισυστημικό νταηλίκι, επιζεί, ελκύει αρκετούς ακόμη. Τα ορφανά του Μιχαλολιάκου και οι πολλοί τυχοδιώκτες της Δεξιάς, μαζί με τμήματα της λούμπεν επιχειρηματικής τάξης, επενδύουν σ? αυτήν και σπεύδουν να εκμεταλλευθούν το κενό.
Από παντού έρχονται σήματα και μηνύματα ότι προσπαθούν να στήσουν ένα νέο εσωστρεφές αντιμνημονιακό, ακροδεξιό, λαϊκιστικό κόμμα απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, φιλοδοξώντας να το καταστήσουν κυρίαρχο.
Κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια αν τελικώς θα συγκροτηθεί και αν θα αποδειχθεί ικανό να απειλήσει τη Νέα Δημοκρατία.
Οπως και να έχει, πάντως, οι διεργασίες πρέπει να θεωρούνται δεδομένες και ίσως αρκούν να διαμορφώσουν περιβάλλον πολιτικής αστάθειας στην πιο κρίσιμη περίοδο για την οικονομία και τη χώρα.
Οσοι παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς την οικονομική πορεία της χώρας γνωρίζουν ότι από τώρα και ως τον προσεχή Μάιο θα κριθούν τα πάντα: από το χρηματοδοτικό και δημοσιονομικό κενό ως την επαναρρύθμιση του δημόσιου χρέους. Είναι προφανές ότι σε περιβάλλον πολιτικής αστάθειας, με τον κύκλο των λαϊκιστών μιας δεξιότερης Δεξιάς να διαβρώνει τα πάντα, ο δρόμος εξόδου από την κρίση θα χαθεί και πάλι.
Στην περίπτωση αυτή η χώρα θα ξεστρατίσει οριστικά από τον ευρωπαϊκό δρόμο, για να βρεθεί αντιμέτωπη αυτή τη φορά με μια καταστροφή εθνικών διαστάσεων.
Γι? αυτό δεν αρκεί το ξεδόντιασμα των νεοναζί αλλά επιβάλλεται και η αποδόμηση της «κουλτούρας Κασιδιάρη».