Ο προγραμματισμός της συγκέντρωσης των αστυνομικών υπαλλήλων στην πλατεία Εξαρχείων ήταν, από μόνος του, μια πράξη έμπρακτης αμφισβήτησης του άβατου της «αντιεξουσιαστικής» συνοικίας της πρωτεύουσας της χώρας.

Η απαγόρευση της συγκέντρωσης από τον υπουργό «προστασίας του πολίτη» δεν είναι παρά η επισημοποίηση της μετονομασίας του σε υπουργό προστασίας των άβατων.

Όχι βέβαια πως τέτοιες χρονίζουσες εκκρεμότητες μπορεί να λυθούν άμεσα και μάλιστα με μια συμβολική, στην ουσία, κίνηση. Δείχνει όμως – και στην πράξη – ότι η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει ούτε ένα βήμα πίσω από την υπεράσπιση των άβατων και των ασύλων που η ίδια στήριξε – και ιδεολογικά – τόσο από τα χρόνια της «επαναστατικής» της αντιπολίτευσης, όσο και χρόνια του κυβερνητικού δόγματος «ή εμείς ή εσείς».

Η ελληνική κοινωνία έχει πια εκπαιδευτεί στην ανοχή των κάθε είδους άβατων. Όχι μόνο τα «ιδεολογικά» (Εξάρχεια-Πανεπιστήμια) αλλά και τα ανεξέλεγκτα άβατα του ακραίου γηπεδικού χουλιγκανισμού, τα άβατα των διαφόρων μαφιών και κακοποιών στοιχείων που λυμαίνονται περιοχές ολόκληρες.

Η καταπολέμηση και το σπάσιμο όλων αυτών των άβατων είναι ένα στοίχημα για τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας. Πρόκειται για μια μάχη που πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί άμεσα πριν να γίνει ο δρόμος για τη μετατροπή της σε ευνομούμενη χώρα γίνει άβατος κι αυτός.