Στην συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, ο Α Σαμαράς, επαναλαμβάνει όλη την ρητορική του «success story» του, που χρησιμοποιεί συστηματικά ως ιδεολόγημα προκειμένου να υπερασπιστεί την πολιτική επιλογή της χρεοκοπίας όλων πέραν των κρατικοδίαιτων ελίτ που εκπροσωπεί:
«έως το τέλος του 2013 θα έχει επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα,» – ξέρουμε πως…
«το 70% του οποίου θα ενισχύσει τους χαμηλοσυνταξιούχους» – αντί να πληρώσει το κράτος τις οφειλές του στην ασφυκτιούσα οικονομία, αρχίζουν οι προεκλογικές παροχές… μετά τα νέα stages, νέα επιδόματα… «ήταν λανθασμένο το πρώτο μνημόνιο» – ο απόηχος των αντιμνημονιακών Ζαππείων…
«Η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος αποτελεί «το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να βγούμε από την ανάγκη συνεχών μνημονίων»» – το πιο γνωστό ψέμα της συγκυβέρνησης: δημιουργία πλεονάσματος στα ερείπια της οικονομίας – για ποιον;
«την επόμενη χρονιά θα έρθει η ανάκαμψη» – πάντα την επόμενη χρονιά… «δεν θα «ξεπαγώσουν» οι πλειστηριασμοί για την πρώτη κατοικία» – πάλι πίσω από τα οριζόντια μέτρα κρύβονται οι κατέχοντες μπαταξήδες των ελίτ… ««αν δεν σταθεροποιηθεί η χώρα, δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν επενδύσεις»» – σταθεροποίηση εννοεί προφανώς την εφαρμογή χωρίς αντίσταση της ανάλγητης καταστροφικής πολιτικής του και όχι τα πραγματικά εμπόδια στις επενδύσεις που το κρατικοδίαιτο σύστημα δεν έχει καμιά διάθεση να αφαιρέσει (γραφειοκρατία, πολυνομία, πολυετής καθυστέρηση στην επίλυση διαφορών)…
««Ποιοι άραγε και γιατί προσπαθούν να γκρεμίσουν αυτή την εικόνα;»» – ποια εικόνα; Την μαγική εικόνα με την οποία πρέπει να ζήσουμε χωρίς δουλειά, μέλλον και ελπίδα ή σχέδιο ανάπτυξης;
«η αύξηση της ανεργίας έχει ανασχεθεί» – ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει μετά την καλοκαιρινή χαλάρωση – των ρυθμών αύξησης πάντα – λόγω τουρισμού…
.
Ωραία όλα αυτά. Είναι η ρητορική της κυβέρνησης του παλιού δικομματισμού, που από τύχη και καραμπόλα βρίσκεται στην διαχείριση και καταστρέφει την χώρα για να παραμείνει στην εξουσία και την ασυλία.
Η κεντροαριστερά, τι δουλειά έχει να υπερασπίζεται αυτήν την ρητορική;
Μήπως απηχεί την πραγματικότητα; Μήπως αυτή η κυβέρνηση δεν είναι αποτυχημένη και επικίνδυνη; Μήπως υπάρχει σχέδιο εξόδου από την …
.
κρίση; Μήπως το πρωτογενές πλεόνασμα αντιστοιχεί σε αναπτυξιακή πορεία και όχι στάση πληρωμών του Δημοσίου; Μήπως οι φόροι στο εισόδημα και την περιουσία όλων ανεξαιρέτως είναι «δίκαιη λιτότητα» και γενικά δίκαιο μέτρο; Μήπως οι διώξεις, οι κατασχέσεις και οι φυλακίσεις των αδυνατούντων είναι κοινωνική πολιτική;
Τι δουλειά έχει η κεντροαριστερά να παίρνει μέρος στην πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με το μέρος της ΝΔ;
.
.
Ύστερα αναρωτιόνται τα στελέχη της γιατί δεν μπορεί να συγκροτηθεί ο Τρίτος Πόλος και να ανασυγκροτηθεί η κεντροαριστερά… Μα σε ποια βάση; Στην στήριξη του ενός πόλου του σημερινού δικομματισμού/διπολισμού εναντίον του άλλου;
Είναι προφανές ότι η (ανα)συγκρότηση της κεντροαριστεράς μπορεί να γίνει, μόνο σε αυτόνομη βάση.
.
.
Με ένα πρόγραμμα/σχέδιο εξόδου από την κρίση. Με δική της πολιτική, οικονομικό πρόγραμμα και δημοκρατική συγκρότηση.
Ούτε ως «ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» σε νέα βερσιόν φάρσα – με το βενιζελοΠΑΣΟΚ δήθεν απέναντι στο συριζοΠΑΣΟΚ…
Ούτε ως «κεντρο-αριστερά της ευθύνης» σε νέα κρατικοδίαιτη βερσιόν της Κουβελικής ΔΗΜΑΡ ως light ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον original…
.
Οι «παραδοσιακές» κεντροαριστερές ηγεσίες που έχουν καταλάβει χώρους και σύμβολα, απέτυχαν να κάνουν την επιβεβλημένη υπέρβαση – δεν βλέπουν τίποτα άλλο μπροστά τους παρά μόνο την μακροημέρευσή τους.
.
Παραμέρισαν προσεκτικά κάθε ανανεωτική δημιουργική δύναμη, έκαναν χρήση του συγκεντρωτισμού των κομμουνιστογενών καταστατικών τους και με το στανιό παραμένουν ως εμπόδια, παρασιτώντας τον «χώρο». Καιρός να παραμεριστούν.
.
Κι όπως έχουμε ξαναπεί, ο μόνος τρόπος είναι, όσοι και όσες νοιάζονται πραγματικά για την συγκρότηση του τρίτου πόλου, να κλείσουν την πόρτα πίσω τους με θόρυβο και να τραβήξουν το κομματικό χαλί κάτω από τα πόδια των «ηγετών – δικτατόρων» της κεντροαριστεράς.
Και να συγκροτήσουν πρωτοβουλίες πέραν των κομματικών ορίων, χωρίς αποκλεισμούς κανενός και καμιάς αλλά με πρόνοιες αποτροπής εισοδισμών και «πλειοψηφικής» κυριαρχίας των μηχανισμών.
Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα είναι και θα κριθεί πολιτικά. .
Όσο συνεχίζεται η ομηρεία στην ρητορική και δικτατορικά εισπρακτική πολιτική της ΝΔ έναντι του φόβου του ΣΥΡΙΖΑ, η κεντροαριστερά δεν έχει καμιά ελπίδα. Ούτε στις 3 του Σεπτέμβρη ούτε στις 3 του Δεκέμβρη… Ούτε με την νεκρανάσταση του Σημίτη, ούτε με την προσχώρηση βαθυπασόκων στην ΔΗΜΑΡ.
.
Αντίθετα, οι ίσες αποστάσεις από τους δυο πόλους της πόλωσης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, θα αποτρέψουν την μαζικοποίηση της ΧΑ ως τρίτου αντισυστημικού πόλου (και η μέθοδος κουρέματος των δημοσκοπικών επιδόσεών της μάλλον δεν σώνει κανένα και τίποτα).
.