Κι ενώ η τελευταία απόφαση του ΣτΕ που έκρινε ως νόμιμο και συνταγματικό το προεδρικό διάταγμα για το σχέδιο επένδυσης στο Ελληνικό είχε δημιουργήσει την αισιοδοξία ότι επιτέλους θα ξεκινήσει να γίνεται κάτι, η νέα προσφυγή που κατατέθηκε από πολίτες και φορείς της περιοχής έρχεται να επιβεβαιώσει τους φόβους ότι η αξιοποίηση μιας από τις ωραιότερες περιοχές της Μεσογείου εξελίσσεται σε μια ακόμα αυταπάτη.
Ανάμεσα σε άλλους, ο σύλλογος Αρχιτεκτόνων, οι «φίλοι της φύσης», το «ινστιτούτο ανασυγκρότησης» θεωρούν ότι η επένδυση αυτή «βλάπτει ανεπανόρθωτα τον τρόπο της ζωής τους» και ζητούν την ακύρωσή του. Η ιστορία επαναλαμβάνεται για 17η χρονιά, από το 2001 που έφυγε το αεροδρόμιο από την περιοχή. Οι απεργίες πείνας των δημάρχων της περιοχής, οι εδαφικές διεκδικήσεις εκκλησίας και συλλόγων, η προστασία των δασών και των αρχαιοτήτων, η φιλοξενία μεταναστών δημιούργησαν ένα αδιαπέραστο τείχος εμποδίων με στόχο την ματαίωση της επένδυσης.
Η αναβάθμιση συνολικά του παραλιακού μετώπου της πρωτεύουσας, η προσέλκυση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και ξένων σε καθημερινή βάση, η δημιουργία δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας δεν στάθηκαν κίνητρα ικανά να συγκινήσουν κατοίκους και φορείς, ούτε φυσικά και να ωθήσουν τους κυβερνώντες να σηκώσουν αποφασιστικά το πολιτικό κόστος. Το Ελληνικό είναι ο πιστός καθρέφτης μιας χώρας που επιμένει να επιλέγει δογματικά την ιδεοληψία και να αρνείται πεισματικά να εκσυγχρονιστεί και να αναπτυχθεί.