Ο Νόμος, πλέον, που εισηγήθηκε ο Υπουργός Παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς, και υπερψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων αποτελεί μία πραγματική καταστροφή για την δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια παιδεία στην χώρα μας, μία αντι-μεταρρυθμιστική μαχαιριά στην καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος της Ελλάδος, που τα τελευταία χρόνια με δειλά – έστω – βήματα προσπαθούσε να εκσυγχρονιστεί με γνώμονα τις διεθνείς πρακτικές και επιταγές. Πολλά έχουν ειπωθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα και σημαντικές πρωτοβουλίες πολιτών έλαβαν χώρα (Παιδεία 2015) εναντίον αυτού του νομοθετικού εκτρώματος βγαλμένο από μία άλλη εποχή. Θα ήταν καλό, τώρα, με μία ψύχραιμη διάθεση να αναλύσουμε και να καταγράψουμε την ratio και τα εν δυνάμει αρνητικά αποτελέσματα αυτού του νομοθετήματος.
Ο κρυπτοκομμουνιστής Υπουργός Παιδείας είναι οπαδός του μαρξιστικού δόγματος της μαζοποιήσεως και της κοινωνικής ισοπεδώσεως. Αυτό φάνηκε από την πρώτη κιόλας ημέρα της Υπουργίας του, όταν κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της Κυβερνήσεως όρισε την αριστεία, το αρχαιοελληνικό ‘’Αεί αριστεύειν’’ ως ιδιότυπη ‘’ρετσινιά’’. Στο ίδιο κλίμα προχώρησε στην κατάργηση των Προτύπων Σχολείων και των Ξενόγλωσσων Πανεπιστημιακών Τμημάτων καθώς και στην αναμόρφωση των Πειραματικών αντιστοίχων εκπαιδευτικών δομών. Είναι φυσικό ένας Υπουργός με τις ιδέες του ιδεολογικά παλαιολιθικού κ.Μπαλτά να αρέσκεται στην εξομοίωση των καλυτέρων με τους κατωτέρους, της προσπάθειας και της επιτυχίας με την οκνηρία και την αναποτελεσματικότητα. Τι καλύτερο από το να ‘’μειώνεις’’ τους βελτίονες αφού δεν μπορείς να ‘’αναπτύξεις’’ –πάντα πνευματικά και ακαδημαικα- τους μείονες; Θεωρούμε, πως ακριβώς αυτό το στοιχείο του νέου Νόμου, η ισοπέδωση, αποτελεί και από τα πλέον βλαβερά του στοιχεία. Σε αντίθεση με την άποψη των εκσυγχρονιστών για κοινωνική διαστρωμάτωση και ιεραρχεία στην κοινωνία το νομοθετικό έργο του Υπουργού επιδιώκει την ισοπεδωτική ‘’ισότητα’’.
Προχωρώντας στην σφαίρα του Δημοσίου Πανεπιστημίου είναι φανερό πως το ‘’ξήλωμα’’ του Νόμου Διαμαντοπούλου έχει αρχίσει μεθοδικά και σύντομα θα ολοκληρωθεί. Η κατάργηση των τεχνοκρατικών Συμβουλίων και η επαναφορά του δικαιώματος της εκλογής Πρυτάνεων στους φοιτητές, τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις του δόγματος του ‘’δούναι και λαβείν’’ αλλά και στο διοικητικό προσωπικό μας φέρνει πίσω στην δεκαετία του 1980 και τις διαδικασίες σήψεως των ελληνικών ακαδημαικών ιδρυμάτων με την πελατοκρατεία και την άκρατη διαφθορά. Η επιπρόσθετη ολική επαναφορά του ασύλου με τον Νόμου – Πλαίσιο του 1981, έναν νόμο, που ο εκ των συντακτών του Γ.Πανούσης έχει χαρακτηρίσει ως ‘’mea culpa’’, παραδίδει το Πανεπιστήμιο στην ανομία, τις καταλήψεις παράνομου τύπου, την καταστροφή και την ποιοτική του υποβάθμιση. Αληθινά θέλουμε το Πανεπιστήμιο να παράγει επιστήμονες και πολίτες με κριτική σκέψη ή συνδικαλιστές αιωνίους φοιτητές –επαναφέρονται εσχάτως- των οποίων η μοναδική ‘’περγαμηνή’’ θα αφορά τον αριθμό των επιτυχημένων δήθεν καταλήψεων;
Ο Νόμος του Υπουργείου Παιδείας βρίθει από αβλεψίες, ιδεοληψίες και νοοτροπίες μεταρρυθμίσεων μίας άλλης περασμένης εποχής. Όπως σωστά τόνισε ο Καθηγητής Θάνος Βερέμης, δεν μπορεί να απορυθμίζουμε την Παιδεία, επειδή τυχαίνει ο κύριος Μπαλτάς να διάβασε πριν τριάντα χρόνια ελκυστικές για τα γούστα του σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές μελέτες περί Παιδείας και Κοινωνίας και επιθυμεί να αφήσει το στίγμα του με ψευδεπίγραφες μεταρρυθμίσεις παρωχημένες προ τριακονταετίας. Ούτε λόγος για την ιδιωτική πρωτοβουλία και την δυνατότητα αναμείξεως της με το ευρύτερο εκπαιδευτικό σύστημα της τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως.
Αποκλειστικό μέλημα της επομένης Κυβερνήσεως, όποτε αυτή έρθει, οφείλει να είναι η κατάργηση όλων των νομοθετημάτων Αριστείδη Μπαλτά, η επαναφορά των μεταρρυθμιστικών και ακόμη πιο ρηξικέλευθων ρυθμίσεων για το άσυλο, η οριστική διαγραφή των αιωνίων φοιτητών, η επαναφορά των Προτύπων Σχολείων και των Ξενόγλωσσων Τμημάτων, η αποκρυστάλλωση μίας νέας νοοτροπίας εξετάσεων για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, το άνοιγμα του διαλόγου για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια καθώς και η επαναφορά των διατάξεων του Νόμου Διαμαντοπούλου για τα Συμβούλια Ιδρυμάτων. Αυτή είναι μία καταγραφή της πρόσκαιρης καταστροφής – ας ελπίσουμε- και το damage control (διαχείριση της καταστροφής) για την επόμενη ημέρα.