Πόσο υποβλητική η ατμόσφαιρα. Μέσα στον υποφωτισμένο χώρο με τους βαθυκόκκινους τοίχους, ο πρωθυπουργός μας εργάζεται μόνος, μοναδικό φως μέσα στο σκοτάδι. Χτυπάει κάτι άσχετα πλήκτρα στο PC, πιθανώς εντυπωσιάζοντας όσους ακόμη εντυπωσιάζονται από τους υπολογιστές. Η εικόνα συμπληρώνεται από ισχυρούς του πλανήτη, με τελευταίο να εμφανίζεται τον Πούτιν (ποιόν άλλο θα ‘βαζαν;) αλλά και από τους ανθρώπους του ηγέτη μας, μουσάτους που παίζουν με τα κινητά τους (πόσο σύγχρονοι!) και καθαρίστριες του μεγάρου Μαξίμου. Σαφήνεια, καθαρότητα και εξορθολογισμός. Θέληση και υπευθυνότητα. Σεβασμός στην Ελλάδα. Κοινωνική δικαιοσύνη. Κανονικότητα.
Λίγες λοιπόν μέρες μετά τα κολλητιλίκια με τους Γουίνσορ, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την καλοσύνη να ενημερώσει όλους εμάς τους δημοσιολογούντες και για το δίλλημα που θα θέσει στους ψηφοφόρους κατά την αρχόμενη προεκλογική περίοδο: ή Τσίπρας, ή Μητσοτάκης. Λογική τακτική. Οι Συριζαίοι γνωρίζουν ότι δεν έχουν ομάδα, τα στελέχη τους αμολάνε κοτσάνες στα τηλεπαράθυρα, πουλάνε αγριάδα από τα έδρανα της Βουλής, εξαντλούν τον υπουργικό χρόνο τους σε ρουσφέτια και ουζοκατανύξεις. Ποντάρουν συνεπώς σε αυτόν που θεωρούν το τελευταίο asset τους (το παλιό asset ανήκει πια αλλού), στο χαμογελαστό και φιλότιμο παιδί, που όλο προσπαθεί κι όλο το παιδεύουν. Ελπίζουν δε ότι το «λαϊκό» προφίλ του Τσίπρα θα προτιμηθεί έναντι του τεχνοκρατικού που χαρακτηρίζει τον αντίπαλό του. Ελπίζουν με άλλα λόγια ότι οι Έλληνες θα επιλέξουν τον γελαστό ψυχοπονιάρη έναντι εκείνου που προτείνει ουσιαστικές λύσεις.
Μας πρόσφεραν όμως κι ακόμη ένα δώρο οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης. Μας παρουσίασαν και κάποια (τα βασικά;) από τα αόριστα συνθήματα που θα χρησιμοποιήσουν στο δρόμο για τις κάλπες, με κορυφαίο όλων την κανονικότητα. Κανονικότητα ρε αδερφέ, το είπε κι ο Γιουνκέρ. Εδώ έχει ένα δίκιο ο πρωθυπουργός, πράγματι επιστρέφουμε γοργά σε ότι αυτός κι οι σύντροφοι του θεωρούσαν ιδανικά «κανονικό». Έλεγχος της Δικαιοσύνης και των μίντια, αθρόες αναξιοκρατικές προσλήψεις ημετέρων, αύξηση της γραφειοκρατίας, ψηφοθηρικά εφάπαξ επιδόματα, πλήρης ασυλία των αριστερών τραμπούκων, εξαφάνιση της αριστείας στην εκπαίδευση, ιδεολογική μονοφωνία, διαπλοκή με νέους και -κυρίως- παλιούς παίκτες συνθέτουν την Ελλάδα που ανοικοδομούν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στους σχεδόν 30 μήνες της διακυβέρνησής τους. Για την διατήρηση των υπόλοιπων προβληματικών στοιχείων της ελληνικής ιδιομορφίας εργάστηκαν εντατικά στα…πέτρινα χρόνια της αντιπολίτευσης• αξιολόγηση και μετατάξεις ΔΥ, αναδιοργάνωση του ΕΣΥ, προαγωγή του υγιούς επιχειρείν, ανταποδοτική φορολογία, σπάσιμο τεχνητών ολιγοπωλίων, αυτοτελείς πόροι για τους ΟΤΑ αποτελούν σκέψεις που συζητήθηκαν και μελετήθηκαν στην αρχή των Μνημονίων μα έμειναν στο συρτάρι, εξαιτίας του φόβου κοινωνικής ανωμαλίας, εξαιτίας του φόβου δημοκρατικής εκτροπής λόγω της ακατάπαυστης οργανωμένης δράσης των αλησμόνητων Αγανακτισμένων. Ο Τσίπρας καμαρώνει για έναν ομαλό βίο, τον οποίο ο ίδιος και οι δυνάμεις του κατέστησαν ανώμαλο μετά το 2008. Χάρη σε αυτόν και στην ομάδα του οι μεταρρυθμίσεις εκφυλίστηκαν σε χαράτσια, και μια μεγάλη ευκαιρία για οριστική ένταξη της Ελλάδας στον δυτικό κόσμο χαραμίστηκε.
Κρατώ την επισήμανση του Βαγγέλη Βενιζέλου, ότι η πορεία προς τις εκλογές δε θα είναι σχολικός περίπατος. Οι σημερινές δηλώσεις παραίτησης του Σακελλαρίου είναι ενδεικτικές των ιδιοτελών προθέσεων ορισμένων να παίξουν με τους θεσμούς, αξιοποιώντας μάλιστα επιχειρηματολογία του ίδιου του ΠτΔ. Πάντως, αναμφίβολα πλησιάζει το τέλος αυτής της φάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Το μέλλον ίσως τον βρει ευμεγέθη και…σοσιαλδημοκρατικό, ίσως ξανά μικρό και ακτιβιστικό, κι αυτό θα εξαρτηθεί από τις επιλογές των στελεχών του και από την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ. Το μέλλον του ίδιου του Τσίπρα είναι επίσης αβέβαιο, ωστόσο δε θα απέκλεια ακόμη και το ενδεχόμενο ενός διεθνούς αξιώματος, ειδικά στην περίπτωση συμφωνίας με τα Σκόπια. Άλλωστε, οι δυνατοί του κόσμου ανέκαθεν αγαπούσαν να διατηρούν εξημερωμένα θηρία σε πολυτελή κλουβιά.
Πηγή: point402