«Οι 25 μάνατζερ των οίκων αξιολόγησης κερδίζουν περισσότερα χρήματα από όλους τους νηπιαγωγούς στην Αμερική». Η φράση αυτή δεν ανήκει σε κάποιον κρυπτοκουμουνιστή ή σύγχρονο αριστερό, αλλά σε μία ενεργή προσωπικότητα του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος, την υποψήφια για το εκλογικό χρίσμα του αμερικανικού δημοκρατικού κόμματος, την Χίλαρι Κλίντον. Αυτή η προερχόμενη από στατιστική μελέτη δήλωση, είναι ανάγλυφη του προβλήματος που μαστίζει τις σύγχρονες κοινωνίες μας. Το χρήμα είναι το μόνο μέτρο σύγκρισης όλων των πραγμάτων στην χρηματοπιστωτική μας πραγματικότητα. Είτε μέσα από «κοινωνικές», πιο ανθρώπινες ιδέες, όπως τα αρνητικά επιτόκια, ή οι εκ του μηδενός νομισματικές δημιουργίες, είτε μέσα από τους υψηλούς φόρους στα υπέρογκα κέρδη, δεν μειώνεται η κυριαρχία του χρήματος, η εμμονή της οποία δεν μπορεί να ικανοποιήσει πια τις βασικές ανάγκες του καθημερινού πολίτη. Οι διδάσκοντες, οι στρατιωτικοί, οι διπλωμάτες, οι δικαστές, οι αστυνομικοί, οι γιατροί, οι νοσοκόμοι, οι δημοσιογράφοι κ.α., ξέρουν πολύ καλά το πόσο λίγο αμείβονται σε σχέση με τους 277 πολυεκατομμυριούχους υπαλλήλους τραπεζών όπως π.χ. BNP Paribas, Societe Generale… Όπως επίσης το ξέρουν και οι εκατομμύρια άνεργοι σε όλο τον κόσμο. Το σημερινό οικονομικό σύστημα οξύνει τις αδικίες και μεγαλώνει τις διαφορές. Και αυτό του προκαλεί δυσλειτουργία. Δεν αποκλείεται να ζήσουμε μέρες όπως η διεθνής κρίση του 2008. Άλλωστε πολλά σημάδια το δείχνουν, όπως η επιθετική συμπεριφορά των τραπεζών εκ των οποίων, ως ενδεικτικό παράδειγμα, οι 117 που δρουν στις ΗΠΑ πλήρωσαν ήδη 200 δις δολάρια πρόστιμο για ξέπλυμα χρήματος ή για κοροϊδία πελατών.Η νέα πιθανή επερχόμενη κρίση θα μας υποχρεώσει εξ ανάγκης να σκεφτούμε εκ νέου το οικονομικό και κοινωνικό μας σημερινο μοντέλο. Ειναι χρήσιμο να γίνει αυτο. Για να ξεφύγουμε από τους ήδη γνωστούς δρόμους χρειαζόμαστε μια νέα πρόταση, που να μην στηρίζεται μονο σ’αριθμους αλλα ναχει και ηθικο πολιτικό όραμα.Η πρόταση αυτή πρέπει να μην ειναι η ήδη δοκιμασμένη κι αποτυχημένη ιστορικά μαρξιστική πάλη των τάξεων , αλλα ούτε κι ο σημερινός επίσης αποτυχημένος νεοφιλελευθερισμός με τον αναρχικό κι απάνθρωπο ανταγωνισμό του. Δεν ειναι ούτε το μίσος για τον πλούσιο , ούτε η λογική του ισχυρού που εξοντώνει τον ανίσχυρο ,που θα φέρει την αλλαγη. Χρειαζόμαστε μια νέα κουλτούρα κι όχι αυτήν την κουλτούρα των»  υπολειμμάτων » που κυριαρχεί σήμερα. Η νέα πρόταση πρέπει να στηρίζεται στη συμμετοχικότητας στα κοινά αγαθά. Δηλαδή να δημιουργούνται δράσεις πέρα από την γραφειοκρατική εξουσία, όπου όλοι που συμμετέχουν να κερδίζουν αναλογικά με την προσφορά τους στο κοινό αγαθό. Οι δράσεις αυτές στα μέρη της καθημερινότητας μας μπορούν να πετύχουν δικαιότερο μοίρασμα του κεφαλαίου. Δίπλα σ’ αυτές τις δράσεις χρειάζεται κι αλλαγη του σημερινού οικονομικού συστήματος με βάση όχι μονο τις χρηματοπιστωτικές ανάγκες αλλα και τις ηθικές. Κι αυτο θα επιτευχθεί αν στις εκλογές οι πολίτες ψηφίζουν τα φωτισμένα με τέτοιες αξίες μυαλά κι όχι όσους τους βλέπουν μονο σαν πελάτες δίνοντας τους ψίχουλα και κλέβοντας την ψυχή και την ζωή τους.