Το ζήτημα της συγκοινωνίας της Σαμοθράκης δεν είναι κομματικό ούτε κρατικό. Είναι αναπτυξιακό. Τα πλοία δεν τα φέρνει η Κυβέρνηση, αλλά η ανάπτυξη, η ζήτηση και ο ανταγωνισμός. Οι επιδοτούμενες γραμμές δεν είναι λύση. Δημιουργούν παθογένειες και μονοπωλιακές καταστάσεις.

Το νησί έχει απεριόριστες δυνατότητες τουριστικές και έναν παγκόσμιο brand name, τη Νίκη της Σαμοθράκης που τη θαυμάζουν εκατομμύρια επισκέπτες του Λούβρου. Σκεφθείτε όλοι αυτοί να θελήσουν να επισκεφθούν τη «γενέτειρά» της, όπως και τα 20 εκατομμύρια της Κωνσταντινούπολης για τους οποίους είναι το κοντινότερο ξένο νησί και για τα σκάφη αναψυχής ο πρώτος σταθμός της κρουαζιέρας τους.

Και όμως δεν υπάρχει ούτε επαρκές λιμάνι, ούτε τελωνείο. Υπάρχουν Τούρκοι επιχειρηματίες της ναυτιλίας που θέλουν να συνδέσουν το Τσανάκαλε και την Ίμβρο με τη Σαμοθράκη και την Αλεξανδρούπολη, αλλά τους εμποδίζει το καθεστώς των κακών διμερών σχέσεων.

Σχεδιασμός, επενδύσεις και μέτρα πολιτικής χρειάζονται για να έρθουν τα καράβια. Είναι αυτά που μας λείπουν, ενώ τα μεγάλα λόγια του αέρα μας περισσεύουν.

Από το fb του Γιάννη Λασκαράκη, εκδότη της εφημερίδας «Γνώμη» στην Αλεξανδρούπολη