Η επίσκεψη της κ. Μέρκελ στην Αθήνα, υπήρξε αναμφισβήτητα ένα εξαιρετικά θετικό γεγονός. Επισημοποίησε με πανηγυρικό τρόπο μια στροφή στην πολιτική της, που δείχνει να θέλει να παραμείνει με κάθε τρόπο η Ελλάδα στην ευρωζώνη, γιατί αντιλαμβάνεται ότι τυχόν κατάρρευση της Ελλάδας, μπορεί να δημιουργήσει ντόμινο στη νότια Ευρώπη, με βαρύ κόστος σε οικονομικό, κοινωνικό και γεωπολιτικό επίπεδο για όλη την Ευρώπη και για τη Γερμανία. Έστειλε ένα μήνυμα στο εσωτερικό της Γερμανίας ότι πρέπει να πάψει η Ελλάδα να θεωρείται μίασμα και έσπασε τη διεθνή απομόνωση της χώρας. Μίλησε για πρώτη φορά για την ανάγκη αναπτυξιακής στρατηγικής για την Ελλάδα και έκλεισε το μάτι για την επιμήκυνση και την εκταμίευση της δόσης. Έστειλε ένα μήνυμα στον πλανήτη ότι η Γερμανία ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Αναγνώρισε τις θυσίες του ελληνικού λαού και έκανε συγκεκριμένη αναφορά στα επιτεύγματα της χώρας τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Επιτεύγματα που, για να είμαστε δίκαιοι, δεν πιστώνονται στον κ. Σαμαρά, που τότε τα πολέμησε, αλλά στις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Βενιζέλου, άσχετα με τις τυχόν άλλες ευθύνες τους.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι το πρόβλημα της χώρας λύθηκε και ότι το έργο της κυβέρνησης από εδώ και πέρα θα είναι ανθόσπαρτο; Κάθε άλλο… Η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη. Η κυβέρνηση έχει να λύσει μια αφάνταστης δυσκολίας εξίσωση. Από τη μια, να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις, να κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη και να αποτρέψει τη χρεοκοπία και την κατάρρευση. Και από την άλλη, να μην οδηγήσει στην εξαθλίωση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, να μη βαθύνει την ύφεση, να μην οδηγήσει στην κοινωνική έκρηξη, τον δεξιό και αριστερό τυχοδιωκτισμό, τον εκφασισμό, την εκτροπή από το δημοκρατικό πολίτευμα. Πρέπει δηλαδή να δείξει ικανότητες ακροβάτη πάνω σε τεντωμένο σχοινί.
Σε αυτό το δύσκολο έργο, δυστυχώς δεν θα έχει καμία βοήθεια από την αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι περί αυτά συνδικαλιστικές ηγεσίες, είχαν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν την επίσκεψη Μέρκελ. Να οργανώσουν μια ογκώδη λαϊκή συγκέντρωση, σοβαρή και καλά περιφρουρημένη, από τα πραγματικά θύματα της κρίσης, με συγκεκριμένα λογικά και ρεαλιστικά αιτήματα προς την κ. Μέρκελ. Μια τέτοια λαϊκή κινητοποίηση, θα ενίσχυε την διαπραγματευτική θέση της χώρας. Αντί αυτού, οργάνωσαν μια συγκέντρωση με μικρό αριθμό συμμετεχόντων, σε σχέση με το θέμα και την κινητοποίηση, και με προβληματική σύνθεση, κυρίως από βολεμένους κρατικοδίαιτους και όχι από πραγματικά θύματα της κρίσης. Αντί δε συγκεκριμένων αιτημάτων, κυριάρχησαν οι ύβρεις, πολλές φορές σεξιστικές, κατά της κ. Μέρκελ και η ταύτιση του σημερινού δημοκρατικού γερμανικού κράτους με το ναζισμό. Και αυτό, άσχετα από το γεγονός ότι στη σημερινή Γερμανία, το ναζιστικό κόμμα είναι εκτός νόμου, ενώ στην Ελλάδα είναι στη Βουλή και οι κραυγάζοντες το αναδεικνύουν στις δημοσκοπήσεις τρίτο κόμμα.
Τον τόνο έδωσαν για μια ακόμη φορά οι προβληματικοί ψυχολογικά και διανοητικά νεαροί, που έσπαζαν μάρμαρα και πέταγαν μολότοφ, οι στρατόκαυλοι που έκαναν φασιστική παρέλαση σαν προσομοίωση πραξικοπήματος και ο φιλέλλην που ξεβρακώθηκε για να μας δείξει τα κάλλη του. Υπήρξε δε και γνωστός τραγουδοποιός του ελαφρολαϊκού, που μιλώντας μεταξύ άλλων, όπως μας δήλωσε, εκ μέρους του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Καβάφη και του Χατζιδάκι (!), αποκάλεσε την κ. Μέρκαλ «μουλαροζαργάνα» και της είπε ότι αν δεν υπήρχαν οι Έλληνες, θα ήταν καπάκι μπύρας. Με το λεξιλόγιο αυτό, αναδείχθηκε, όχι βέβαια σε ομότιμο αυτών που επικαλέσθηκε, αλλά σε γλωσσού κυράτσα της γειτονιάς με τα χέρια στη μέση.
Παρ’ όλα αυτά τα καρναβάλια, η κυβέρνηση και τα τρία κόμματα που τη στηρίζουν, πρέπει να δείξουν αποφασιστικότητα και να πετύχουν. Γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα. Και θα αύξανε ασφαλώς την διαπραγματευτική θέση της χώρας, η συνάντηση και των τριών πολιτικών αρχηγών με την κ. Μέρκελ. Πρέπει να προχωρήσουν γρήγορα τις μεταρρυθμίσεις, την πάταξη της φοροδιαφυγής, τη μείωση και τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα, τις αποκρατικοποιήσεις, την εξάλειψη της προσοδοθηρίας μεγάλων και μικρών λαμόγιων (μαϊμού συντάξεις, κ.λπ.). Και πρέπει να επεξεργασθούν και να διαπραγματευθούν το πακέτο των μέτρων με τρόπο κοινωνικά δίκαιο και ισορροπημένο, που δεν θα οδηγεί στην εξαθλίωση και την απελπισία τις κοινωνικές ομάδες.
Ισορροπία τρόμου, ναι. Αλλά ας έχουμε πάντα στο νου μας το στίχο του Σολωμού: «Το χάσμα που άνοιξε ο σεισμός, ευθύς εγέμισε άνθη».