Κάθε επαγγελματικός κλάδος και το πρόβλημά του. Όλοι βιώνουμε έναν αγώνα ασταμάτητο, για την προστασία και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας τα οποία παραβιάζονται: με σαθρούς νόμους, διατάγματα, υπουργικές αποφάσεις, από «συσκέψεις» «ειδικών επιτροπών» τού ποδαριού, αποφασίζοντας και διατάσσοντας περικοπές, καταργήσεις ταμείων και άλλα τέτοια ευτράπελα… Επί πλέον, κάποια από τα νομοσχέδια, που πρόκειται να ψηφιστούν οσονούπω, στριμώχνονται ανάμεσα σε άλλα με τη μορφή τού κατεπείγοντος!
Τα ίδια Παντελάκη μου δηλαδή. Αυτό το σύστημα ψήφισης νομοσχεδίων, τα οποία εν μια νυκτί γίνονται «Νόμοι τού Κράτους», είναι παλιά κοινοβουλευτική συνήθεια, η οποία ευδοκιμεί στη χώρα μας με κάθε κυβέρνηση κεντροδεξιοσοσιαλοαριστεράς αποχρώσεως ή κοπής. Όλοι στον ίδιο καμβά, στην ίδια κουτοπόνηρη λογική, ενός τύπου βαλκανικής βλαχιάς που βρίσκει τέτοιους τρόπους, για να ξεπερνάει τα ενοχλητικά θεσμικά εμπόδια…
Το νομοσχέδιο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, μας απασχολεί και το περιμένουμε τουλάχιστον έναν χρόνο, από τότε που ξεκίνησε η μάχη ορισμένων συνθετών-στιχουργών και των Σωματίων τους με την ΑΕΠΙ, η οποία μετατράπηκε σε πόλεμο με θύματα και θύτες, ενώ ένα άβουλο υπουργείο Πολιτισμού κάνει συνεχώς αφελείς και σπασμωδικές κινήσεις. Μετά τούς δημιουργούς τού ελληνικού τραγουδιού, να σου οι συγγραφείς και οι εκδότες, με τις Ενώσεις και τα Σωματεία τους, να κατηγορούν ευθέως την Υπουργό για κατάργηση των πνευματικών τους δικαιωμάτων και να αποτείνονται-όπως πριν από δυο μήνες και οι του τραγουδιού-στον Πρωθυπουργό (!!!) για να επιλύσει ο ίδιος το πρόβλημα της άδικης νομοθετικής ρύθμισης.
Οι συγγραφείς, οι οποίοι και αυτοί αδικούνται κατάφορα χάνοντας τα νόμιμα δικαιώματά τους, στέλνουν επιστολή-υπόμνημα στον Τσίπρα, με ημερομηνία 9/7/2017, και απαιτούν:
«να παρέμβει προσωπικά»
«να απαιτήσει προσωπικά»
«να μεριμνήσει προσωπικά»
«να ενισχύσει προσωπικά».
Σαν τον ναυαγό στην τρικυμισμένη θάλασσα… Παραθέτω τον ιστότοπο τής Εφημερίδας των Συντακτών, που καθημερινά αφιερώνει χώρο-άρθρα πάνω σε τέτοια ζητήματα: http://www.efsyn.gr/arthro/nea-synnefa-sta-pneymatika-dikaiomata
Δεν νομίζω πως η καταφυγή προς τον Πρωθυπουργό είναι και η καταλληλότερη πρωτοβουλία για μια δικαίωση και αυτό ας μας απασχολήσει για λίγο…
Οι συγγραφείς αναφέρονται κυρίως στο άρθρο 55 παράγραφος 4 τού νομοσχεδίου, το οποίο ουσιαστικά καταργεί την υποχρέωση καταβολής δικαιώματος εκ μέρους των χρηστών. Πώς θα μπορούσαμε να διαφωνήσουμε στο αίτημα μιας τόσο αυτοδίκαιης διεκδίκησης; Αλλά, καλοί μας σύντροφοι συγγραφείς και εκδότες, υποθέτω πως τα σοβαρά νομοσχέδια που περνάνε από έναν υπουργό και τα επεξεργάζεται το επιτελείο του, δεν μπορεί παρά να είναι εν γνώσει τού επικεφαλής τής κυβέρνησης, ο οποίος, στην περίπτωση, ακούει στο όνομα Αλέξης Τσίπρας, ώστε να υπάρχει και η απαραίτητη συνευθύνη. Δεν νοείται η υπουργός Κονιόρδου, η οποία θα μπορούσε και να στηριχτεί και στη νομική συμπαράσταση του ΟΠΙ (Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας), να δρα και να αποφασίζει μόνη. Αυτοτελώς. Θα ήταν μια πολιτική δυσλειτουργία με κόστος, αφού στην περίπτωση απόσυρσης τού νομοσχεδίου, από τον πολιτικό της προϊστάμενο, θα εκτίθετο ανεπανόρθωτα, σε σημείο π α ρ α ί τ η σ η ς λόγω α ν ι κ α ν ό τ η τ α ς… Ε λοιπόν, σε αυτή την κυβέρνηση, ό,τι και να συμβεί, από γκάφα, από λάθος πολιτικές, από λάθη διορισμών, από ψευδή στοιχεία, από ρεζιλέματα, δεν έχει καταλήξει ποτέ σε απόλυση! Αυτό το… αρραγές κυβερνητικό μέτωπο, καθιστά εξ’ άλλου έναν Πρωθυπουργό α λ ά ν θ α σ τ ο !!!
Είναι αυτές οι… λεπτομέρειες που φτιάχνουν το image, το κάδρο, την αίγλη τού ηγέτη, ο οποίος επιλέγει πάντα τούς καταλληλότερους και τους άμεμπτους συνεργάτες συγκυβερνήτες !
Έτσι, η προσφυγή στον Πρωθυπουργό, θα σκοντάψει κατά πάσα πιθανότητα, στην καθορισμένη από τον ίδιο δεοντολογία τής μη αποπομπής τού-τής υπουργού. Ας σκεφτούν οι συγγραφείς πως και οι συνθέτες-στιχουργοί, στον ίδιο πρωθυπουργό αποτάθηκαν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έδωσε (λέει) το πράσινο φως για να λυθούν τα προβλήματα με την ΑΕΠΙ μέσω τού νομοσχεδίου Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Βεβαίως τώρα, τα Σωματεία των συνθετών-στιχουργών έχουν βάλει στο στόχαστρο την υπουργό που αθέτησε τις υποσχέσεις και τις πρωθυπουργικές εντολές…
Πιθανολογώ πως στο πρωθυπουργικό γραφείο οι γραπτές αιτήσεις, από πολλούς επαγγελματικούς κλάδους, για βοήθεια, ώστε τα προβλήματά τους να λυθούν από τον πρωθυπουργό, θα είναι βουνό !!! Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι δείγμα δυσλειτουργίας ενός κράτους, όταν δηλαδή ο πολίτης, απελπισμένος, δεν μπορεί να βρει το δίκιο του μέσα στην οργανωμένη (λέμε τώρα…) πολιτεία. Όταν οι θεσμοί και οι επικεφαλής τους, υπουργοί-γραμματείς-τομεάρχες, εκ τού νόμου υπεύθυνοι, αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους προς τον πολίτη, όταν εντέλει το κράτος είναι ένα μπάχαλο, ο πολίτης θα καταλήξει στον πρωθυπουργό, ελπίζοντας και προσευχόμενος να δεήσει…
Δηλαδή, για όλους μας, είναι και ζήτημα ηθικής αξιοπρέπειας ή εκείνου τού πολυσυζητημένου «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς», που τόσο πολύ προβάλλει ο επικεφαλής με τους επιλεγμένους συνεργάτες του…