Ένας άλτης, προκειμένου να επιτύχει άλμα πάνω από 8,50 μέτρα, προετοιμάζεται επί χρόνια στην ενδυνάμωση, στην τεχνική, στην ψυχραιμία, αλλά και στον συναγωνισμό με συναθλητές του. Έτσι και όλοι αυτοί που προετοιμάζονται για τη δημιουργία του υπό εκκόλαψη πόλου της Κεντροαριστεράς θα πρέπει να προετοιμαστούν όχι εντός των επομένων ετών, ούτε καν εντός των επομένων μηνών. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από σήμερα θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η φυσιογνωμία του νέου πόλου, να έχουν τεθεί τα καυτά ερωτήματα και να έχουν εκπονηθεί τεκμηριωμένες, ρεαλιστικές και κατανοητές μελέτες, οι οποίες θα βασίζονται στα σημερινά δεδομένα της Ευρώπης, της Ελλάδας και των πολιτών της.
Επειδή απεχθάνομαι την παντογνωσία, που επιδεικνύουν πολλοί συμπολίτες μας, έχω καταθέσει προτάσεις στο πρόσφατο παρελθόν σε θέματα που πιστεύω ότι έχω κάτι να πω και κυρίως στα θέματα παιδείας. Όμως, οι πρόσφατες ραγδαίες αρνητικές εξελίξεις στα θέματα Δημοκρατίας και Κοινωνικού Κράτους, κεφάλαια στα οποία διακρίθηκε στο παρελθόν η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και τα οποία κινδυνεύουν με κατάρρευση, με υποχρεώνουν να θέσω δύο προβληματισμούς.
Η Ευρώπη με το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού παράγει το 25% των αγαθών και παρέχει το 50% των κοινωνικών παροχών παγκοσμίως. Η γήρανση, όμως, του πληθυσμού, η αιμορραγία στους παραγωγικούς τομείς προς την Ανατολή και η περιθωριοποίηση μεγάλων μαζών πληθυσμού, ιδιαίτερα στη νεολαία, συντελούν στην ολοένα και μεγαλύτερη απεμπόληση των καθιερωμένων κοινωνικών παροχών, αφού οι διαθέσιμοι πόροι λιγοστεύουν. Επιπροσθέτως, το κοινωνικό κράτος κινδυνεύει και από τον συντηρητισμό που διακρίνει την ασκούμενη πολιτική από τα κέντρα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ τα τέως σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αντιμετωπίζουν με αμηχανία τις επιτελούμενες αλλαγές. Το αποτέλεσμα είναι η ταύτιση των τελευταίων με τα κεντροδεξιά κόμματα στην άσκηση πολιτικής. Ο νέος πόλος, που τείνει να σχηματισθεί στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας μας, θα πρέπει να βρει τρόπους να αρθρώσει πειστικό και ρεαλιστικό πολιτικό λόγο στα θέματα αναπτυξιακής πολιτικής, που θα περιλαμβάνει θέματα παιδείας, έρευνας, καινοτομίας, ανάπτυξης, παραγωγής αγαθών, απασχόλησης και αξιοποίησης του επιστημονικού, τεχνικού και εργατικού δυναμικού και, τέλος, οργάνωσης σε νέα βάσεις του κοινωνικού κράτους, αποβάλλοντας τις αβελτηρίες του παρελθόντος και τον λαϊκισμό πάνω στον οποίο δομήθηκε το στρεβλό κοινωνικό κράτος της Μεταπολίτευσης. Η πρόταση του ΔΙΚΤΥΟΥ για τη Μεταρρύθμιση στην Ευρώπη και την Ελλάδα για εξαίρεση των δαπανών κάθε εθνικού προϋπολογισμού για την εκπαίδευση από τον υπολογισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος, η ανάγκη αύξησης των παροχών για την έρευνα από το σημερινό 0,6% στο 3% του ΑΕΠ σε βάθος χρόνου και η ανάπτυξη ενός συστήματος υγείας και κοινωνικής περίθαλψης των αδυνάμων, αποτελούν διακυβεύματα που πρέπει να ενταχθούν στους στόχους του νέου πόλου της Κεντροαριστεράς.
Το δεύτερο θέμα, που πρέπει να απασχολήσει όλες τις λεγόμενες δυνάμεις του Συνταγματικού Τόξου και πρωτίστως τον νέο πόλο της Κεντροαριστεράς, είναι το θέμα της στήριξης και ενδυνάμωσης των δημοκρατικών θεσμών. Οι τελευταίοι κινδυνεύουν άμεσα, όχι μόνον από το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, αλλά και από κόμματα, που θέλουν να εντάσσονται στο Συνταγματικό Τόξο. Η έλλειψη σεβασμού στο Σύνταγμα και τους νόμους, που έδειξαν τα προηγούμενα χρόνια τα δύο κόμματα εξουσίας και που εκφράστηκε με τον παράνομο πλουτισμό πολιτικών (τόσο της κεντρικής πολιτικής σκηνής όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης), τις χιλιάδες διορισμών στο Δημόσιο και από τη διαφθορά που εξαπλώθηκε στην κοινωνία με τις παράνομες συνταγογραφήσεις, τις παράνομες συνταξιοδοτήσεις, τα γρηγορόσημα και τόσα άλλα, έφεραν τον χειμαζόμενο λαό σε απόγνωση και τον ώθησαν να αναζητά στηρίγματα παντού.
Όμως και η Αριστερά δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Η απείθεια στους νόμους με το ξεχαρβάλωμα των πανεπιστημίων και λοιπών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η στήριξη κάθε κίνησης διάλυσης της κοινωνίας με τις συνεχείς απεργίες και καταλήψεις ιδρυμάτων υγείας και εκπαίδευσης, η ανάδειξη των κατ’ επάγγελμα συνδικαλιστών σε εξάρχοντες της πολιτικής σκηνής και οι από το 2006 διακηρύξεις των αρχηγών της (Α. Παπαρήγα, Α. Αλαβάνος, Α. Τσίπρας), που καλούσαν και συνεχίζουν να καλούν τις κοινωνικές ομάδες να διαλύσουν τις δομές της Πολιτείας και της Οικονομίας με στόχο την κατάληψη της εξουσίας, έδωσαν χώρο στο νεοναζιστικό μόρφωμα να αντιγράψει μεθόδους και στρατηγικές με τον ίδιο κατ’ ουσίαν στόχο: την κατάλυση του Πολιτεύματος της Αστικής Δημοκρατίας. Η δράση και οι ακολουθούμενες μέθοδοι των αντιεξουσιαστικών ομάδων και των ομάδων κρούσης του ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΑΑΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια λεκτικά και προσχηματικά διαφέρουν από τις ακολουθούμενες μεθόδους των ομάδων κρούσης του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Οι στόχοι είναι κοινοί: η διάλυση των δομών του Αστικού Κράτους και η κατάκτηση της εξουσίας πάση θυσία και με κάθε μέσον.
Δεν περιμένω από τις ηγεσίες τους να αντιληφθούν το μέγεθος της καταστροφής που προκαλούν στη δεδομένη συγκυρία της πολιτικής, ηθικής και οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. Περιμένω όμως από μεγάλες ομάδες του πληθυσμού που τους ακολουθούν να αναλογιστούν την καταστροφή που προκαλείται και να πάψουν να ακολουθούν τις άφρονες ηγεσίες τόσο του νεοναζί νοσταλγού του Χίτλερ όσο και του κατ’ έξιν καταληψία, που δρα και σκέπτεται ως επικεφαλής δεκαπενταμελούς σε σχολείο.
Τα προβλήματα αυτά πρέπει άμεσα να αναδειχθούν και να απαντηθούν με τεκμηριωμένες και ρεαλιστικές μελέτες, ώστε να γίνουν κατανοητές από τους απλούς ανθρώπους που αγωνιούν για το παρόν τους και το μέλλον των παιδιών τους. Τότε μόνον θα έχει νόημα η δημιουργία του νέου πόλου της Κεντροαριστεράς. Άνθρωποι σκεπτόμενοι υπάρχουν. Ειδικοί για να επεξεργαστούν τις λύσεις επίσης υπάρχουν. Ας σταματήσουμε λοιπόν να ασχολούμαστε με το αν στο νέο σχήμα θα ενταχθούν όλοι ή ένα μέρος από τους πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ ή της ΔΗΜΑΡ ή αν θα αποκλειστούν διατελέσαντες πρωθυπουργοί ή υπουργοί. Σε αντίθετη περίπτωση ο κόσμος θα γυρίσει την πλάτη σε όλους και θα συνεχίσει να στηρίζει το νεοναζιστικό μόρφωμα και τους λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.