Ονειρεύτηκα ότι είχαν γίνει, λέει, οι εκλογές και ότι βλέπαμε, Κυριακή βράδυ, τ’ αποτελέσματα.
Ότι κανένα κόμμα δεν είχε αυτοδυναμία και κανένας δεν πανηγύριζε στους δρόμους.
Ότι στα τηλεοπτικά πάνελ συζητούσαν με ηρεμία και υπευθυνότητα για την επόμενη μέρα.

Και ότι η «Χρυσή Αυγή», είχε μείνει εκτός Βουλής…
Ονειρεύτηκα ότι στις 28 Ιουνίου, λέει, στο συμβούλιο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμμετείχε ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας, συνοδευόμενος από τους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων που συμμετείχαν και στήριζαν τη νέα κυβέρνηση.

Ότι είχαν μαζί τους ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την ανόρθωση και την ανάπτυξη της χώρας, σε ποιούς τομείς , με ποιά μέτρα και με ποιές μεταρρυθμίσεις.

Και ότι είχαν συγκεκριμένες προτάσεις αντικατάστασης και αλλαγής όρων του μνημονίου, προτάσεις που θα έβαζαν φραγμό στον κατήφορο, θα έδιναν οικονομική ανάσα στους πολίτες, θα δημιουργούσαν ένα δυναμικό και αισιόδοξο αίσθημα ασφάλειας στη κοινωνία…

Ονειρεύτηκα ότι το ΠΑΣΟΚ, λέει, είχε βάλει στο χρονοντούλαπο της δικής του Ιστορίας την παράδοση της αλαζονείας και αναζητούσε επαφές συνεννοήσεις, συνεργασίες, διάλογο με άλλα κόμματα.

Ότι η ΔΗΜΑΡ, έβλεπε την εκλογική της αποδοχή σαν ένα πρώτο βήμα στο δρόμο για τη συνάντησή της με τις άλλες δυνάμεις των δημοκρατικών, αριστερών και σοσιαλιστικών ιδεών σε μια μεγάλη προοδευτική παράταξη…

Ονειρεύτηκα ότι ζούσα, λέει, σε μια κανονική χώρα!

Μια χώρα σύγχρονη, δημοκρατική, ισότιμο μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκης οικογένειας.

Μια χώρα παραγωγική που αξιοποιούσε όλο το φυσικό και ανθρώπινο πλούτο της, απαλλαγμένη από τη διαφθορά και τη γραφειοκρατία, όπου οι πολίτες εφάρμοζαν τους νόμους και όπου οι νέοι άνθρωποι μπορούσαν να σπουδάσουν και να εργασθούν, μια χώρα υπόδειγμα οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης…

Ονειρεύτηκα ότι το Spiegel, λέει, είχε αφιερώσει το εξώφυλλό του στο «ελληνικό θαύμα» και ότι αισθανόμουνα περήφανος που ήμουνα πολίτης αυτής της χώρας!