Ο Γιώργος Ζεβελάκης, με αφορμή τη φωτογραφία μιας γυναίκας στην Αλεξάνδρεια της εποχής του Καβάφη, επιλέγει για τους αναγνώστες του dim/art καβαφικούς στίχους που μιλούν για τη γυναίκα, διαχρονικά και στους πολλαπλούς ρόλους της: τη διανοούμενη Άννα Κομνηνή που, κατά τον Καβάφη, «την καίει η οδύνη «μέχρις οστέων και μυελών και μερισμού ψυχής»», την αυτοθυσία της αφοσιωμένης σπαρτιάτισσας μάνας, την ερωτευμένη γυναίκα που τον φτωχό αγαπημένο της απαρνήθηκε.
Οι στίχοι που ακολουθούν, υπαινικτικά και υπόγεια, ιχνογραφούν την εικόνα του Καβάφη για τη γυναίκα — μια εικόνα, διόλου άσχετη με τον τόπο του και την εποχή του.

Διαβάστε το στο DIMART