Κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κατεξοχήν αντιρατσιστικό και αντιεθνικιστικό κόμμα στην Ελλάδα. Από τότε όμως, όπως φαίνεται, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι…
Κάτι οι αντιμνημονιακές πλατείες και ο συγχρωτισμός για πολύ καιρό με εθνικιστές ψεκασμένους, συνωμοσιολόγους και Χρυσαυγίτες στον ίδιο χώρο, κάτι το “Big Bang” της εκλογικής και δημοσκοπικής έκρηξης, που έκανε την προοπτική εξουσίας πρώτη φορά τόσο ορατή για ένα κόμμα της Αριστεράς, κάτι όλο αυτό το συνονθύλευμα από διάφορα ρετάλια του παλαιού πολιτικού, κομματικού και συνδικαλιστικού κατεστημένου, που πήγαν εκεί να ξαναπιάσουν στασίδι… ε, δεν θέλει και πολύ, για να κολλήσεις το μικρόβιο!
Ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια από ένα κόμμα της Αριστεράς με ιδεολογική και πολιτική ενότητα μετατρέπεται πλέον σε κόμμα σούπερ μάρκετ. Με σχεδόν μοναδικά ευδιάκριτα πολιτικά συγκολλητικά στοιχεία την αντιμνημονιακή (υστερική τις περισσότερες φορές) τοποθέτηση, την ηθικολογία με την υπόσχεση δικαστικών διώξεων για τους πολιτικούς αντιπάλους και κυρίως την άμεση προοπτική άσκησης κυβερνητικής εξουσίας.
Η περίπτωση της ανακοίνωσης υποστήριξης του Θ. Καρυπίδη για την περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας είναι ενδεικτική αυτής της σταδιακής μετάλλαξης του σημερινού κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτή η απόφαση όχι μόνο δεν είναι συμβατή με το προφίλ ενός αριστερού πολιτικού κόμματος, αλλά, αν λάβει κανείς υπόψη του τις ρατσιστικές και εθνικιστικές τοποθετήσεις του συγκεκριμένου ανθρώπου και τη φιλική του διάθεση απέναντι στη Χρυσή Αυγή, μέχρι πριν από λίγο καιρό θα φαινόταν αδιανόητη.
Είναι φανερό πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε με αυτήν την υποψηφιότητα να κάνει άνοιγμα σε υπερσυντηρητικούς κύκλους και ψηφοφόρους ιδιαίτερα στη “δύσκολη” περιοχή της Μακεδονίας. Προφανώς και γνώριζε το ακροδεξιό προφίλ του συγκεκριμένου υποψηφίου, αφού είχαν διατυπωθεί ήδη πολύ ισχυρές ενστάσεις στην Κ.Ε. του κόμματος του κ. Τσίπρα. Όμως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επέμενε και πέρασε την απόφασή του, με τη σαφή μάλιστα επιχειρηματολογία πως η πρόταση για τους υποψήφιους περιφερειάρχες (περιλαμβανομένου και του Οδ. Βουδούρη, για τον οποίο επίσης υπήρχαν ισχυρότατες αντιδράσεις) ήταν “ένα πακέτο πολιτικά ισορροπημένο”!
Μετά τις οξύτατες πολιτικές αντιδράσεις εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ (από τις αποκαλύψεις για το μέχρι τότε άγνωστο υποψήφιο) η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναδιπλώθηκε, παριστάνοντας βέβαια την παραπλανημένη, ενώ είναι σαφές ότι πρόκειται για μία αναγκαστική υποχώρηση μπροστά στο εύρος των αντιδράσεων. Υπήρξε όμως και ένα άλλο αξιοπρόσεκτο και αξιομνημόνευτο, νομίζω, γεγονός. Η περιφερειακή οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Μακεδονίας πήρε απόφαση, ακόμη και μετά όλο αυτό το χαμό που έγινε, να δηλώσει την υποστήριξή της στην υποψηφιότητα Καρυπίδη(!), ενδεικτικό, νομίζω, κι αυτό των μεγάλων αλλαγών στο ΣΥΡΙΖΑ και στη σύνθεση της εκλογικής και στελεχικής βάσης.
Όταν κάνεις τέτοιου είδους επιλογές και βάζεις έναν ακροδεξιό ρατσιστή για υποψήφιό σου, δείχνεις σαν να μην υπολογίζεις τίποτε μπροστά στο στόχο για την εξουσία και την ίδια την εξουσία και τη γοητεία της άσκησής της… και σαν να μην έχεις απολύτως καμία αναστολή και ενδοιασμό να κάνεις οτιδήποτε ούτε τώρα ούτε και έπειτα από μία ενδεχόμενη κατάκτησή της.
Αυτό είναι, νομίζω, και το πλέον δυσάρεστο και ανησυχητικό συμπέρασμα από όλη αυτήν την ιστορία.