Έγκλημα στην Πόλη #15 — από το Αστυνομικό Δελτίο της δεκαετίας του ’40

—της Σεβαστής Λιοναράκη-Χρηστίδου—

Φίλες κολλητές από τα παιδικά τους χρόνια η Χαντιέ Τεκάι και η Φετχιέ Μπερμπεργίλ. Μαζί μεγάλωσαν στα σοκάκια του Γαλατά, μαζί πήγαν σχολείο, δημοτικό και τριτάξιο γυμνάσιο, μαζί είπαν τα πρώτα σοβαρά ψέματα στους γονείς τους, καλύπτοντας η μία την άλλη στα πονηρά ραντεβού τους. Σχεδόν την ίδια εποχή παντρεύτηκαν και έκαναν τα παιδιά τους, δύο η κάθε μία, με πολύ μικρή χρονική διαφορά. Ένα μόνο σοβαρό πρόβλημα αντιμετώπιζε η φιλία τους. Τα χνώτα των συζύγων τους δεν ταίριαζαν καθόλου. Τα πολιτικά τους χνώτα κυρίως είχαν άλλη οσμή.

Φανατικός Κεμαλικός ο άντρας της Φετχιέ, απέφευγε μετά βδελυγμίας τον άντρα της Χαντιέ που ήταν θερμός οπαδός του Μεντερές, ο οποίος είχε ιδρύσει το 1945 το Δημοκρατικό κόμμα. Η βαθιά αντιπάθεια του ενός προς τον άλλον είχε περάσει και στα παιδιά τους, κυρίως στα αγόρια, σε πλήρη ταύτιση με τον πατέρα του ο κάθε γιος κοιτούσε τον άλλον με μισό μάτι. Αλλά με το άλλο μισό μεγαλώνοντας άρχισαν να κοιτάνε με θαυμασμό και έντονη λιγούρα ο ένας την αδελφή του άλλου. Κυρίως ο Τζεβντέτ, ο γιος της Χαντιέ, μόλις πάτησε τα 14, τον Ιανουάριο του 1948, έπαθε έρωτα μεγάλο για την Αϊσέ, τη δωδεκάχρονη κόρη της Φετχιέ. Όπως κάθε έφηβος που τιμά και σέβεται την εφηβεία του και της επιτρέπει να τον τυραννάει και να τον ρίχνει με ορμή πάνω στα βράχια της υπαρξιακής του αγωνίας, κράτησε τον καημό του κρυφό. Να τον ζει και να τον χαίρεται μόνος του, να βυθίζεται σχεδόν ευτυχής μέσα στη λύπη και την απόγνωση και να υποφέρει που δεν μπορεί να βλέπει τα μάτια της Αϊσέ και να μυρίζει από κοντά τα κοριτσίστικα χνώτα της, που ήταν σίγουρος ότι μύριζαν ροδόνερο.

Oι συνθήκες ήταν άγραφες μεν αλλά δεν επρόκειτο να αλλάξουν. Οι δύο φίλες μόνο βλεπόντουσαν όσο συχνά μπορούσαν, τα υπόλοιπα μέλη των δύο οικογενειών κρατιόντουσαν σε απόσταση…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art