Η αναμέτρηση του ανθρώπου με τη φύση ξεκίνησε από την εμφάνισή του πάνω στον πλανήτη μας. Η διαρκής προσπάθειά του να επιζήσει αρχικά, να βελτιώνει διαρκώς τις συνθήκες της διαβίωσής του στη συνέχεια, τον παρέσυρε σε μια ξέφρενη κούρσα «ευημερίας» στη διάρκεια της οποίας φάνηκε να αγνοεί τους φυσικούς νόμους, να υπερεκτιμά τα όρια των δυνατοτήτων του και να τα σπαταλάει αλόγιστα.

Όσες φορές τα όρια του σεβασμού των νόμων της φύσης ξεπεράστηκαν, συχνά με βίαιο τρόπο, η αντίδραση υπήρξε ακαριαία και συνήθως σκληρή. Όχι για να τιμωρήσει ή για να εκδικηθεί, όπως συνηθίζουν να λένε πολλοί δίνοντας συνέχεια σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, αλλά για να υπερασπίσει τον εαυτό της, να υπερασπίσει τη δική μας ζωή τελικά.

Οι μεγάλες πυρκαγιές δεν ξεσπάνε ανεξήγητα, όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν δουν τις αιτίες. Ούτε και οι καταστροφικές πλημμύρες, η περιβαλλοντική ασφυξία. Το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και συμβαίνει με τις φονικές πανδημίες που ολοένα και πιο συχνά ενσκήπτουν τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι μέρες του «διαφορετικού» Πάσχα που περνάμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, είναι μια καλή ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε τις σχέσεις μας με την φύση και να συνειδητοποιήσουμε - πρώτα και κύρια πολλοί υπερφίαλοι παγκόσμιοι ηγέτες - όχι ότι δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους νόμους της αλλά ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Είναι μια ευκαιρία να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη δική μας φύση!