Οι διπλές εκλογές του Μαΐου μετέδωσαν σήματα και μηνύματα πολλών και διαφορετικών αναγνώσεων.

Οι απαντήσεις σε αυτά, ένθεν κακείθεν, μάλλον δεν ήταν οι καλύτερες.

Η κυβέρνηση απάντησε με έναν ανασχηματισμό, που κανέναν δεν ενθουσιάζει, ούτε καν τους εμπνευστές του.

Κοντεύει ένας μήνας από την τοποθέτηση των νέων υπουργών, αλλά τίποτε νέο δεν αποπνέουν, ούτε ορμή και δυναμισμό μεταφέρουν. Αντιθέτως υστερήσεις αναδεικνύονται και αναβολές κυριαρχούν.

Κακά τα ψέματα, η ένταξη εκπροσώπων του λαϊκισμού στο κυβερνητικό σχήμα δεν ήταν η καλύτερη απάντηση στο εκλογικό αποτέλεσμα. Η θεωρία ότι στον λαϊκισμό απαντάμε με λαϊκισμό αποδεικνύεται ατελέσφορη και προβληματική.

Επιπλέον, με την αποχώρηση του κ. Στουρνάρα από το υπουργείο Οικονομικών φαίνεται να αποσυνδέθηκε η κυβέρνηση από την οικονομική πολιτική και το πρόγραμμα σταθεροποίησης που ως τότε καθοδηγούσε τους περισσοτέρους. Ο διάδοχός του Γκίκας Χαρδούβελης, πιο ήπιος και λιγότερο ηγεμονικός, δεν έχει ακόμη μεταδώσει το σήμα του, ούτε πολύ περισσότερο έχει επιβάλει τις προτεραιότητές του στο κυβερνητικό σχήμα.

Θέλει πιθανώς χρόνο και επεξεργασίες, αλλά εν τω μεταξύ ο καιρός περνά και όπως λέει ο λαός αν δεν σκίσεις τη γάτα από την αρχή το έχασες το παιγνίδι.

Αυτή τη στιγμή κοινή είναι η εντύπωση ότι η κυβέρνηση έχασε το καθοδηγούν πνεύμα της και έγινε πιο ευάλωτη σε διεκδικήσεις και απαιτήσεις ισχυρών ομάδων.

Με άλλα λόγια, χάθηκαν τα ζύγια της με τον ανασχηματισμό και η όποια αποτελεσματικότητά της περιορίστηκε.

Αντιστοίχως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που κέρδισε μεν αλλά δεν δημιούργησε ακαταμάχητο ρεύμα εξουσίας, βασανίζεται από εσωτερικές αντιθέσεις και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, δεν είναι ακόμη σε θέση να παρουσιάσει συνεκτικό και αξιόπιστο σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Κάπως έτσι και με τον τεμαχισμό της ΔΕΗ αστήρικτο πολιτικά και την επιδοτούμενη απελευθέρωση της ηλεκτροπαραγωγής χωρίς πολλούς υποστηρικτές, τα πράγματα φαντάζουν μίζερα.

Αν δεν ήταν τα μπάνια του λαού, τώρα θα συζητούσαμε για το αναδεικνυόμενο πολιτικό πρόβλημα και την επικράτηση πολιτικών κινδύνων για την οικονομία και τη χώρα.

Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι θα περάσει κουτσά-στραβά, θα βοηθήσει και ο τουρισμός, αλλά το φθινόπωρο θα είναι δύσκολο.

Η διαπραγμάτευση με τους ξένους για το χρέος θα είναι δύσκολη, το δημοσιονομικό κενό θα βάλει τη σφραγίδα του στον προϋπολογισμό του 2015 σε καιρό που οι άκαιρες διεκδικήσεις θα εντείνονται και θα γενικεύονται.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον έντασης και δύσκολης διαπραγμάτευσης με τους ξένους η κυβέρνηση θα φθείρεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη πλευρά, όσο δεν αποκτά δυναμική εξουσίας θα αφήνει κενό χώρο στη ζώνη του κέντρου, όπου ήδη ασκούνται πολλές δυνάμεις και αφανώς αναπτύσσονται δυναμικές πρωτοβουλίες, οι οποίες θα εμφανισθούν προσεχώς.

Εκ των πραγμάτων το έλλειμμα διαχείρισης της κυβέρνησης και το κενό αξιόπιστης πρότασης εξόδου από την κρίση που αφήνουν οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης δημιουργούν ωφέλιμο χώρο για νέες δυνάμεις, οι οποίες αργά ή γρήγορα θα αναδειχθούν και θα ταράξουν το τρέχον πολιτικό σύστημα. Η φύση έτσι κι αλλιώς απεχθάνεται το κενό…