Τρείς είναι κατά τη γνώμη μου οι «φυλές» των υποστηρικτών του Οχι. Η πρώτη είναι των καιροσκόπων, εκείνων που προσδοκούν σημαντικά υλικά οφέλη από μια νομισματική ή και καθεστωτική αλλαγή. Η δεύτερη είναι των επιπόλαιων αυτοί που απολαμβάνουν την αναστάτωση και τρώγονται για να δοκιμάσουν το υποτιθέμενο νέο. Και η τρίτη φυλή είναι των παραπλανημένων , εκείνων που πιστεύουν πως αντιτιθέμενοι στην Ευρώπη και το ΔΝΤ εκπληρώνουν το πατριωτικό και ιδεολογικό τους καθήκον. Σ’αυτούς λοιπόν τους συμπολίτες μας θα ήθελα να αναφερθώ λίγο παραπάνω.
Παρακολουθώντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις έντονες αντιπαραθέσεις «πατριωτών» και «γερμανοτσολιάδων», κοινώς αυτό τον «ψυχρό εμφύλιο» που βιώνει η χώρα, συνειδητοποίησα πως όλοι εμείς, αυτοί που ψύχραιμα βλέπουμε χωρίς φτιασίδια τα στραβά της Ελλάδας, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε κάτι: μετά το ’81 συνέβη μια ραγδαία βελτίωση επιπέδου ζωής για την πλειοψηφία του πληθυσμού. Αναφέρομαι σε όσους θεωρούσαν εαυτούς πολίτες Β/ κατηγορίας, όχι μόνο για λόγους πολιτικούς, αλλά κυρίως για λόγους οικονομικούς και μορφωτικούς.
Εκατομμύρια έλληνες, απόγονοι πάμπτωχων αγροτών και εργατών έγιναν επιχειρηματίες, γιατροί, δικηγόροι , αρχιτέκτονες, κρατικοδίαιτοι αγρότες και φυσικά πανίσχυροι εργαζόμενοι σε ΔΕΚΟ και Δημόσιο, μετακομίζοντας στις μεγαλύτερες πόλεις, εντασσόμενοι στην μεσοαστική τάξη, χωρίς όμως δυστυχώς να γίνουν αστοί. Ακόμη κι όσοι έμειναν στα χωριά είδαν το βιωτικό τους επίπεδο να βελτιώνεται θεαματικά, με αγροτικές ενισχύσεις, σχολεία, ασφαλτοστρώσεις, κέντρα υγείας, τηλέφωνο, αποχετεύσεις, μπαρ με αλλοδαπές και, φυσικά, λαμπρά δημαρχιακά μέγαρα. Όλος αυτός ο πληθυσμός είναι έμμεσα ευγνώμων στο «σύστημα» που του προσέφερε τη δυνατότητα να κατακτήσει όλα αυτά τα αγαθά, και σαν τέτοιο εννοεί το πολιτικό-πολιτισμικό φαινόμενο που όλοι ονομάζουμε Μεταπολίτευση. Κι όλες αυτές οι αλλαγές έγιναν χωρίς καν να αμφισβητηθούν οι πάγιοι μύθοι περί ανωτερότητας ελληνισμού και ορθοδοξίας! Αντίθετα, προστέθηκαν και κούμπωσαν κι εκείνοι της Αριστεράς, δημιουργώντας το ιδεολογικό υπόβαθρο του Εθνικολαϊκισμού. Μια ριζική ανακατασκευή του μοντέλου λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας, η οποία αναπόφευκτα θα τους επηρεάσει, τους φαίνεται αδιανόητη και τρομακτική. Το ότι χτίστηκαν στην άμμο παλάτια με δανεικά λεφτά και το οτι καταστράφηκαν το κράτος, η παιδεία κι η παραγωγική βάση είναι ψιλά γράμματα για τους περισσότερα μέλη της φυλής των παραπλανημένων. Δεν συνειδητοποιούν πως χάρη στην Ευρωπαϊκή μας διεπαφή η χώρα μας βρίσκεται ακόμη και σήμερα στην καλύτερη κατάσταση της ιστορίας της, με πολύ καλές υποδομές, χαμηλότατα ποσοστά αναλφαβητισμού, ανυπαρξία παιδικής θνησιμότητας , ελευθερία έκφρασης και αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο ανοχής στην διαφορετικότητα. Δεν μπορούν καν να αντιληφθούν πως το ιδανικό μέλλον της πατρίδας μας , μαρξιστικό ή φιλελεύθερο, βρίσκεται στην ατελή-μα καλύτερη από οτιδήποτε άλλο-Ευρώπη.
Σήμερα, η κυβέρνηση, αυτοπαγιδευμένη από την ανεπάρκεια και την απερισκεψία της, προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατηθεί στη θέση της, ώστε αύριο να κατακτήσει αυτό που αποκαλεί «Εξουσία». Και εργαλείο της είναι οι συναισθηματικοί εκβιασμοί. Έννοιες με συναισθηματική φόρτιση όπως περηφάνια, φόβος, θάρρος δεν θα’πρεπε ποτέ να είναι κριτήρια στο να πάρει κανείς μια τόσο σοβαρή απόφαση. Είναι εφαρμογή ρηχών δημαγωγικών τεχνικών με στόχο να δικαιολογηθούν απίστευτες εξελίξεις, αδυναμίες, παλινωδίες, ανικανότητα και φυσικά πλήρης αδυναμία να παρουσιαστεί κάποιο εφαρμόσιμο σχέδιο για την επόμενη μέρα, είτε επιλεγεί το Ναι είτε το Οχι. Οι παραπλανημένοι συμπολίτες μας θα πρέπει έστω και αυτή την ύστατη ώρα να σκεφθούν ψύχραιμα, ώστε να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους μια Ελλάδα Ευρωπαϊκή κι όχι Βαλκανική, μια Ελλάδα ευημερούσα και ασφαλή, μια Ελλάδα που θα θυμάται όλη αυτή την περιπέτεια και θα χαμογελά.