Η καλοκαιρία των ημερών μού χαλάει τη συνήθεια του Οκτωβρίου, που θέλει ως ατμόσφαιρα τη φθινοπωρινή μελαγχολία των βροχών και της συννεφιάς. Ήδη από τα σχολικά βιβλία μού έχουν μείνει οι εικόνες του μετώπου τής χιονισμένης Αλβανίας, τις μανάδες που έραβαν τα πουλόβερ των στρατιωτών γιών, τα απελευθερωτικά «όχι» και άλλα παρόμοια, μαζί με την Βέμπο που ταυτίστηκε με εκείνους τους εθνικούς αγώνες…
Η σφοδρότητα εκείνου του χειμώνα, αν υπήρχε σήμερα, θα απέτρεπε τις παρελάσεις, τα λογύδρια και τις φανφάρες τής σήμερον ημέρας και της Εθνικής επετείου που… υποχρεώνει Σχολεία, Στρατεύματα και πολιτική κάστα, να παρελαύνουν και να ομιλούν μπροστά στα μικρόφωνα για να υπογραμμιστεί πόσο ηρωικός είναι αυτός ο λαός που έδιωξε εκείνον τον Φασισμό που μάτωσε το έθνος μας. Θα απέτρεπε όλο αυτό το ταρατατζούμ λόγω ψύχους, βροχής, παγωνιάς. Όλοι τότε, αντί για τις αντιαισθητικές φανφάρες και τα τζάμπα λόγια που ακούμε ετησίως, θα μπορούσαμε να «θυμηθούμε» με τον πιο ταπεινό και σιωπηλό τρόπο. Έστω με τα τηλεοπτικά ντοκουμέντα, με διαβάσματα από τα αφιερώματα των εφημερίδων και των ιστορικών βιβλίων. Για τις θυσίες εκείνων των Ελλήνων και το έπος του ’40. Η ιστορική γνώση θα ήταν πιο γόνιμη, πιο ουσιαστική.
Αντ’ αυτών, οι παρελάσεις έρχονται να μας θυμίσουν την οσμή τής… καραβανίλας και της μιλιταριστικής ιδεολογίας που έχει ριζώσει στη χώρα και απλώνει ακόμα και σήμερα χρώμα χακί στο περιβάλλον. Επί πλέον, σε αυτή την ιστορική στιγμή, σε μια πτωχευμένη χώρα, τέτοιες παρελάσεις προσποιούνται, παρουσιάζοντας ένα παράλογο θέατρο για να μοιάσουμε δυνατοί, ανίκητοι, εξοπλισμένοι σαν αστακοί από την πάλαι ποτέ διαχείριση του Άκη που φρόντιζε για μας…
Οι παρελάσεις αναγνώστες μου μού τσιτώνουν τα νεύρα και νιώθω εμπαιγμένος όσο δεν φαντάζεστε! Μέσα σ’ αυτά να προσθέσουμε πως ο κάθε χρυσαυγίτης, ο κάθε κουμπουροφόρος, βρίσκει ευκαιρία να το παίξει «πατριώτης» και να βγάζει τη χολή του για κάθε τι που τον καταπιέζει. Κάποιοι από τους πολιτικούς ξεχνάνε το απελευθερωτικό μήνυμα και την ιστορική μνήμη και βγάζουν τα ξύλινα λογύδριά τους… Οι πιο πατριώτες απ’ τους άλλους υψώνουν την Ελληνική σημαία και το τοπίο συμπληρώνεται με τις παρελάσεις της φτωχοποιημένης λεβεντιάς!
Δεν αντέχω πια τις παρελάσεις και δεν κατανοώ την εμπλοκή τής μαθητιώσας νεολαίας που παρελαύνει και αυτή σε έναν τόσο φθίνοντα εθνικό θεσμό. Η δε άποψη που λέει πως όλο αυτό γίνεται για να συμμετάσχει αυτή η νεολαία στην εθνική μνήμη, είναι άποψη αφελής. Αρκούν τα βιβλία και η διδασκαλία, για να πάρει το μήνυμα ο μαθητικός κόσμος. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται πλέον τις παρελάσεις για να κρατηθεί η μνήμη.
Η μνήμη είναι πολύ σεβαστή έννοια για να την ξοδεύουμε στις στρατιωτικές παρελάσεις…