Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο το πολιτικό θερμόμετρο αναμένεται να ανεβαίνει, αφού η επιλογή της έντασης βολεύει συνήθως τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία, έστω κι αν αυτές εδώ δεν είναι εθνικές εκλογές.
Το ζήτημα είναι οι αντιπαραθέσεις, καθ’ όλα θεμιτές και νόμιμες στις δημοκρατίες, εντός κάποιων ορίων φυσικά που δεν τηρούνται δυστυχώς εδώ σε εμάς, να προσβλέπουν στα συμφέροντα των πολιτών και όχι να υπηρετούν σχεδόν αποκλειστικά τους επικοινωνιακούς και τακτικούς σχεδιασμούς των κομμάτων. Δηλαδή να μην επικρατήσουν για μία ακόμη φορά λογικές που θα τραβήξουν τα πράγματα στα όριά τους, προκειμένου να υπάρξουν κομματικές επιτυχίες – σαν αυτές που κατέστρεψαν τη χώρα!…
Σε ότι αφορά στις δημοσκοπήσεις τρία είναι τα βασικά συμπεράσματα μέχρι στιγμής:
Πρώτον, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, έχουν πολύ μικρότερα ποσοστά από αυτά που συγκέντρωσαν στις εκλογές. Ακόμα κι αν εισπράξουν από την δεξαμενή των αναποφάσιστων, δεν θα πιάσουν τα ποσοστά των εθνικών εκλογών του 2012. Αν ένα αρνητικό αποτέλεσμα προκαλέσει κυβερνητική κρίση μετεκλογικά, θα εξαρτηθεί κυρίως από το ποσοστό που θα λάβει η «Ελιά» και από το αν θα καταφέρει να συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα στη χώρα.
Δεύτερον, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις δεν είναι τέτοια που να διαμορφώνουν ρεύμα εξουσίας. Αιτίες, ανάμεσα στα άλλα πιστεύω πως είναι, η έλλειψη ενιαίας γραμμής στα θέματα της οικονομίας, η αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά της εξόδου στις «αγορές» και κατά των επενδύσεων «γενικώς και αορίστως» και η αδυναμία του να επιβάλει την δική του πολιτική ατζέντα, αν και το επιχειρεί κατά καιρούς κυρίως στη Βουλή με προτάσεις μομφής και διάφορες επικοινωνιακές «ρουκέτες» που πάντα όμως μέχρι στιγμής πηγαίνουν «στο γάμο του Καραγκιόζη»! Είναι χαρακτηριστική, επίσης η αδυναμία που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, για ένα κόμμα που διεκδικεί την κυβέρνηση πρωτοφανές, στα συνδικάτα και στη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ως τρίτο συμπέρασμα καταγράφεται η αξιοσημείωτη αριθμητική παρουσία του «Ποταμιού». Χρειάζεται λίγος χρόνος βέβαια για να δούμε αν ήρθε για να μείνει, η πρόκειται για περιστασιακό φαινόμενο, πασπαλισμένο με απόψεις που συνήθως τις ακούγαμε από τον Μάνο, την Ντ. Μπακογιάννη και τον Τζήμερο. Πάντως παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις του κ. Θεοδωράκη πως θα δώσει κάποια στιγμή το πολιτικό στίγμα του κόμματος του και κάποιο στοιχειώδες πολιτικό σχέδιο, κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ενάμιση περίπου μήνα μετά εμφάνιση του. Δεν έχει απαντήσει ούτε καν στα στοιχειώδη, όπως σε πια ευρωκοινοβουλευτική ομάδα θα ενταχθεί εφόσον εκλέξει ευρωβουλευτή, ποιον εκ των υποψηφίων θα ψηφίσει για Πρόεδρο της Κομισιόν, ούτε αν ανήκει στην κεντροαριστερά η στην κεντροδεξιά ή δεν ξέρω που αλλού!…
Έχουν δεν έχουν βάση οι δημοσκοπήσεις , όλα θα κριθούν τελικά όπως πάντα από τον ρόλο που θα επιλέξουμε να διαδραματίσουμε εμείς οι ίδιοι οι πολίτες. Ποιους θα επιβραβεύσουμε, ποιους θα επιλέξουμε για εκπροσώπους μας; Πρέπει κάποια στιγμή και το εκλογικό σώμα να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στην ίδια τη θέλησή του. Ο θυμός, η εν θερμώ αντίδραση και τα πείσματα πρέπει να δώσουν τη θέση τους στην ψυχραιμία. Δεν ψηφίζουμε για να τιμωρήσουμε, αλλά για να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο σήμερα. Δεν ψηφίζουμε για να εκδικηθούμε, αλλά για να αναδείξουμε με τη συμβολή μας εκείνους που με τις πολιτικές τους θα μας δώσουν λύσεις και «ανάσες» κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά. Ψηφίζουμε με γνώμονα το γενικό συμφέρον – όσο αυτό είναι δυνατό – και όχι με γνώμονα τις προσωπικές επιδιώξεις μας, τις φιλίες μας, τις γνωριμίες μας, τις παρέες μας, με στόχο στο πίσω μέρος του μυαλού μας να βολευτούμε εκ νέου όπως – όπως…
Σε αυτές τις εκλογές οφείλουμε εκτός των άλλων να αλλάξουμε και τα κριτήρια αξιολόγησής μας. Τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε. Με το σκεπτικό ότι αυτό που θα ψηφίσουμε, αυτό θα έχουμε στο τέλος να «λαμβάνουμε».Τελικά σε μας ανήκει η ευθύνη της ψήφου μας και σε κανέναν άλλον…