Το πρώτο στοίχημα κερδήθηκε. Τώρα όμως αρχίζουν τα πιο δύσκολα για τον υπό ίδρυση νέο φορέα της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Και το πιο δύσκολο από τα δύσκολα είναι να ανιχνεύσει τον ελληνικό δρόμο για τη σοσιαλδημοκρατία, σε μια εποχή όπου η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε παραζάλη.

Και όταν αναφερόμαστε σε σοσιαλδημοκρατία, εννοούμε όλο το πολιτικό φάσμα, από το προοδευτικό κέντρο μέχρι την ανανεωτική αριστερά, και την ανάγκη για μια νέα προωθητική σύνθεση.

Απόλυτη προτεραιότητα για τον νέο φορέα είναι να αποκτήσει τη δική του πολιτική, προγραμματική και αξιακή ταυτότητα και  την πολιτική του αυτονομία. Όχι μόνο έναντι των άλλων κομμάτων, αλλά και έναντι όλων των συμφερόντων και των συστημάτων που κρατούν τη χώρα καθηλωμένη.

Η μεγάλη πρόκληση είναι να συνδυάσει τον ιστορικό του ρόλο ως σταθεροποιητικού παράγοντα  του πολιτικού μας συστήματος και δύναμης εθνικής ενότητας, με την ανάγκη για ένα «αντισυστημικό» σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης που θα υπερβαίνει την «ομοφωνία» -πια- της παθητικής προσαρμογής. Το σχέδιο αυτό θα απαντά στις αιτίες της κρίσης, σε αντιπαράθεση με την κυρίαρχη συντηρητική αντίληψη που εξαντλείται στα συμπτώματά της. Και φυσικάθα διασφαλίζει τη σταθερή ένταξη της χώρας στο σύνθετο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον.  Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει ο νέος φορέας να ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς,  θέτοντας το  πραγματικό δίλημμα στην ελληνική κοινωνία και χαράζοντας τη νέα διαχωριστική γραμμή.

Η ελληνική κοινωνία είναι βαθιά πληγωμένη από όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων, και αναζητεί όραμα και ελπίδα. Ευθύνη της προοδευτικής παράταξης είναι να εκφράσει μια νέα κοινωνική συμμαχία  των δυνάμεων της υγιούς επιχειρηματικότητας, της μισθωτής εργασίας, της εξουθενωμένης μεσαίας τάξης και των πιο αδύναμων στρωμάτων. Διαφορετικά  ο λαϊκισμός παραμονεύει.