Βρισκόμαστε, κύριε Τσίπρα, μπροστά στα αποτελέσματα του κύκλου της πολιτικής που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2015. Η χώρα ήταν στην έρημο. Μπαίνει μέρα με τη μέρα ακόμη πιο βαθιά στην έρημο.
Γνωρίζουμε πια πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Το καλοκαίρι του 2012 συγκροτείται η τριμερής κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη. Πάντοτε εσείς απέναντι σε εκείνη τη μνημονιακή πολιτική, από τον Σεπτέμβριο ήδη του 2012, διακηρύσσατε, προσπερνώντας την απολύτως πρόσφατη λαϊκή εντολή, ότι «αυτή η κυβέρνηση θα πέσει στους δρόμους». Κερδίσατε τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και μετά τη γνωστή ανατροπή, η νέα εμπιστοσύνη των πολιτών σάς έφερε και πάλι στην κυβέρνηση, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Από τότε ο χρόνος κύλησε. Προσπερνώντας και τις μεθόδους της νίκης σας, σας είδαμε να εγκαθίστασθε μεγαλοπρεπώς στην εξουσία. Τα αποτελέσματα της έκτοτε πολιτικής σας φέρουν μέσα τους και εγκαθιστούν στην πραγματική ζωή τη νομιμοποίηση της αμφισβήτησής σας.
Εκλεισε σύντομα ο κύκλος, κύριε Τσίπρα. Θα γνωρίζετε ότι ο χρόνος για την κοινωνία δεν είναι θεωρητικό μέγεθος. Δεν είναι στη διάθεσή σας ο χρόνος. Ούτε μπορείτε ποτέ εξάλλου να τον θέσετε στη διάθεσή σας. Ο χρόνος είναι χρόνος που βαρύνει την κοινωνία και τους ανθρώπους, ανήκει στην κοινωνία και στους ανθρώπους. Η τυπική επίκληση – που κατά το παρελθόν εσείς ο ίδιος αμφισβητούσατε – του ορίζοντα της 4ετίας δεν αρκεί για να αφαιρέσετε κι άλλο χρόνο από την κοινωνία. Δεν είμαστε στο 2012, δεν είμαστε στο 2015. Οι νέες συνθήκες, η ορμητικότητα των αλλαγών στον κόσμο γύρω μας και η ένταση των αναγκών των πραγματικών ανθρώπων θέτουν το ζήτημα με νέο τρόπο.
Απέναντι σε αυτή την κοινωνία, κύριε Τσίπρα, είναι μεγάλη η ευθύνη σας. Οχι τόσο γιατί με τις στρατηγικές επιλογές δράσης σας δηλητηριάσατε το κοινωνικό σώμα, όσο και γιατί με την εμμονή σας στον αυτάρεσκο διχασμό αγκυρώνετε τη χώρα στο ανεπίστροφο της βύθισής της. Εδώ, κατοικεί και το μείζον ζήτημα ότι μια εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση δεν νοείται να προτάσσει την εξουσία ως αυτοσκοπό, αλλά οφείλει να υπάγεται η ίδια συνειδητά στις ανάγκες του λαού. Αυτό είναι το νόημα της θεσμικής λειτουργίας της αστικής -όπως θα λέγατε και εσείς – δημοκρατίας, με την οποία βρεθήκατε στην εξουσία.
Δεν υπάρχει νομοτέλεια στην ιστορία. Υπάρχει πρώτα η βούληση δράσης. Και γνωρίζετε, είμαι βέβαιος, ότι δεν πρόκειται να υπάρξει εκστατική υπέρβαση της σημερινής κατάστασης. Ούτε δύναμη να αποκαταστήσει τη διασπασμένη κοινωνική πραγματικότητά μας.
Μετά την τραυματική εμπειρία των μνημονιακών χρόνων, η χώρα χρειάζεται έναν νέο κύκλο δημιουργικής πολιτικής σύγκρουσης. Αρκετά με την αποδομητική δράση. Η κυβέρνησή σας δεν μπορεί να συντελέσει σε αυτή τη δημιουργική ανάγκη.
Ανοίξτε έναν νέο κύκλο, κύριε Τσίπρα. Με την παραίτησή σας. Οι εκλογές δεν είναι σήμερα αίτημα των πολιτικών δυνάμεων, αλλά ανάγκη της κοινωνίας.
Αυτή είναι η ευθύνη σας. Μπορεί να είναι και για σας μια κάποια λύτρωση.