Ο πρωθυπουργός αναλαμβάνει την ευθύνη και καλεί επιτέλους όλους τους άλλους σε συνεννόηση. Ανεξάρτητα από τις –προφανείς –επιχειρησιακές αδυναμίες των δυνάμεων επέμβασης και τις –ακόμα προφανέστερες –κυβερνητικές αδυναμίες ¨ολιστικής ¨κινητοποίησης και συντονισμού του κράτους. Μ ε την γνωστή αναφορά- κολυμβήθρα στις κλασσικές παθογένειες και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος που ωστόσο ούτε η δική του κυβέρνηση κατάφερε να πειράξει.

Πότε η διαρκής πόλωση ως τεχνική εξουσίας, ως διαχρονική επένδυση στο θυμικό απέναντι στο ορθολογικό ,ως κατασκευή και χειραγώγηση αγανάκτησης που αποτρέπει διαρκώς την κατανόηση και την έναρξη συντεταγμένης διαδικασίας εξόδου απ την κρίση , φθίνει στα όρια της;

Η τωρινή αυθεντική έκρηξη λαϊκής οργής δεν έχει τα οικονομικά αίτια του επιμερισμού της κρίσης ,ούτε καν την εγρήγορση από την ανησυχία της προάσπισης της εθνικής ταυτότητας και της ελληνικότητας . Έχει το ελάχιστο αίτημα μιας αποτελεσματικής καθημερινής προστασίας ,μιας έγκαιρης πρόληψης και προφύλαξης από το απρόβλεπτο ,την απλή διασφάλιση της ύπαρξης του καθενός.

Γιατί μια εθνική καταστροφή είναι αναγκαία για την -προσχηματική έστω- έκκληση για διαμόρφωση συγκλίσεων; Και τι αξία έχει ,τι δεσμεύσεις φέρνει ,ποιες προτάσεις αξιόπιστες ,ποια αναγνώριση λαθών , ποια συγγνώμη , μετά τον απέραντο κυνισμό την γενικευμένη απραξία και την δηλητηριώδη μισαλλοδοξία των τελευταίων χρονών;