Δύο ομιλίες για την Ευρώπη, δύο διαφορετικές αντιλήψεις. Από τη μια η Ευρώπη του προέδρου της Επιτροπής Ζ.Κ. Γιούνγκερ όπως την παρουσίασε στην ομιλία του για την Κατάσταση της Ένωσης (State of the Union)στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Από την άλλη η Ευρώπη του Αλ. Τσίπρα όπως επίσης την παρουσίασε στο ΕΚ. Ο Γιούνγκερ μίλησε με τη καρδιά και το μυαλό για την Ευρώπη . Μια Ευρώπη ρεαλιστικα οραματική παρά τα προβλήματα και προκλήσεις που αντιμετωπίζει. Πού θέλει να προχωρήσει μπροστά με συγκεκριμένες προτάσεις, και πρωτοβουλίες (18 τον αριθμό) , από την προστασία των εξωτερικών συνόρων (με νέα δύναμη 10.000 ), για το ρόλο του ενιαίου νομίσματος, ευρώ και πώς μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμιο νόμισμα, για την προστασία των επικείμενων ευρωεκλογών, για τη φορολγια των πολυεθνικών , τη θερινη ώρα και πολλά άλλα. Για την Ευρωπαική κυριαρχία.
Η Ευρώπη του Τσίπρα είναι φοβική και μίζερη , ελάχιστα δημοκρατική που καταδυναστεύεται από τον… νεοφιλελευθερισμό. όπου “σχήματα τεχνοκρατών όπως αυτό της Τρόικας κρατάνε τα κλειδιά της οικονομικής κυριαρχίας χωρίς να λογοδοτούν πουθενά”, όπου η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ακόμη και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πέρασαν σε δεύτερο ρόλο πίσω από το θεσμικά μη κατοχυρωμένο Eurogroup και τα τεχνικά κλιμάκια των τεχνοκρατών της ΕΚΤ και του ΔΝΤ”. Όταν βεβαίως ο κ. Τσίπρας αναφέρεται τόσο απαξιωτικά στην Τρόικα παραπέμπει στην ίδια ακριβώς Τρόικα με την οποία η κυβέρνηση Τσίπρα συνεργαζόταν (κάτω από την ονομασία Θεσμοί) για τρία και πλέον χρόνια και συνεχίζει να συνεργάζεται σήμερα . Και για το Eurogroup για το οποίο ο επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός ότι είναι “μη θεσμικά κατοχυρωμένο” συνιστά μια μεγάλη επιεικώς παρεξήγηση, άν όχι παχυλή άγνοια. Γιατι μπορεί το Eurogroup να περιγράφεται ως άτυπο όργανο αλλά είναι “πλήρως θεσμικά κατοχυρωμένο” με ειδικό πρωτόκολλο στη Συνθήκη της Λισσαβώνας (πρωτ. αρ. 14) και συγκεκριμένες αναφορές για το ρόλο του σε σχετικά άρθρα της ίδιας της Συνθήκης (άρθ. 137 και άλλα ). Όλα αρνητικά για το κ. Τσίπρα στη σημερινη Ευρώπη. Καμιά απολύτως αναφορά στα πολλαπλά επιτεύγματα αυτής της Ευρώπης, στο γεγονός, π.χ. ότι, τεχνοκρατική ή μη και παρά τα σημαντικά λάθη της, η Ευρώπη είναι αυτή που διέσωσε την Ελλάδα από μιά άτακτη , καταστροφική χρεωκοπία.
Για το “μέλλον της Ευρώπης”, ο κ. Τσίπρας αν και επιχειρεί να εμφανίσθεί ως φιλοενοποιητικός δεν εχει ουτε συγκεκριμένο όραμα ούτε σχέδιο. Περιορίζεται στην τετριμμένη επίκληση για “καλύτερη Ευρώπη της αλληλεγγύης και συνοχής”. Όλοι θέλουν βέβαια “καλύτερη Ευρώπη” αν και ο καθένας εννοεί διαφορετικά πράγματα. Το ερώτημα είνει με ποιές συγκεκριμένες ιδέες, και προς ποιά κατεύθυνση ( υπερεθνική, διακυβερνητική , τι ?? . Πώς ολοκληρώνεται π.χ. η ατελής ευρωζώνη( ΟΝΕ) , πώς προωθείται η Ευρωπαϊκή άμυνα, πώς οικοδομείται η Πολιτική Ένωση, πώς γίνεται αποτελεσματικότερη η κοινή εξωτερική πολιτική, πως φθάνουμε στη κοινή μεταναστευτική πολιτική ; Ο Ζ. Κ. Γιούγκερ έχει και έδωσε συγκεκριμένες προτάσεις . Ο κ. Τσίπρας διατύπωσε γενικότητες, ένα ευχολόγιο. Αλλά το ευχολόγιο δεν συνιστά σχέδιο . Και η Ελλάδα χρειάζεται συγκεκριμένο αλλά και οραματικό Ευρωπαικό σχέδιο…