Η Ευρώπη αντιστρέφει το σύνδρομο του ντόμινο. Κανείς δεν ακολουθεί το δρόμο του Μπρέξιτ ( στις 29 Μαρτίου η Ντάουνινγκ Στρήτ ενεργοποιεί το άρθρο 50 της Λισαβόνας για την έξοδο της από την ΕΕ).
Τον περασμένο χρόνο πολιτικοί , αρθρογράφοι , αναλυτές προειδοποιούσαν την ΕΕ ότι αν δεν διδαχτεί από τα λάθη του παρελθόντος θα ακολουθήσει το δρόμο της Σοβιετικής Ενωσης , θα διαλυθεί και θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η αίσθηση αυτή της καταστροφής πήρε σάρκα και οστά με το Μπρέξιτ και μετά με την δραματική εκλογή του λαϊκιστή Ντόναλντ Τράμπ. Ακόμα και ο φεντεραλιστής , τότε ακόμα πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου , Μάρτιν Σουλτς προειδοποιούσε πως το Μπρέξιτ μπορεί να πυροδοτήσει την κατάρρευση της Ενωσης .
Αυτή την αίσθηση ότι μία σπίθα αρκεί για να διαλυθεί η ΕΕ , αυτή την αγωνία για το μέλλον της Ευρώπης την πρώτο- νιώσαμε όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση . Τότε άρχισαν να κυκλοφορούν οι φήμες για τη δραχμή που τυπωνόταν κρυφά στην Αθήνα , για τους Ιταλούς που περνούσαν τα ελβετικά σύνορα για να κρύψουν τις οικονομίες τους και για τη Ντόιτσε Μπανκ που διαφήμιζε στους Ισπανούς τον γερμανικό παράδεισο αν θέλουν να είναι ασφαλή τα χρήματα τους .
Μετά ήρθαν τα μνημόνια για την Ελλάδα , την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου των FT να προειδοποιεί πως μπορεί η ευρωζώνη να έσωσε αυτές τις χώρες και την Κύπρο αλλά δεν έχει χρήματα για να σώσει την Ισπανία και την Ιταλία.
Τον Νοέμβριο του 2011 μάλιστα ο έγκυρος Μίνχαου έγραφε πως η ευρωζώνη έχει το πολύ δέκα μέρες ζωής .
Και όμως όλοι έκαναν λάθος . Το τέλος δεν ήρθε. Οι ισπανικές τράπεζες σώθηκαν , οι Ιταλοί καθησύχασαν τις αγορές σχηματίζοντας μία νέα κυβέρνηση και ο Μάριο Ντράγκι διαβεβαίωνε ότι θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να σώσει την ευρωζώνη και πρόσθετε ότι αυτό θα ήταν αρκετό.
Παράλληλα λίγο μετά το Μπρέξιτ οι Ισπανοί ψήφιζαν και πάλι τον Μαριάνο Ραχόι εγκαταλείποντας τους αριστερούς λαϊκιστές Ποδέμος . Και αυτοί που ήλπιζαν σε μία ιβηρική έξοδο από το ευρώ ήρθαν αντιμέτωποι με έναν μνημονιακό Ραχόι και μία οικονομία που αναπτύσσεται και πάλι με γοργούς ρυθμούς . Η ισπανική οικονομία είναι η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη οικονομία της ευρωζώνης για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Και μετά ήρθε το “δράμα “ των αυστριακών προεδρικών εκλογών , η ακύρωση τους και η αγωνία μήπως εκλεγεί ο ακροδεξιός. Οι πολέμιοι της Ευρώπης απογοητεύτηκαν και πάλι.
Και τη δεύτερη φορά οι Αυστριακοί ψήφισαν τον πράσινο ανεξάρτητο υποψήφιο Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν για πρόεδρο τους απογοητεύοντας τις Κασσάνδρες.
Οι νέες δημοσκοπήσεις του IFOP δείχνουν ότι Γερμανοί , Γάλλοι , Βέλγοι , Ισπανοί και Ιταλοί στηρίζουν την ΕΕ με διψήφια ποσοστά πια. Το Μπρέξιτ τους αφύπνισε γιατί ένιωσαν έντονα την απειλή.
Και στη Δανία , Φινλανδία και Ολλανδία τα ποσοστά των υποστηρικτών της ΕΕ αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς. Το 2011 τα ποσοστά ήταν μονοψήφια, τώρα είναι διψήφια.
Ήρθαν και οι ολλανδικές εκλογές και πάλι οι σκεπτικιστές μιλούσαν για Νέξιτ . Ούτε το Νέξιτ ήρθε ούτε οι ακροδεξιοί κέρδισαν. Ο Βίλντερς ηττήθηκε και τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα , οι προοδευτικές μεταρρυθμιστές δυνάμεις σάρωσαν και θα σχηματίσουν τώρα κυβέρνηση.
Η Ευρώπη αντεπιτίθεται και η ιδέα του ντόμινο απομακρύνεται.
Επόμενη σκληρή αναμέτρηση οι εκλογές στη Γαλλία.
Και σε αυτή την περίπτωση ο τύπος που ελέγχεται από το Κρεμλίνο παρουσιάζει ως σίγουρη νικήτρια τη Μαρίν Λεπέν και εκτιμά ότι η νίκη της θα οδηγήσει στη διάλυση της ΕΕ.
Όμως η Μαρίν Λεπέν βρίσκεται στο ίδιο σημείο που βρισκόταν ο πατέρας της Ζαν Μαρί Λεπέν πριν από 15 χρόνια . Τότε ο Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρο για να υποστεί συντριπτική ήττα από τον Ζακ Σιράκ. Αλλωστε σταθερά πάνω από το 50% των πολιτών αποδοκιμάζει τόσο την ίδια τη Μαρίν Λεπέν όσο και το κόμμα της.
Και είναι ξεκάθαρο ότι στο δεύτερο γύρο όποιος και αν είναι ο αντίπαλος της θα την κερδίσει.
Βέβαια απόλυτες βεβαιότητες στις εκλογές δεν υπάρχουν . Και για όλα υπάρχει η πρώτη φορά . Όμως ακόμα και αν η Μαρίν Λεπέν τα κατάφερνε να μπει στα Ηλύσια Πεδία δεν θα μπορούσε να προκηρύξει δημοψήφισμα για την έξοδο της Γαλλιας από την ΕΕ χωρίς να δώσει το πράσινο φως η πλειοψηφία της γαλλικής εθνοσυνέλευσης . Και την πλειοψηφία στην εθνοσυνέλευση και στη γερουσία είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο να την πετύχει οποιοσδήποτε πρόεδρος και ιδιαίτερα η Μαριν Λεπέν. Το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν έχει μόλις 2 βουλευτές σε σύνολο 557.
Γεγονός είναι επίσης ότι η Μαρίν Λεπέν θα ήταν ακόμα πιο δημοφιλής αν δεν είχε προτείνει αυτό το δημοψήφισμα για την έξοδο της Γαλλίας από την Ενωση και το ευρώ. Δημοψήφισμα που έχει διχάσει και το ίδιο της το κόμμα .
Από τη Μαδρίτη μέχρι τη Βιέννη δημιουργείται ένα νέο ισχυρό φιλοευρωπαϊκό ρεύμα. Και ηγέτες όπως ο Ραχόι , ο Ρούτε , ο Ρέντσι , ο Σουλτς και ο Μακρόν είναι αποφασισμένοι να παλέψουν για την ενωμένη Ευρώπη.
“Παλμός της Ευρώπης” είναι το όνομα του κινήματος που εξαπλώνεται στην Ευρώπη με αφετηρία την Φρανκφούρτη. Πρόκειται για ένα νέο κίνημα φιλοευρωπαίων που κινητοποιεί τους πολίτες σε περισσότερες από δέκα χώρες και εξήντα πόλεις.
Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της Ολλανδίας έχει δώσει ακόμη περισσότερη ώθηση στο φιλοευρωπαϊκό αυτό κίνημα, ιδιαίτερα στο κρίσιμο διάστημα πριν από τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας τον Απρίλιο. Βέβαια δεν θα πρέπει να κάνουμε το λάθος και να πιστέψουμε ότι ο δεξιός ή ο αριστερός λαϊκισμός στην Ευρώπη έχει εξαφανιστεί, ούτε ότι τα προβλήματα έχουν εξαφανιστεί λέει ο εμπνευστής του Παλμού της Ευρώπης Ντάνιελ Ρέντερ.
Αυτό που λέμε όμως λέει ο Ρέντερ είναι ότι η ζωή μας μπορεί να γίνει καλύτερη και όλα μπορούν να διορθωθούν μόνο αν μείνουμε ενωμένοι μέσα στην Ευρώπη.
Το κίνημα φαίνεται πως ιδρύθηκε την κατάλληλη στιγμή , μετά ακριβώς από το Μπρέξιτ και το σοκ της νίκης του Ντόναλτ Τραμπ . Τώρα όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμμετέχουν σε αυτό . Οι ιδρυτές του λαμβάνουν περίπου 500 μέηλ την ημέρα και τώρα διοργανώνουν μεγάλα συλλαλητήρια στο Παρίσι, το Στρασβούργο, τη Λυών και το Μονπελιέ ενόψει και των κρίσιμων γαλλικών προεδρικών εκλογών.
Οι εκδηλώσεις αυτές είναι απαραίτητες για να θυμόμαστε το μεγάλο προνόμιο της ελευθερίας και σταθερότητας του ευρωπαϊκού εγχειρήματος τονίζουν οι αναλυτές ( οι φιλοευρωπαίοι αναλυτές !).