Μετά από πολύ καιρό φαίνεται ότι ο Ερντογάν αποφάσισε να ξαναθυμηθεί ότι η Τουρκία ανήκει στην Ευρώπη. Όχι για να ξαναθερμάνει τις παγωμένες ουσιαστικά ενταξιακές διαπραγματεύσεις αλλά για να εντάξει τις ευρωπαϊκές χώρες στην προεκλογική εκστρατεία που έχει στόχο την επίσημη ανακήρυξή του και συνταγματικά πλέον, σε νέο σουλτάνο της γείτονος.
Διάλεξε, με τον πιο αλαζονικό κι επιθετικό τρόπο, τη στιγμή που η Ευρώπη βρίσκεται σε προεκλογική τροχιά και τα ακραία ξενοφοβικά κόμματα απειλούν την πολιτική σταθερότητα, για να απαιτήσει συγκεντρώσεις υποστήριξής του από τους ανά την Ευρώπη φανατικούς μουσουλμάνους οπαδούς του.
Αδίστακτος κι ανεύθυνος εκβιαστής, κρατώντας στα χέρια του τα κλειδιά των προσφυγικών ροών και παίζοντας πια ανοιχτά το χαρτί του Πούτιν στην περιοχή, αδιαφορεί για τις επικίνδυνες παρενέργειες της απαίτησής του αυτής. Αδιαφορεί για τις εκλογικές επιπτώσεις που θα έχουν αυτές οι συγκεντρώσεις στις διάφορες χώρες, αδιαφορεί για τις τραγικές συνέπειες που μπορεί να έχουν τυχόν συγκρούσεις με ακροδεξιούς ρατσιστές, δεν υπολογίζει τους κινδύνους από την οργάνωση ανάλογων συγκεντρώσεων και από τους πολιτικούς του αντιπάλους, παρά την τρομοκρατία πρεσβειών και προξενείων.
Άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα για μια Ευρώπη που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της επανεξετάζοντας τις πολιτικές, τις δομές και τους θεσμούς της.