Τα τελευταία 20 χρόνια ο ακροδεξιός λαϊκισμός κυριαρχείται από λευκούς άντρες ή όπως σχολιάζει η βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν από θυμωμένους λευκούς άντρες που ψηφίζουν άλλους θυμωμένους λευκούς άντρες.
Αυτή η εικόνα όμως φαίνεται πως αλλάζει και η ακροδεξιά αρχίζει να αποκτά ένα ολοένα και πιο θηλυκό πρόσωπο.
Οι θυμωμένες λευκές γυναίκες αποκτούν τη δική τους ισχυρή φωνή μέσα στα ακροδεξιά κόμματα και αρκετές από αυτές είναι επικεφαλής των εθνικιστικών αυτών κομμάτων.
Στη Γαλλία πρωταγωνιστεί η Μαρίν Λεπέν , στη Γερμανία η ακραία Άλις Βάιντελ του AfD , στη Δανία η 68χρονη συνιδρύτρια του κόμματος του Δανικού Λαού Πια Κιέρσγκαρντ και στη Νορβηγία η υπουργός οικονομικών και επικεφαλής του κόμματος της Προόδου, Σιβ Γένσεν.
Μια νέα γενιά γυναικών , 30 έως 50 ετών, πολιτεύεται με απόλυτη επιτυχία , με καθαρά ακροδεξιά ατζέντα στην Ευρώπη , προσελκύοντας ένα εντελώς διαφορετικό κοινό από αυτό που είχαμε συνηθίσει να ψηφίζει τα ακραία κόμματα.
Όπως επισημαίνει ο Έελκο Χαρτβέλντ του πανεπιστημίου του ‘Αμστερτναμ οι γυναίκες έχουν αρχίσει να νιώθουν τον ίδιο θυμό με τους άντρες για τη ζωή τους . Είναι εξοργισμένες με τη συμπεριφορά των ελίτ και πιστεύουν πως κάνεις δεν ενδιαφέρεται για τη δική τους ευμάρεια.
Αυτό το παρατηρεί κανείς αν δει και τις διαδηλώσεις των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία . Η μεγάλη πλειοψηφία είναι σκληρά εργαζόμενες γυναίκες που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με το μισθό που παίρνουν . Οι περισσότερες δουλεύουν ατελείωτες ώρες ως πωλήτριες η ταμίες σε σουπερ μάρκετ και όπως λέει η τριαντάχρονη Κάθριν παρόλα αυτά δεν καταφέρνουν να ζήσουν αξιοπρεπώς τα παιδιά τους . Και στο τέλος κάθε μήνα η Κάθριν αναγκάζεται να δανειστεί για να βάλει λίγη βενζίνη στο αυτοκίνητο της.
Πρόκειται για μία νέα γενιά χαμηλόμισθων γυναικών που κάνει δύσκολες δουλειές και αισθάνεται ξεχασμένη από τον υπόλοιπο κόσμο όπως ακριβώς νιώθουν και οι άντρες εργάτες.
Στην Ιταλία η ακροδεξιά έχει στοχεύσει με επιτυχία σε αυτές τις γυναίκες , οι οποίες να σημειώσουμε πως στο παρελθόν ψήφιζαν αριστερά.
Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου του Άμστερνταμ οι ψηφοφόροι του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος νιώθουν προδομένοι από αυτό και δεν είναι λίγοι αυτοί που στρέφονται πια στη Λέγκα του Βορά για να τους δώσει τις λύσεις που επιθυμούν.
Οι γυναίκες επικεφαλής των ακροδεξιών λαϊκιστικών κομμάτων της Ευρώπης χειρίζονται πολύ πειστικά και τη σκληρή ρητορική εναντίον των μεταναστών και των μουσουλμάνων .
Όπως λέει χαρακτηριστικά η Μαρίν Λεπέν “ πολύ φοβάμαι πως η προσφυγική κρίση θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους των δικαιωμάτων των γυναικών” . Με αυτή τη δήλωση υπαινίσσεται καθαρά πως αν αφήσουν οι ευρωπαίοι πολίτες τους “μουσουλμάνους μετανάστες “ να κυριεύσουν τη γηραιά ήπειρο τότε όλες οι γυναίκες θα αναγκαστούν στο μέλλον να κυκλοφορούν με μπούργκα.
Παρόμοια είναι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί και η γερμανική ακροδεξιά. Στη Γερμανία η αφορμή δόθηκε από τις σεξουαλικές επιθέσεις που έλαβαν χώρα την Πρωτοχρονιά του 2015 από μουσουλμάνους μετανάστες εναντίον Γερμανίδων .
Κάνεις δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τα στοιχεία που δίνει στη δημοσιότητα η γερμανική κυβέρνηση και που αποδεικνύουν ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι επιθέσεις βίας εναντίον των Γερμανίδων γίνονται από Γερμανούς και όχι από “ξένους”.
Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι πως οι γυναίκες επικεφαλής των ακροδεξιών αυτών κινημάτων έχουν καταφέρει να προσεγγίσουν , χαμηλώνοντας τους τόνους , και τους ομοφυλόφιλους , οι οποίοι παραδοσιακά δεν ψήφιζαν άκρα δεξιά αλλά ακόμα και τις κοινότητες των LGBT.
Στη Γαλλία η Λε Πεν εμφανίζεται ως μια δύο φορές διαζευγμένη γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της και έχει υπαναχωρήσει από τη σκληρή της θέση στο ζήτημα των αμβλώσεων .
Στη Νορβηγία η Γένσεν κερδίζει ψηφοφόρους από την κοινότητα των LGBT , την βράβευσαν κιόλας , επειδή τους προειδοποιεί για τον κίνδυνο “ισλαμοποίησης” της νορβηγικής κοινωνίας και τους καθιστά σαφές πως θα τους προστατέψει και δεν θα επιτρέψει να χάσουν ούτε ένα από τα δικαιώματα τους.
Χαρακτηριστική είναι η φράση που λέει η βουλευτής της Εναλλακτικής για τη Γερμανία Κορίνα Μιάτζγκα για να πείσει τις γυναίκες να στηρίξουν το κόμμα της “ χρειάζονται μόλις δέκα από εμάς για να κρατάμε υπό έλεγχο 82 άντρες “.