Ο μακαριστός Χριστόδουλος αναφέρθηκε με ανακούφιση στη «Δεξιά του Κυρίου» όταν αυτή ήρθε στην εξουσία με τον Κώστα Καραμανλή. Της ανταπέδωσε έτσι τη στήριξή της στη χαμένη μάχη των ταυτοτήτων που είχε δώσει απέναντι στον Σημίτη.
Ο μακαριώτατος Ιερώνυμος επήνεσε χθες με τη σειρά του την Αριστερά του Κυρίου μιλώντας «σαν πατέρας στο παιδί του που το βλέπει να βασανίζεται να λύσει τα προβλήματα της χώρας και τα βάτα να μην τον αφήνουν». Μπροστά μάλιστα στον άνθρωπο που είχε προθυμοποιηθεί να ρίξει την κυβέρνηση για χάρη του.
Η εκκλησία δεν καταλαβαίνει από Δεξιές κι Αριστερές. Η εκκλησία θέλει να έχει την κρατική εξουσία υποχείριο των αποφάσεων και των συμφερόντων της. Και όταν – η ίδια ή τα φερέφωνά της – μιλούν με περισσό θράσος για «επικρατούσα θρησκεία» εννοούν επικρατούσα στην εξουσία της χώρας. Γι αυτό ακριβώς τον λόγο επιμένουν να φέρνουν κάθε χρόνο το «άγιο φως» με τιμές αρχηγού κράτους. Υπενθυμίζουν έτσι ποιός είναι ο πραγματικός αρχηγός του κράτους μας.
Με ποιό δικαίωμα όμως μπορεί και μιλάει ο προκαθήμενος μιας εκκλησίας – έστω και της «επικρατούσας» – τόσο περιφρονητικά για διεθνείς θεσμούς και πολιτικούς άλλων χωρών σε μια τόσο κρίσιμη για το μέλλον της χώρας στιγμή;
Ο πλήρης και άμεσος διαχωρισμός της εκκλησίας από το Ελληνικό κράτος δεν είναι απλά ένα θέμα εκκλησιαστικής περιουσίας ή μισθοδοσίας των κληρικών. Δεν έχει σχέση με το ζήτημα της απόλυτα σεβαστής ελευθερίας της θρησκευτικης πίστης των πολιτών.
Είναι θέμα θεσμικής και πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας!