Δεν ισχύει ότι η οικονομική αδυναμία δεν επηρεάζει την εξωτερική πολιτική. Η ευρωστία μιας χώρας καθορίζεται και από το ΑΕΠ της, όπως επίσης από τη δημογραφική δυναμική και την κοινωνική συνοχή.

Στην περίπτωσή μας η ιστορική αλήθεια είναι ότι λόγω γεωγραφίας και πολιτισμού, για αιτίες δηλαδή που δεν συνδέονται με την πραγματικότητα που διαμορφώνουμε εμείς, βρεθήκαμε στην καρδιά της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και της ομάδας των πιο προηγμένων χωρών του πλανήτη.

Διαχειριστήκαμε αυτό το προνόμιο με τον πιο ανεύθυνο και επιπόλαιο τρόπο, σαν νας μας το χρωστούσαν και σαν να πρόκειται για κληρονομικό δικαιώμα.

Κάπως έτσι βρεθήκαμε σε συνθήκες χρεοκοπίας, διεθνούς οικονομικού ελέγχου και απώλειας εθνικής κυριαρχίας την ώρα που η Τουρκία, κοντά και απέναντι, διολισθαίνει στον εθνικισμό, τον αυταρχισμό και την αλλοπρόσαλλη επιθετικότητα.

Η Αμερική του Τραμπ δεν είναι ένας αξιόπιστος σύμμαχος, η ΕΕ παραδέρνει στη δίνη του λαϊκισμού και της ασυναρτησίας του λεγόμενου ανισυστημισμού, η Ρωσία του Πούτιν καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο ζωτικό χώρο, βόρεια και νότια η αστάθεια διαχέεται, η προσφυγική κρίση δημιουργεί τεράστιες προκλήσεις τις οποίες η Δύση όχι απλώς δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά αλλά αρνείται κάθε ευθύνη για τη γέννηση και την καταπολέμησή τους.

Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικά δραστικό για να αναχαιτίσουμε την τουρκική εριστικότητα που κλιμακώνεται, δεν υπάρχουν οι συμμαχίες και οι διεθνείς συσχετισμοί που μπορούν να δημιουργήσουν ένα ασφαλές πλαίσιο.

Αυτά που μπορούμε να κάνουμε είναι:

-Να κλείσουμε όσα μέτωπα είναι εφικτό (ας λύσουμε το μακεδονικό αντί να διαδηλώνουμε εναντίον της λύσης)

-Να ενισχύσουμε το διπλωματικό μας κεφάλαιο αναλαμβάνοντας χρήσιμες για την ΕΕ πρωτοβουλίες στη νοτιοανατολική Ευρώπη

-Να κάνουμε μια πολυετή συμφωνία με τις ΗΠΑ για τη βάση της Σούδας ζητώντας ισχυρά ανταλλάγματα, όπως για παράδειγμα τη διακοπή του προγράμματος παράδοσης αεροσκαφών τύπου F35 στην Τουρκία

-Να αποκτήσουμε Εθνικό Συμβούλιο Ασφάλειας ώστε να υπάρχει συνέχεια και σοβαρότητα στη διαχείριση κρίσεων

-Να συγκροτήσουμε εθνικό μέτωπο όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων όταν πρόκειται για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής

-Να εκπαιδευτούμε στην διατήρηση της ψυχραιμίας μας, στη συνεννόηση και στην εξαίρεση των εθνικών θεμάτων από την εσωτερική πολιτική κουζίνα

-Να αποκτήσουμε αυτογνωσία και επίγνωση της κατάστασής μας, δηλαδή ποιοι είμασταν, ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε

Απέχουμε πολύ από την εκπλήρωση των βασικών όρων προστασίας της προνομιακής μας θέσης στο διεθνές μας σύστημα, που ακόμη σήμερα διατηρούμε για λόγους άσχετους με τις προσπάθειές μας, κάτι που μας κάνει ευάλωτους και μας αφήνει έκθετους στους ανέμους που αγριεύουν στη γειτονιά μας.

Η εθνική μας πλάνη είναι η συλλογική ψευδαίσθηση ότι την δωδεκάτη ώρα πριν από την ολική καταστροφή παρεμβαίνει ο από μηχανής Θεός και μας σώζει. Ομως δεν πρωταγωνιστούμε σε αρχαία τραγωδία αλλά μάλλον σε μια ανελέητη φάρσα που δεν έχει οπωσδήποτε ευτυχισμένο τέλος.