Η αλήθεια είναι πως ο εφετινός, 64ος παρακαλώ, διεθνής διαγωνισμός τής Γιουροβίζιον που θα γίνει στις 18/5,θα έχει ένα επιπλέον πρόβλημα, εκτός από το αισθητικό-μουσικό, έντονα ηθικό αυτή τη φορά, τουλάχιστον για όσους θεωρούν πως όλα εμπεριέχονται σε ένα πολιτικό πλαίσιο. Για τον κόσμο που σκέφτεται διαφορετικά και δεν υποτάσσεται στην τυφλή υπακοή οποιουδήποτε θεάματος, άκριτα και πειθήνια…
Το πρόβλημα (ή το «πρόβλημα»), εντείνεται και υπάρχει λόγω της έδρας τού επικείμενου σόου. Σε ό,τι με αφορά — εκτός από τη μουσική διαφωνία μου με το διεθνές πανηγυράκι — θεωρώ πως είναι ζήτημα η εκπροσώπηση της Ελλάδας από την Κατερίνα Ντούσκα, πέρα από την αγγλοσαξονική μουσική αισθητική τού… άσματος· τα βίαια και αιματηρά γεγονότα, που προκλήθηκαν από την πλευρά του Ισραήλ, στα κατεχόμενα εδάφη των Παλαιστινίων, για άλλη μια φορά ταράζει την περιοχή και την συνείδησή μας με τους τόσους νεκρούς και τραυματίες Παλαιστίνιους, από τα πυρά των ισραηλινών.
Δεν θα επαναλάβω το γεγονός πως υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος (οι κυβερνήσεις δηλαδή) που αποσιωπά την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα στην αιματοβαμμένη περιοχή, όπου δυο άνισες δυνάμεις συγκρούονται για δεκαετίες με προοπτική να μην σταματήσουν ποτέ, όσο ο εποικισμός θα συνεχίζεται και δεν θα αναγνωρίζεται ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος. Μετά από τα νέα θύματα των βομβαρδισμών, η ελαφρότατη «συνείδηση», όλων εκείνων που κινούν τα νήματα του ευρωπαϊκού, απαράδεκτου και διασυρμένου αυτού θεσμού, θα πρέπει τουλάχιστον να αντιδράσει και να βρεθεί σε δύσκολη θέση.
Μια τέτοια συνειδησιακή, έντονη αντίδραση θα μπορούσε να γίνει από την ΕΡΤ, η οποία, εκπροσωπώντας την Ελλάδα αλλά και την πρώτη φορά Αριστερά (…), θα μπορούσε να αποσύρει τη συμμετοχή της, δημιουργώντας παγκόσμιο παράδειγμα συμπαράστασης στους καταπιεσμένους της περιοχής, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα να κλείσει η χαίνουσα πληγή τού μεσανατολικού.
Να προσθέσω πως το σκεπτικό μου αυτό θα μπορείτε να το διαβάσετε και σε παλαιότερή μου ανάρτηση στο 457 Σχολιάκι μου, στις 9/3/2019, με τίτλο: «Γιουροβίζιον ’19. Ουφφφ…».
Αυτή τη φορά ο κλήρος πέφτει και στην ερμηνεύτρια Κατερίνα Ντούσκα, η οποία προφανώς θα είναι και τυπικά δεσμευμένη με την ΕΡΤ. Πάντως, ανάμεσα σε άλλα και μέσα στο κλίμα των ημερών, η τραγουδίστρια δέχτηκε ένα βιντεάκι — έκκληση — από τον Roger Waters των Pink Floyd (!!!) ο οποίος την κάλεσε να αποσυρθεί από την διοργάνωση της Eurovision 2019, λέγοντάς της: «Κατερίνα, το να πας εκεί στο Ισραήλ θα ήταν ένα μεγάλο λάθος νομίζω».
Η φλύαρη απάντησή της, δείχνει την δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε. Θα διαβάσετε την απάντηση στην παρακάτω διεύθυνση: https://www.tanea.gr/2019/04/30/lifearts/entelei-ti-apantise-i-katerina-ntouska-ston-roger-walters/
Ωστόσο, το πρόβλημα παραμένει και η ουσία του έχει να κάνει με την χώρα και λιγότερο με την ερμηνεύτρια. Έχει να κάνει με έναν επιδερμικό και απρόσωπο μουσικά θεσμό που ντροπιάζει αισθητικά την πολιτιστική και εκσυγχρονιστική Ευρώπη. Όσοι θεωρούν πως η Γιουροβίζιον είναι ένα ασήμαντο… πταίσμα στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο, προσφέρουν γη και ύδωρ στον λαϊκισμό και την άκρατη ελαφρότητα…
Ο Ευρωπαϊκός αυτός τραγουδιστικός θεσμός δεν προσφέρει τίποτα απολύτως στη χώρα μας, διότι τόσο η μελωδική και δομική υπόσταση του ελληνικού τραγουδιού, όσο και η γλώσσα του, βρίσκονται σε άλλον… πλανήτη. Ο αντίλογος είναι αυτονόητος: «Ο διαγωνισμός αυτός περιλαμβάνει την ειδική μορφή της ελαφρότητας και του σόου· έχει και η Ελλάδα τέτοια τραγούδια. Γιατί να μην συμμετάσχουμε;»
Η απάντηση είναι απλή: Τα ελληνικά τραγούδια σε αγγλική γλώσσα και μουσική διάρθρωση παύουν να εκπροσωπούν τη χώρα μας. Το σόου που επικρατεί σε αυτόν τον θεσμό δεν επιτρέπει την ύπαρξη ελληνικού τραγουδιού. Αποτρέπει την εμφάνιση των κυρίαρχων στοιχείων του· το πνίγει, το φιμώνει. Το εξαναγκάζει να εμφανιστεί με «μάσκα», αλλοιωμένο και έξω απ’ τα νερά του.
Δεν γνωρίζω αν αυτά που ισχυρίζομαι (εδώ και χρόνια) τα έχουν σκεφτεί οι υπεύθυνοι του θεσμού στην Ελλάδα. Τείνω να υποστηρίξω πως η όλη λειτουργία αυτού του ευρωπαϊκού θεσμού, έχει καταλήξει να έχει λάβει, πέρα από αισθητικές-ιδεολογικές και πολιτικές διαστάσεις. Η τόση ελαφρότητα δεν ταιριάζει στην προοδευτική ιδεολογία και αυτό, βεβαίως, έχει αποδειχθεί από την ίδια την ζωή, με καραμπινάτο παράδειγμα και την Γιουροβίζιον.
Ας μην εστιάζουμε λοιπόν την κριτική μας μόνο στην Κατερίνα Ντούσκα, αλλά κυρίως στην ηγεσία της ΕΡΤ, την οποία καλούμε να πάρει-επιτέλους- πολιτικές αποφάσεις και να αποσύρει την ελληνική συμμετοχή έστω την τελευταία στιγμή.