Όταν το πρωθυπουργικό επιτελείο αποφάσιζε το λουκέτο στην ΕΡΤ, μεταξύ άλλων είχε υποτιμήσει τη δυναμική της διεθνοποίησης και της σχετικής αντίδρασης. Δεν είχε, δηλαδή, συνυπολογίσει ότι, μια τέτοια ενέργεια, δημιουργεί ένα ευρωπαϊκό προηγούμενο ανάλογο του οποίου κανείς φορέας ή θεσμός μπορεί να δεχτεί. Διότι πολλές -αν όχι όλες- δημόσιες ραδιο-τηλεοράσεις έχουν σοβαρά προβλήματα παθογένειας και δυσλειτουργίας και αν η μέθοδος Σαμαρά αποτελέσει «κεκτημένο», τότε δημιουργείται ένας ολισθηρός δρόμος που θα συμπαρασύρει πολλά λουκέτα. Είτε κατ΄ επίκληση οικονομικών περικοπών, είτε προς εξυπηρέτηση μιας ιδιωτικοποίησης, η μέθοδος μπορεί να αναπαραχθεί ανεξέλεγκτα και σε αυτό αντέδρασαν οι πάντες.
Έτσι, αν στο «Spiegel» έγινε μια έξυπνη σύγκριση του κόστους της ΕΡΤ προς τα γερμανικά δημόσια ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα ZDF και ARD -σημειώνοντας πως τα 26 ευρώ (που κοστίζει η ΕΡΤ ανά Έλληνα πολίτη) είναι σαφώς λιγότερα από τα 109 ευρώ που κοστίζουν τα δύο δίκτυα ανά Γερμανό πολίτη και ανάλογα προς τα 26 ευρώ που κοστίζει μόνο του το ZDF- η «Monde» έκανε μια συνοπτική καταγραφή των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η δημόσια ραδιοτηλεόραση στην ΕΕ.
Στη γειτονική μας Ιταλία λ.χ. η RAI καλείται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξυγίανσης και η διοίκησή της διαπραγματεύεται με τα συνδικάτα τη δυνατότητα μεταφοράς 600 εργαζομένων (διαφόρων κλάδων) σε ένα καθεστώς προ-σύνταξης. Ταυτόχρονα έχει προαναγγελθεί ότι καταργείται (εξαιτίας του υψηλού κόστους της) μια εκπομπή ιδιαίτερα δημοφιλής με 25ετή διαδρομή: ο διαγωνισμός για την ανάδειξη της Miss Italia!
Κι αν στην ΕΡΤ ο προϋπολογισμός φέτος προβλεπόταν στα 201 εκ. ευρώ, στην Ισπανία έγιναν περικοπές 204 εκ. ευρώ, ώστε τελικά ο προϋπολογισμός να μειωθεί από τα 535 εκ. στα 331 εκ. ευρώ… Διάσημοι τηλε-δημοσιογράφοι απολύθηκαν και ένα κλίμα ανασφάλειας και ανησυχίας έχει διαχυθεί στον οργανισμό της RTVE.
Στην Πορτογαλία, εντός του έτους πρέπει να απολυθεί το ? των εργαζομένων (κάπου 600 άτομα) από την RTP. Όμως, το μεγάλο θέμα- αυτό που προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων- είναι η έκφραση πρόθεσης της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του Π. Κοέλιου, να ιδιωτικοποιήσει «εν μέρει» τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Η διεύθυνση της RTP παραιτήθηκε εν σώματι καταγγέλλοντας το σχέδιο ιδιωτικοποίησής της, ενώ οι αντιδράσεις γενικεύθηκαν όταν έγινε γνωστό ότι ένας επενδυτικός όμιλος με κεφάλαια από την Αγκόλα (!) εμφανίζεται ως επίδοξος μνηστήρας…
Στη Βρετανία, το BBC (με 22.000 προσωπικό, 8 κανάλια και 54 ραδιόφωνα) θα πρέπει να μειώσει το κόστος λειτουργίας του κατά 20%, απολύοντας 2.000 εργαζομένους. Ταυτόχρονα, υπενθυμίζεται, από το 2010 έχει θεσμοθετηθεί το «πάγωμα» των μισθών για μια εξαετία, μείωση του αριθμού των εκπομπών ψυχαγωγίας, συρρίκνωση του κονδυλίου αγοράς ξένων προγραμμάτων και πρόβλεψη επιδόματος παραγωγικότητας…
Στη Γαλλία, ο προϋπολογισμός της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης μειώθηκε κατά 85 εκ. ευρώ κι έπεσε στα 2.45 δισ. ευρώ, ενώ το κράτος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μειώσει τη συνεισφορά του στον προϋπολογισμό του οργανισμού κατά 2% σε τρία χρόνια. Η «France Televisions» προχώρησε παράλληλα σε ένα πρόγραμμα κατάργησης εκπομπών, μεταξύ άλλων και της διάσημης μουσικής εκπομπής «Τaratata», με 20χρονη τηλεοπτική ιστορία.
Στη Γερμανία τέλος, η ZDF με έναν προϋπολογισμό 2 δισ. ευρώ τον χρόνο, πρέπει να εξοικονομήσει κάπου 75 εκ. ευρώ ως το 2016, ενώ και η ARD (όπου υπάγεται και η Deutsche Welle) που χρηματοδοτείται απευθείας απ΄ το κράτος, πρέπει να ενοποιήσει πολλές διευθύνσεις μειώνοντας το λειτουργικό κόστος.
Με άλλα λόγια, όλες οι ευρωπαϊκές δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τα οποία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με αναδιαρθρώσεις, μειώσεις προσωπικού και πάγωμα αμοιβών. Με ένα σχέδιο δηλαδή και με τους πομπούς σε λειτουργία. Σαφές;