Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου. John Kenneth Galbraith
Στον διάσημο – δημοφιλή και εν Ελλάδι – Σλάβοϊ Ζίζεκ ανήκει ο τίτλος. Επιγράφεται στη συλλογή 5 δοκιμίων του «Για την 11η Σεπτεμβρίου και για άλλες συναφείς ημερομηνίες». Ο Σλοβένος αμφιλεγόμενος νεο-φιλόσοφος, λέει κάπου στο βιβλίο του ότι όταν καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε διλήμματα όπως εκείνο που ξεπήδησε από τις στάχτες των Δίδυμων Πύργων, «ναι ή όχι στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», δηλαδή διλήμματα που ζητούν φαινομενικά ξεκάθαρη απάντηση, τότε εκείνες που αδικούνται είναι συνήθως οι εναλλακτικές λύσεις.
Η δική μας -τηρουμένων των αναλογιών- 11η Σεπτεμβρίου, είναι η κατάρρευση της χώρας σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, από την κρίση που τρώει τις σάρκες της τριάμισι χρόνια τώρα, χωρίς ακόμη -δυστυχώς- να φαίνεται ότι από τα ερείπιά της θα αναδυθεί μια καλύτερη Ελλάδα. Το καθ’ ημάς δίλημμα, συμπυκνώθηκε στο «ναι ή όχι στο μνημόνιο». Στα χρόνια που διέτρεξαν, χύθηκε κυριολεκτικά πολύ αίμα, δάκρυα και ιδρώτας, γύρω και εξαιτίας αυτού του διλήμματος. Η απάντηση, για να ξαναθυμηθούμε τον – «λατρεμένο» από τον ΣΥΡΙΖΑ- Σλάβοϊ Ζίζεκ, είναι εύκολη. Σαν να ρωτάς, λέει στο βιβλίο του, «δημοκρατία ή φονταμενταλισμός». Αναγκάζεσαι να δεχθείς ότι η μόνη εναλλακτική στο «μνημόνιο», όσα συμπαραδηλώνει και επιφέρει, είναι το «όχι στο μνημόνιο». Και μετά; Η αλήθεια είναι ότι στο αδυσώπητο ερώτημα «πώς θα βγει η χώρα από την κρίση και κυρίως, ποια θα είναι η Ελλάδα μετά την κρίση», ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση έχει πειστικές απαντήσεις, δυστυχώς, ούτε οι συγκυβερνώντες. Η κατάσταση και τα γεγονότα τούς έχουν υπερβεί.
Η υπόθεση με τη λίστα Λαγκάρντ αποδεικνύει ότι «έξις, δευτέρα φύσις». Χάθηκε πάλι από τα κόμματα το μέτρο, η νηφαλιότητα, η συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρίσκονται οι πολίτες. Δεν μπορεί, όμως, να μην παρατηρήσει κανείς με έκπληξη και με ενδιαφέρον τη συνέχεια που θα έχει(;) η στροφή του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ σε ηπιότερες θέσεις. Από το «είμαστε κι εμείς νοικοκυραίοι» και την αποκήρυξη των «παρδαλών» απόψεων από δικούς τους, μέχρι το εντυπωσιακό «Είναι επιβεβλημένο να υπάρξει ομαλοποίηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης της Γερμανίας, μιας χώρας που διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στις ευρωπαϊκές και ελληνικές εξελίξεις». Σε Γερμανό, κατά συμπτωση, τον Όττο Φον Μπίσμαρκ, ανήκει η ρήση: «Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Γάλλος, ο Ταλεϊράνδος, έδωσε μια πιο ρεαλιστική χροιά στον ορισμό: «Η τέχνη της πολιτικής είναι να προβλέπεις το αναπόφευκτο και να επισπεύδεις την εμφάνισή του».
Σε αχαρτογράφητες εποχές, οι ηγεσίες πρέπει να μην παγιδεύουν και να μην παγιδεύονται από διλήμματα τύπου «ή μαζί ή εναντίον μας».
.
Η Μαρία Χούκλη είναι δημοσιογράφος